Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

“Να κοιμάσαι και να ξυπνάς σε στεγνό μαξιλάρι”…, της Τζίνας Δαβιλά

Spread the love

Τζίνα Δαβιλά

Και που λέτε… κάπου- κάπου βλέπω κάτι όνειρα ζωντανά, πραγματικά, πιο πραγματικά από την πραγματικότητα. Ήμουν λέει μέσα σ’ένα παραβάν από αυτά των εκλογών, και είχα πολλά χαρτιά στα χέρια μου, χαρτιά με πολλά ονόματα, άγνωστα μερικά, άλλα γνωστά, άλλα οικεία, άλλα αγαπητά, άλλα αμφιλεγόμενα…

Το στυλό δεν στεκόταν στα χέρια μου, έτρεχε πέρα δώθε σαν την τρελόμπαλλα του Χάρρυ Πόττερ, σβούριζε πάνω , κάτω και πλαγίως … μόλις έκανα να τo πιάσω… σβιιιιν έκανε και μού ‘φευγε από χέρια… και χράπ έκανα και τo έπιασα! «Εδώ σ’έχω τώρα» του φώναξα και εμβρόντητη το στυλό μού μίλησε:

«Πού θα βάλεις τον σταυρό; Πού θα βάλεις τον σταυρό; Στους προδότες, στους λεφτάδες, στους φτηνούς πραματευτάδες ή στους προδομένους;…».

Και ξάφνου βλέπω τα χαρτιά στα χέρια μου να αλλάζουν χρώμα… τα ονόματα να γίνονται κόκκινα με τεράστια γράμματα, μπλε, κίτρινα, καφέ, πορτοκαλί, να εξαφανίζονται και να γω να γουρλώνω τα μάτια γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος ήταν αυτός που πριν από δευτερόλεπτα ήταν τυπωμένο τ’όνομά του στο χαρτί….

«Αυτήν να ψηφίσεις!», μου είπε το στυλό

Και μού υπέδειξε την πρωτοχρονιάτικη…

«Μα αυτή δεν ζει στη Ρόδο… είναι στην Πελοπόννησο… ή στη Μακεδονία… στάσου να σκεφτώ… Αυτή ήθελε να κάνει Διοίκηση με skype… Και την οδήγησαν στην παραίτηση…»

«Αυτήν σου λέω! Το αφεντικό της πληρώνει πολλά, θα σε πληρώσει και σένα καλά… τι περιμένεις…».

Και θυμήθηκα την ιστορία της Αρβανιτιάς στο Ανάπλι, που αγαπούσε πολύ ο Πατέρας μου και όλο κι έλεγα κι εγώ… Εδώ θέλω να ζήσω στην πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας, εκεί που δοξάστηκε ο μέγας Καποδίστριας, στον τόπο που γεννήθηκε η Ευελπίδων, εκεί που στέκει η Αρβανιτιά, ο ωραιότερος δρόμος του Ναυπλίου, μα αιματοβαμμένος από τους προδότες, τους Αρβανίτες, που τους κυνήγησαν Τούρκοι και Έλληνες μαζί.

«Όλοι οι προδότες έχουν κακό τέλος» απάντησα στο στυλό, ένα ταπεινό, φτηνό bic και το έσπασα στα δυο.

Ξύπνησα. Χωρίς τύψεις, χωρίς ενοχές. Και θυμήθηκα τον φίλο μου τον Νίκο, που είναι ίδιος και πριν και μετά… «Να κοιμάσαι και να ξυπνάς σε στεγνό μαξιλάρι…».

Καλές Γιορτές, Καλή Ανάσταση.

 * Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Ο πιο υπάκουος υπήκοος, του Νότη Μαυρουδή
Η ήττα των Μουσουλμάνων και η δηλητηριασμένη χαρά του κ.Ερντογάν, της Τζίνας Δαβιλά
Ερωτικές ιστορίες αμερικανικής τρέλας…ή αλλιώς “the bold and the beautiful”

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.