Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

Την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, ο σεβάσμιος Ιερέας της εκκλησίας στην οποία εκκλησιάζομαι αναφερόμενος στον πολύνεκρο γεγονός του σεισμού της Τουρκίας, είπε τα εξής: “Σημεία των καιρών είναι αυτά και άλλα πολύ χειρότερα θα μας βρουν, αφού ξεχάσαμε ένα προσευχόμαστε στον Θεό. Επιτρέπει ο Θεός να συμβαίνουν αυτές οι συμφορές περιμένοντας να στραφούμε κοντά Του και να ζητήσουμε την βοήθεια Του, την ευλογία Του. Ξεχάσαμε να κάνουμε και τον σταυρό μας προτού βγούμε από το σπίτι μας…”.

Στο editorial Φεβρουαρίου  έγραφα για τον απο-χριστιανισμό μας και τον σούπερ μετανεωτερικό άνθρωπο που όλα τα γνωρίζει, όλα τα κατέχει και τα μπορεί, και έχει εξαιρέσει τον Θεό από την καθημερινότητά του. Το πείραμα του Cern επιχείρησε να βρει, να ερμηνεύσει το σωματίδιο του Θεού, να συναντήσει τον Θεό για να Τον πιστέψει, έκλεισε το 2018 για να επισκευαστεί και να αναβαθμιστεί και σκοπεύει να επαναλειτουργήσει το 2027 αναζητώντας πια το σωματίδιο της “σκοτεινής ύλης” του σύμπαντος. Λες και πήραμε σαφείς απαντήσεις για την φωτεινή ύλη. Ό,τι επιστημονικό καλοδεχούμενο, μα μήπως λησμονήσαμε ότι οι απαντήσεις μας είναι εδώ και δίπλα μας; Αναζητούμε την ευτυχία βάζοντάς μας δύσκολα, βάζουμε στόχους μεγαλεπίβολους και μακρινούς και ξεχνάμε την στιγμή που έχει απίθανη δυναμική να ανατρέψει τα πάντα. Και ξεχνάμε ό,τι μάθαμε από τους προγόνους μας: να κάνουμε τον σταυρό μας προτού βγούμε από το σπίτι μας και να πάψουμε να μας αντιμετωπίζουμε ως θεούς έχοντας βλακώδη εγωπάθεια.

Ζούμε από τύχη και αυτό δεν το αποδεικνύουν τα θλιβερά Τέμπη μόνο. Το αποδεικνύει η σκληρή καθημερινότητα στις μεγάλες και μικρές πόλεις. Το αποδεικνύουν οι τόσες χώρες σε όλο τον πλανήτη. Από τύχη γεννηθήκαμε στην Ελλάδα και όχι στην Αφρική ή στο Αφγανιστάν ή στην Βόρεια Κορέα που θεωρείται η πιο τυραννική χώρα του πλανήτη. Απολαμβάνουμε την αλαζονεία της καραμέλας “ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου”, μα δεν ακολουθούμε τις αρχές και τις αξίες των προγόνων μας. Βυθισμένοι στον υλισμό και εξουσιασμένα αντίγραφα των ξένων και των τεχνοκρατών, ξεχάσαμε Θεό, δεν μάθαμε την Ιστορία μας που στηρίχτηκε στην επίκληση της Παναγιάς, και υποδυόμαστε τους μοντέρνους. Πουλημένοι ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά, χρήσιμοι ηλίθιοι για μια χούφτα καρικατούρων πολιτικών που εμφανίζονται ως σύγχρονοι θεοί με βοηθούς στο δολοφονικό έργο τους τούς χρήσιμους ηλίθιους. Και όσο περνούν τα χρόνια τόσο χειρότεροι γινόμαστε. Ακόμη πιο σκληροί, χωρίς ευαισθησίες και ανθρωπιά. Και ακόμη περισσότερο βλάκες. Πολύ βλάκες!

Οι κυβερνήσεις και οι πολιτευτές που είναι κακοί επεβίωσαν γιατί είχαν τους χρήσιμους-ηλίθιους, αυτούς που πλήρωναν για να γράφουν αυτά που ήθελαν. Και κουβέντα για αυτά που έπρεπε να γράφουν, τα επικίνδυνα, τα αισχρά, τα δολοφονικά.  Κυνήγησαν, ανέκαθεν, την διαφορετική άποψη που τους χαλούσε την συνταγή. Την είπαν συκοφαντία και δυσφήμιση. Το ίδιο είπαν και για όποιους μίλησαν για τον Θεό της Αγάπης και της Συγχώρεσης, τους είπαν ξεπερασμένους, αναχρονιστές, παλιακούς, γραφικούς. Και όμως αυτός  είναι ο  Θεός της Ευτυχίας. Διότι, είναι αδύνατο να κάνεις με βαθιά πίστη τον σταυρό σου και να λες “Γεννηθήτω το θέλημα Σου”  με εμπιστοσύνη.  Είναι αδύνατο να μην είσαι χαρούμενος, γαλήνιος, ευτυχής. 

Θεολογώ. Ε, ναι! Μου το επιτρέπουν οι σπουδές μου. Όλοι αυτοί που λένε ότι τα ξέρουν όλα και έχουν εξαιρέσει τον χριστιανικό Θεό από  την ζωή τους, τι καλύτερο έχουν να προτείνουν; Και πώς απορρίπτουν με τόση βεβαιότητα αυτό που δεν προσέγγισαν ποτέ ή το προσέγγισαν με ειρωνεία και αδιαλλαξία; Μήπως οι αθεϊστές που ειρωνεύονται δεν συμπεριφέρονται ως νεο-αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι, κολλημένοι στις ιδέες τους;

Το βαρύναμε; Κι όμως, πρόθεσή μου είναι να  ελαφρύνουμε το κλίμα το ασήκωτο. Διότι εμείς ευθυνόμαστε για την κατάντια μας, την κοινωνική, την πολιτική, την προσωπική. Κανείς άλλος. Μιας και πέρυσι γιορτάσαμε την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας, κάνοντας μνείες στους πολέμαρχους του Αγώνα του 1821, ας στρέψουμε λίγο το βλέμμα στην εσωτερικότητα αυτών των πολέμαρχων. Ας θυμηθούμε από πού άντλησαν και εκείνοι δύναμη. 

Ευλογημένο Μάρτιο και Καλή Σαρακοστή, εκλεκτές και εκλεκτοί. Με υγεία, εσωτερική γαλήνη και καθαρό βλέμμα. 

ΥΓ 1: Μόλις χθες πληροφορήθηκα τον θάνατο του γειτονόπουλου μου στο εξοχικό μας σπίτι. Ετών 56. Θάλασσες, μπάνια, ποδήλατο, πεντόβολα, σκαλίσματα στον κήπο, ροδάκινα και σύκα και βερύκοκα και γέλια και γλέντια και γενέθλια και οι αναμνήσεις μιας δεκαετίας που περιμέναμε την γιορτή της Παναγίας για να φορτωθούμε με γλυκά και ευχές όλο το στενό της γειτονιάς από την μία άκρη στην άλλη του δρόμου που οι γείτονες φτιάξαμε άσφαλτο από κοινού για να μην βρέχουμε με το λάστιχο το χώμα που σηκωνόταν σκόνη πάνω μας ακόμη και από τα φρεναρίσματα των ποδηλάτων μας. Που μετά το Δεκαπενταύγουστο μαζεύαμε αργά τα πράγματα για να επιστρέψουμε στην Αθήνα τραβώντας όσο γινόταν το καλοκαίρι και το “καλό φθινόπωρο”. Ο Σ. αναχώρησε και κανείς μας δεν ξέρει πότε θα έρθει η δική του ώρα. Επειδή ζούμε από τύχη αφού κανείς μας δεν έχει την ζωή του δεμένη στο ζωνάρι του, ας κάνουμε ό,τι καλύτερο για τον εαυτό μας μην ξεχνώντας την παροδικότατά μας. “Σπίτια, έπιπλα, ρούχα, λεφτά, φεύγουν οι άνθρωποι, μένουν αυτά”. Και κοιτά να δεις τώρα… που είμαστε πλήρως φυλακισμένοι σε αυτά. Αν αυτό δεν είναι αρρώστια, τι είναι;

ΥΓ 2: Για αρκετά χρόνια ήμουν “εκτεθειμένη” στην άσχημη έως και σκοτεινή πλευρά της ζωής. Όσο πιο όμορφη δείχνει μια “πατρίδα”, αν ξύσεις λίγο την επιφάνειά της, αποκαλύπτεται η ασχήμια  της. Η βάση μιας αισχρής κοινωνίας είναι το κυνήγι του χρήματος σε συνδυασμό με την έλλειψη ενός συμπαγούς ηθικού πλαισίου καθημερινότητας, που να διέπεται από τον αυτοσεβασμό και την ευσυνειδησία.  Αν αυτό συμβαίνει για μερικά χρόνια, η “πατρίδα” έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα. Και ο κόσμος νομίζει ότι προοδεύει. Αν οι χρήσιμοι ηλίθιοι ήταν απλώς χρήσιμοι, όλα θα ήταν αλλιώς. Σημεία των καιρών; Αν ήμασταν σε θέση να τα δούμε, θα ήμασταν αλλιώς.

Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά

7 Μαρτίου 2023