Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι συνταξιούχος, πρώην επιχειρηματίας που ασχολήθηκε με την ανακύκλωση. Έχει υπό έκδοσιν έξι παιδικά βιβλία.

Οξύμωρο μεν αληθινό δε.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό και αξιοθαύμαστο το μέγεθος της υποκρισίας που διακατέχει την κοινωνία μας, όταν ακούγονται σκληρές αλήθειες.

Άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά κυβέρνηση και κάποια κόμματα και ακολούθησε πλήθος επικριτικών σχολίων στα sosial medιa

από ανώνυμους-ως συνήθως-πολίτες, για την αναφορά από βήματος Βουλής του γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα για φοιτήτριες

που καταφεύγουν σε κάποιον sugar daddy για να καλύψουν τα έξοδά τους και τον κατηγόρησαν για σεξισμό.

Τα κόμματα βέβαια παίζουν το παιχνίδι τους ”ο θάνατός σου η ζωή μου” και δεν θα άφηναν την ευκαιρία να μη την εκμεταλλευτούν.

Οι πολίτες όμως;

Όταν η δωρεάν παιδεία μόνο δωρεάν δεν είναι.

Όταν η φοιτητική στέγη είναι δυσεύρετη και πανάκριβη στις πόλεις όπου εδρεύουν ΑΕΙ και ΤΕΙ αλλά και συνολικά η ακρίβεια χτύπησε κόκκινο.

Όταν είναι μεγάλη η ανεργία των νέων ή δυσανάλογες οι αμοιβές ως προς τα τυπικά προσόντα καθώς και η εργασιακή ανασφάλεια.

Όταν μόλις ενεργοποιήσεις τον υπολογιστή σου κατακλύζεσαι από διαφημίσεις και ιστοτόπους ”γνωριμιών”.

Όταν κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο τιμοκατάλογοι των ”υπηρεσιών”. Πάρε κόσμε. Ο παράς τρώει τη φτήνια!!!

Όταν γενικεύεται η κρίση ηθικών αξιών και αρχών σε μεγάλο ποσοστό των νέων απενοχοποιώντας μεθόδους για εύκολο χρήμα.

Όταν οι ίδιοι οι γονείς ωθούν τα παιδιά τους να κυνηγήσουν το όνειρο τους στα κυκλώματα του life style εν γνώσει τους πώς λειτουργούν.

Να ”τρουπώσουν” όπως έλεγε ο Βουτσάς σε ελληνική ταινία. Φυσικά και με αθέμιτο τρόπο στην εποχή μας.

Όταν είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι υπάρχουν sugar καθηγητές που ανταλλάσσουν sugar βαθμολογίες με υπηρεσίες από sugar φοιτήτριες

αλλά και φοιτητές για να τα λέμε όλα.

Όταν προτιμούμε να κρυβόμαστε πίσω από κουρτίνες-όπως κρύβει στην άμμο η γάτα το σκατό της-αντί να κοιτάμε προς την πραγματικότητα.

Όταν αυτή είναι η πηγή του οξύμωρου. Η αρρωστημένη εναλλαγή αποχαλίνωσης σεμνοτυφίας.

Θυμήθηκα την φίλη τις γιαγιάς που έλεγε…”τς τς τς από μια βρομιά βγαίνει ένας άνθρωπος”…κρύβοντας το στόμα της με την άκρη από το τσεμπέρι.

Χαμηλοβλεπούσα μεν συμμετέχουσα δε. Μπορεί και να της άρεσε δεν έπρεπε όμως να το δείχνει.

Θυμήθηκα επίσης και το αφιερώνω στη νεολαία και την επιτυχία NO SUGAR TONIGHT των Καναδών GUESS WHO από το μακρινό 1970.

Έτσι για μια διαφορετική θεώρηση της ζωής.