Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

Ο αδιευκρίνιστος, του Γιώργου Πίτσου

Spread the love

– Μαμαααά , τα παιδάκια στο σχολείο με φωνάζουν αδιευκρίνιστο !
– Σώπα παιδάκι μου, σώπα θα ψηφίσεις κι εσύ !

Η αλήθεια είναι πως δεν γεννήθηκα αδιευκρίνιστος. Από περίεργος ξεκίνησα και κατέληξα πριν από 35 χρόνια σε συνειδητός. Γράφτηκα στο κόμμα. Ώσπου λίγα  χρόνια πριν, έτσι ξαφνικά,  ξύπνησα διάφανος.

Είχα την αίσθηση πως οι ταγοί του έθνους με διαπερνούσαν με το βλέμμα τους. Σαν να μην υπήρχα. Από δημόσιο υπάλληλο μέχρι Προκόπη Παυλόπουλο, ανύπαρκτος. Σκέφτονταν, αποφάσιζαν κι ενεργούσαν σαν να μην υπήρχα.

Κάμποσα χρόνια τώρα, ζώ στον προθάλαμο της ζωής . Ούτε μπρός, ούτε πίσω. Διάφανος.
Και ξαφνικά ο τόπος μπήκε σε εκλογική τροχιά. Και το ταπεινό μου είδωλο έγινε ανάρπαστο. Έφτασα μέχρι και Μαξίμου. Ποιος είναι ο καταλληλότερος πρωθυπουργός; ο κανένας! Γιατί εσείς το ζητήσατε!
Μέρα μπαίνει , μέρα βγαίνει κι έρχονται τα πάνω -κάτω. Όσοι μ αγαπούσαν χθές, σήμερα με βρίζουν απολιτίκ, κι όσοι με θεωρούσαν διαπλεκόμενο με καλούν σε συστράτευση. Τα κανάλια βέβαια χωρίς δεύτερη σκέψη με βάζουν στην μηχανή του κιμά και συνθλίβομαι ως μαθηματική αναγωγή στα γκάλοπ .
Να δείτε που στο τέλος εγώ και μόνον εγώ θα φάω το φατούρο που λέγαμε και στο δημοτικό. Και δίκαιο θά’ναι γιατί εγώ αποκλειστικά φταίω :

– για το όργιο και τη σπατάλη της συμμορίας Καραμανλή
– για τις εγκληματικές παλινδρομήσεις του Παπανδρέου
– για τους κρατικοδίαιτους συγκλητικούς του συνδικαλισμού
– για την ακροδεξιά παρέα του Μητσοτάκη
– για την ντόπια ανερμάτιστη και τυχοδιωκτική Αριστερά
– για όλο το σάπιο πολιτικό  μας σύστημα
– για όσους έχουν κατσικωθεί στον δημόσιο βίο και δεν ξεκουμπίζονται με τίποτα.
– για τα μίντια και τους καρχαρίες του πλούτου που δεν αφήνουν τίποτα νέο ν’ανθίσει .

Ναι κυρίες και κύριοι , εγώ φταίω. Που οι παλιοί δεν φεύγουν και οι νέοι δεν έρχονται. Που φιμώνω κάθε νέα φωνή και άποψη που δεν έχει κονέ στα Μέσα.
Που ξεπουλάω  τον τόπο με χαριστικές συμβάσεις. Που αγκαλιάζω τα φασιστοειδή. Που θέλω με κάθε κόστος να κυβερνάω. Που πουλάω ψεύτικες ελπίδες στις συντεχνίες . Που υπόσχομαι να επαναφέρω το πρίν.
Εγώ φταίω. Γιατί πρέπει να φύγουν αυτοί. Γιατί δεν πρέπει  να’ρθούν οι άλλοι. Γιατί κανείς  δεν μού’δωσε σημασία μέχρι προχθές. Γιατί μέχρι και σήμερα προσπαθούν να με παγιδέψουν και να με εκβιάσουν με διλήμματα.
Εγώ φταίω που δεν βρίσκω κόμμα να ψηφίσω. Δεν φταίνε εκείνοι που δεν άφησαν τίποτα μη ελεγχόμενο να περπατήσει. Που συνειδητά κωλυσιέργησαν και δίχασαν την παράταξη. Που έφτιαξαν λαγούς και κελύφη αναπαλαίωσης.
Αγαπημένοι μου. Ήρθε η ώρα του αδιευκρίνιστου. Αφού θα το φάω το ξύλο, να το φχαριστηθώ τουλάχιστον.
Ήρθεν η ώραν σας.

Ο Γιώργος Πίτσος είναι Πολιτικός Μηχανικός.

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the view of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Kostis A. Makris
Ο θυμός και το τσεκούρι, του Κωστή Α. Μακρή
Αναζητώντας αντίβαρο σε κοινωνικά ρικνούς Καιρούς, του Κωνσταντίνου Μεϊντάνη
Το ανάδελφο δάκρυ, του Αλέξανδρου Μπέμπη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.