Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Μια ιστορία από το Ελσίνκι, της Μαρίας Κοζάκου

Spread the love

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

Η Μαρία Κοζάκου είναι δημοσιογράφος και New Media Expert

12003223_10207170147642369_940732370248170668_n.jpg

Το πιτσιρικάκι, στο πρόσωπο του οποίου έχω βάλει μωσαϊκό για προφανείς λόγους, ίσα που περπατάει. Είναι με τον μπαμπά της, τη λίγο μεγαλύτερη αδελφή της και το γιγαντιαίο Rhodesian Ridgback, το οποίο, εννοείται ότι επιτρέπεται να μπει στο εστιατόριο. Είμαστε στο Ελσίνκι, στη Φινλανδία σε μια… μαγευτική παραλιακή περιοχή κάτω από το μνημείο του Σιμπέλιους.

Για τα ελληνικά δεδομένα το εστιατόριο είναι κάτι σαν τον Όμιλο Βουλιαγμένης, με πολύ πιο προσιτές τιμές κ casual διάθεση. Για τα μικρά δεν χρειάζεται ανιματέρ γιατί είναι πολύ ήσυχα.

Ο Ροδεσιανός γίγαντας λοιπόν, δεν κουνήθηκε καθόλου και φυσικά δεν ακούστηκε όση ώρα ήταν στο εστιατόριο. Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε για την παρουσία του, για την ακρίβεια κανείς δεν ασχολήθηκε. Ακόμα και τη στιγμή που μπήκε μια κυρία με ένα άλλο σκυλάκι-ξεσκονόπανο και πέρασε δίπλα του, όλοι ήταν ήσυχοι. Αντάλλαξαν βέβαια βλέμματα όλο νόημα τα σκυλιά, αλλά ως εκεί. Το σκυλάκι-ξεσκονόπανο κάθισε πάνω στην καρέκλα, δίπλα στην κυρία που το συνόδευε. Τετ α τετ έφαγαν κ ήπιαν.

Κάποια στιγμή πέρασα δίπλα από τον ροδεσιανό γίγαντα και ρώτησα αν μπορούσα να τον ακουμπήσω. Ο ωραίος μπαμπάς, μου είπε ότι είναι εξαιρετικά φιλικός (φαινόταν από μίλια μακριά) αλλά είναι υπερπροστατευτικός με το μωράκι. Οπότε η σειρά είναι Μωράκι- Σκυλάκι. Δεν ήθελα να ενοχλήσω περισσότερο και απομακρύνθηκα. Το μικρό δίποδο ξάπλωνε στην αγκαλιά του γίγαντα, του τραβούσε τα αυτιά και τον φιλούσε συνεχώς. Ταν ήρθε η ώρα του φαγητού και το μικρό έκατσε στην καρέκλα του, ακριβώς πάνω από το σκύλο, η μικρή άφηνε το χέρι της να κρέμεται. Δεν του έδωσε μεζεδάκι. Αυτός της έδινε ένα γρήγορο φιλάκι.

Συνολικά συνυπήρχαν στο εστιατόριο, την ίδια στιγμή τέσσερα σκυλιά. Οι σερβιτόροι έφερναν δοχεία νερού ανάλογα με το μέγεθος του σκύλου, είχε πλάκα αυτό, με το που καθόσουν, καθώς η μέρα ήταν ζεστή.
Όση ώρα γράφω αυτές τις γραμμές ο Μητσοτάκης συναντάται με τη Μενδώνη στο υπουργείο Πολιτισμού.

Και ήθελα να υπενθυμίσω τι είναι καθημερινός πολιτισμός.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Από το facebook

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Κάτω στον Πειραιά και τη Ζέα, Πήγαμε μ’ όλη την παλιοπαρέα…, του Μάνου Στεφανίδη
Η αποχαιρετιστήρια ομιλία του Αντγου ε.α. Νικόλαου Χιονή απ΄την Δ/νση Ειδικών Δυνάμεων του ΓΕΣ
Η Αλήθεια, Σταυρός και Νίκη της ζωής, του Κωνσταντίνου Μεϊντάνη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.