Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Καλημέρα και καλή Σαρακοστή.

Θα ξεκινήσουμε με Νίκο Τσιφόρο από το βιβλίο του “Τα παιδιά της πιάτσας”. : “‘ Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες. Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα. Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα, χωρίς να το καταλάβεις. Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στη λεκάνη του καμπινέ. Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί, είναι φρέσκο και δεν του ‘γινε τίποτα. Πού ‘ν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πού ‘ναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι. Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε… ”. 

Ό,τι και να προσθέσω θα είναι περιττό. Ας γίνει σύγχρονο “ευαγγέλιο” για τα σύγχρονα εγωκεντρικά σκατόπαιδα (σόρρυ) που έχουν πάρει τα μυαλά τους αέρα.

Γιορτή της Γυναίκας σήμερα και το μόνο δώρο που χρειάζεται επί της ουσίας μία Γυναίκα είναι σεβασμός. Αν της δώσεις σεβασμό και δεν ανήκεις στην παραπάνω κατηγορία – επαναλαμβάνω “σύγχρονα εγωκεντρικά σκατόπαιδα” (ξανά σόρρυ) – έχει τον κόσμο όλο στην καρδιά της. Γιατί τα λοιπά είναι καλούδια που ξαφνικά μπορούν να απωλεσθούν (ξαναδιάβασε το κείμενο του Τσιφόρου).

Νομίζω ότι μερικά ελληνικά τραγούδια που έχουν πολυακουστεί και έχουν πολυαγαπηθεί πρέπει να καταργηθούν. Χθες. “Γιατί με κάνεις να πονώ να υποφέρω τόσο, πρόσεχε γιατί μπορεί να σε σκοτώσω… πάψε πλέον να με τυραννάς…” Μανώλης Χιώτης δημιουργός και Μαίρη Λίντα εκτέλεση. Μεγάλωσαν γενιές και γενιές με αυτά τα τραγούδια, έγιναν επανεκτελέσεις μουσικές και κυριολεκτικές. Πολλές γυναικοκτονίες και δεν ευθύνονται τα τραγούδια μα οι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν λάθος και συμπεριφέρθηκαν λάθος. Και σήμερα …στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα που ο Έλον Μασκ στοχεύει σε εξωπλανητικό ξενοδοχείο! Σε όλες τις χώρες του πλανήτη είναι δεδομένη η βία και σε πολλές και με τον νόμο. Ακατανόητη εποχή; Ακατανόητος κόσμος.

Την αξία και το ήθος του ανθρώπου τα βλέπεις στα μάτια τελικά. Από αυτά δεν κρύβεται κανείς. “Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια μόνο τρόπο να κοιτάνε…”. Η ευγένεια, η καλοσύνη, η λύπη, η αλαζονεία, ο εγωισμός, η καθαρότητα, η κακία, η σκοτεινιά, η αδιαφορία όλα φαίνονται στα μάτια. Παρατηρήστε πόσοι σας κοιτούν στα μάτια όταν σας μιλούν ή τους μιλάτε. Πόσοι σας κοιτούν με σεβασμό και έχουν ανοιχτά αυτιά. Βρείτε εσείς τον αριθμό των καλών και σοβαρών αποδεκτών. Και αυξήστε τον χρόνο τους στην καθημερινότητά σας.

Γυναίκες και Άνδρες! Κάντε μία βόλτα στο κέντρο της Ακρόπολης στην οδό Λεμπέση και παρατηρήστε τις εικαστικές φωτογραφίες της Δρος Δέσποινας Κατσώχη. Άνθη της έκθεσης “ΑνθίΖΩ”, φωτογραφίες του βιβλίου ΑνθίΖΩ των εκδόσεων Καλέντη. Θα δοθούν σε όλες τις Γυναίκες καρτ ποσταλ των έργων της έκθεσης. Σήμερα η έκθεση ρίχνει αυλαία. Μα το θέμα του ΑνθίΖΩ είναι πυρήνας δημιουργικότητας για την Δρ Κατσώχη. Όπως ακριβώς είναι η ίδια, ένας ολάνθιστος ανθόκηπος αισιοδοξίας, ελπίδας, καλοσύνης, ανθρωπιάς.

Τι σχέση έχει ο τίτλος “… η γυναίκα με την κίτρινη ομπρέλα” με το κείμενο του Editorial; Καμία. Μα μου άρεσε πολύ το σκίτσο και δεν βρήκα άλλο τρόπο να το εντάξω στο παρόν.

Καλή Σαρακοστή είπαμε; Ας ξαναπούμε. Καλή Σαρακοστή. Οι καλές ευχές δεν κάνουν ποτέ κακό.

Καλημέρα είπαμε; Είπαμε , μα ας ξαναπούμε. Καλημέρα! Πέρα για πέρα! Ξανά και ξανά.

Με αγάπη,

Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά

8 Μαρτίου 2025