•Μέρα μνήμης και ευγνωμοσύνης στην προηγούμενη γενιά. Παντα θα μου προκαλεί ένα ρίγος το πρώτο ανακοινωθέν. Σαν να μεταφέρομαι στο χρόνο και να το ακούω δια ζώσης. Με την συμπαγή λακωνική του πυκνοτητα που περιέχει το παν.

«Αἱ Ἰταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν ἀπό τῆς 5:30 πρωινῆς τῆς σήμερον τά ἡμέτερα τμήματα προκαλύψεως τῆς ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου. Αἱ ἡμέτεραι δυνάμεις ἀμύνονται του πατρίου ἐδάφους.» Κατόπιν το έπος.

•Όπως κάθε χρόνο θα παρακολουθήσω τους παρελαύνοντες εγγονούς μου. Θα τους πω, ξανά , προκαλώντας ίσως την ευγενική ανία της νιότης, τι σημαίνει «αμύνομαι του πατρίου εδάφους» Θα τους υποσχεθώ ξανά, γιατί δεν τα έχω καταφέρει, ότι θα πάμε μαζί στο Ρουπελ, να επισκεφθουμε τα οχυρά. Ότι αυτό έγινε 6 μηνες αργότερα αλλά είναι εξ ίσου σημαντικό. Είναι μια επίσκεψη που θα’πρεπε να τη κάνουν όλα τα σχολεία. Εκεί ξεναγούν στρατιώτες που έχουν μάθει πολύ καλά την ιστορία και τους εχει ανατεθεί αυτο το έργο. Έχει εγχαραχθει στη μνήμη μου ,όταν πήγαμε ,προεκτεινοντας ένα διήμερο στη μαγική Κερκινη , με τους πελαργούς σε οικογένειες πάνω στους στύλους και τα κοπάδια των νεροβούβαλων.

•Πανεμορφο ΣΚ. Και στη ταβέρνα στο σιδηροδρομικό σταθμό όπου συναντηθηκαν οι εχθροί Κωνσταντίνος και Βενιζέλος. Σε ένα παραλίμνιο χωριό που δεν θυμάμαι πως το λένε.Και στις θερμές πηγές στο Σιδηρόκαστρο.Για κάποια νεόπλουτα και ανιστόρητα εφηβακια με ομολόγους γονείς το λεω. Αλλά δεν έχει 5 star ξενοδοχεία ούτε αστέρια Michelin. Μεγάλο πρόβλημα.