Ο Νότης Μαυρουδής είναι Κιθαριστής-Συνθέτης-Μουσικοπαιδαγωγός-Αρθρογράφος τύπου και ραδιοφώνου-Διευθυντής του www.tar.gr. ΕΔΩ διαβάστε και ακούστε συνέντευξή του στην iΠόρτα-Ρ/Σ Παλμός 99.5

Τρίτη, 3 Νοεμβρίου 2020:

Μια παράξενη ανυπομονησία με πιάνει πάντα πριν την τελική έκβαση σημαντικών γεγονότων, όπως για παράδειγμα η εκλογή προέδρου στην Αμερική· τόση ανυπομονησία, που προσπαθώ ενίοτε να… προβλέψω το αποτέλεσμα· πράγμα σχεδόν παράλογο, αφού μου λείπει η σε βάθος γνώση, η αναλυτική ικανότητα ή έστω του προαισθήματος, για μια τόσο πολυσύνθετη πολιτική μάχη, όπως εκείνη των Αμερικανών μονομάχων… Να, αίφνης, σήμερα που ξεκίνησα να γράφω (3/11), μια ημέρα πριν το μεγάλο αλλά σοβαρό σόου των αμερικανικών εκλογών, καταθέτω τις σκέψεις μου, οι οποίες θα επιβεβαιωθούν ή όχι σε μερικές ώρες, λόγω της διαφοράς ώρας από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Δεν πειράζει όμως· εξάλλου δεν στοιχηματίζω και δεν διακινδυνεύω να χάσω κάτι, έστω και αν πέσω εντελώς έξω στις εκτιμήσεις μου…
Αυτό το σημείωμα είναι σαν σύντομο ημερολόγιο σκέψεων, δύο ημερών, εν όψει των αμερικανικών εκλογών. Μια μέρα πριν, αλλά και ανήμερα της 4^ης Νοεμβρίου, ημερομηνία την οποία αναμένουμε εδώ και καιρό, παρακολουθώντας τα διάφορα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα, σε έναν κόσμο διαφορετικό, όπως η Αμερική, που διαθέτει μια κοινωνία εντελώς διαφορετική από την δική μας, τη βαλκανοευρωπαϊκή.
Όλος ο πλανήτης πλέον, έχει στρέψει μάτια-αυτιά και προσοχή στους δυο υποψήφιους για τον Λευκό Οίκο. Ας πούμε: τον Καλό και τον… Κακό, τον «όμορφο» και τον άσχημο, τον διαλλακτικό και τον αδιάλλακτο, τον «μαλακό» και τον σκληρό, τον «ρομαντικό» και τον πραγματιστή, τον απερίσκεπτο και τον σκεπτόμενο, τον ψυχρό μπίζνεσμαν και τον ισορροπιστή ως προς τις κοινωνικές εντάσεις, τον αδίστακτο και τον λογικό, τον κενολόγο και τον με πειστικό λόγο, τον «άλλον» και τον «δικό μας», τον δημοκρατικό και τον ρεπουμπλικάνο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτό το παιχνίδι λέξεων το χρησιμοποιώ ενδεικτικά, για να υπογραμμίσω τόσο τη διαφορά μεταξύ των μονομάχων, όσο και την ευνοϊκή αντιμετώπιση που επιφυλάσσουμε εμείς εδώ, ας μην κρυβόμαστε, στον Μπάϊντεν…

Πλήθος χαρακτηριστικά μπορώ ακόμα να προσδώσω στους δυο πρωταγωνιστές, που θα διεκδικήσουν τη θέση του πλανητάρχη. Το ότι ενδιαφερόμαστε, για την εκλογική έκβαση, είναι γιατί μας απασχολεί στην ουσία η εξέλιξη των δικών μας εθνικών, γεωγραφικών και οικονομικών εκκρεμοτήτων, που έχουν συσσωρευτεί και ασφυκτιούν, τα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη, αλλά και το κοινό-συλλογικό εγγύς μέλλον, που φαντάζει σκοτεινό και απειλητικό…
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ο «δικός μας» Μπάϊντεν, θα είναι ο «Λυτρωτής» και ο… Μεσσίας που περιμένει ανυπόμονα η δημοκρατική παγκόσμια σφαίρα· διότι πολλές φορές, η Αμερικανική επέκταση της ισχύος της σε άλλα κράτη, βαδίζει ανεξάρτητα από τον ηγέτη της, αφού πίσω απ’ αυτόν καιροφυλαχτούν ακραία οικονομικά συμφέροντα, ισχυρά λόμπι, εξυπηρετήσεις ημετέρων, γεωγραφικές προοπτικές εκμετάλλευσης φυσικών πόρων, μελλοντικές επενδύσεις, διαστημικά πλάνα κατοίκησης (αφού προηγηθεί η κατάκτηση) των πλανητών…
Δεν μπορώ να καταγράψω τα όσα μπορούν να συμπεριληφθούν μέσα στο πλαίσιο αυτού του σκεπτικού μου, το οποίο μπορεί να είναι και …αφελές.
Δεν διεκδικώ καμία σχετική εξειδίκευση (επαναλαμβάνω). Διατηρώ και διατυπώνω την αγωνία μου, εκφράζοντας σκέψεις που νομίζω πως δεν είναι μόνο δικές μου.

Οι επισκοπήσεις των τελευταίων ωρών της σημερινής ημέρας (3/11) καταγράφουν και κάποιες απειλές από μεριάς του Τραμπ, ο οποίος δηλώνει πως θα προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο στην περίπτωση που χάσει περιοχές τις οποίες νιώθει ότι κέρδισε, αντιτιθέμενος έτσι στην καθόλα νόμιμη διαδικασία… τής επιστολικής ψήφου, την οποία επέλεξαν 100.000.000 ψηφοφόροι … Ομολογώ πως αυτή η δήλωση με έβαλε σε σκέψεις. Άγνωστη η εξέλιξη μιας τέτοιας προοπτικής σε μια χώρα όπου κάποιοι… πολλοί άνθρωποι οπλοφορούν νομίμως και δεν θα διστάσουν να «υπερασπιστούν» το… American dream ρε γαμώτο και ό,τι τους ζητήσει ο «απειλούμενος» Τραμπ. Καταστάσεις τριτοκοσμικές…

Τετάρτη, 4 Νοεμβρίου 2020:

Ξενυχτήσαμε το προηγούμενο βράδυ ελπίζοντας να μας φωτίσουν ολίγον τα νούμερα και τα ποσοστά. Αμ δε… Σήμερα, ήμαστε με θολό το μυαλό. Οι… τάδε καθοριστικές πόλεις θα «δείξουν» τον νικητή. Η αισιοδοξία και η εκλογική μάχη είναι αμφίρροπη και οι δυο μονομάχοι κάτι ψελλίζουν για τη νίκη τους, αλλά το σίγουρο είναι πως θα βγει μόνο ο ένας…
Την ίδια ώρα η μεγάλη αυτή χώρα, με την πλούσια οικονομία, την τεχνολογία, τα βαριά οπλικά συστήματα, την παγκόσμια κυριαρχία σε σφαίρες επιρροής, που έχει σκορπίσει τρόμο στις χώρες που έχει εισβάλει, που αδιαφορεί για την κλιματική αλλαγή και τις πληγές του πλανήτη· που ευνοεί καθεστώτα αυταρχικής διακυβέρνησης και συνεχίζει να υποβοηθά κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα νέας μορφής, ωστόσο εξακολουθεί να διαθέτει βαριά βιομηχανία πολιτισμού, στη μουσική, στο θέατρο, στον  κινηματογράφο, στην εικαστική δημιουργία, στον αθλητισμό, με τη δύναμη να επηρεάζει, να τα εξάγει και, κυρίως, να τα… επιβάλει!
Η ίδια αυτή χώρα κατέχει τα πρωτεία στους θανάτους από κορονωϊό (240.000 αυτή τη στιγμή),  διαθέτει εκατομμύρια αναλφάβητους, τεράστιο ποσοστό φτώχιας, ανέργους, άστεγους, ανασφάλιστους· πληγές αθεράπευτες, με τον ακραίο ρατσισμό να είναι παρών και να εκδηλώνεται συχνότατα με αστυνομικές… υπερβάσεις.

Με πρώτη ματιά, η Αμερική είναι κι αυτή βαριά άρρωστη και χρειάζεται άμεση θεραπεία. Με έναν πρόεδρο εξόχως λαϊκιστή και ακαλλιέργητο, έως και άξεστος, ο οποίος δεν χαίρει καμίας εκτίμησης στη διεθνή διπλωματία, νιώθω πως όλοι επιθυμούν την αλλαγή του, αφού δεν μπορούν εύκολα να βρουν τρόπους συνεννόησης και κατανόησης. Το μότο του «Πρώτα η Αμερική» ακούγεται πλέον τόσο χρησιμοποιημένο όσο και κουραστικό, αφού ο ίδιος με την πολιτική του έχει δημιουργήσει μια βαριά άρρωστη χώρα…

Ο Μπάϊντεν, δεν γνωρίζουμε τι θα μπορούσε να διορθώσει και τι να αλλάξει σ’ αυτή τη χώρα που, παρ’ όλες τις αντιξοότητες, τροφοδοτεί οικονομικά και πολιτισμικά την παγκόσμια κοινότητα.
Απόψε, αντί του αποτελέσματος των εκλογών, αναφέρομαι σε γνωστά στοιχεία. Το αποτέλεσμα δεν θα το μάθουμε ακόμη, αφού προσπερνά τη συνηθισμένη διαδικασία και λογική μιας κλασσικής εκλογικής αναμέτρησης, της οποίας δεν ξέρουμε την εξέλιξη… Ελπίζουμε μόνο πως η σύγχρονη Αμερική, όχι εκείνη του μικρόκοσμου του νυν προέδρου, αλλά της σώφρονος και πνευματικής χώρας, εκείνης που ο κόσμος της έχει δημιουργήσει και συγχρόνως έχει ωφεληθεί από τις πολιτιστικές-πνευματικές κατακτήσεις τής σύγχρονης εποχής.

Ποιος θα είναι ο 46^ος  Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής; Αυτή την ώρα, δεν γνωρίζουμε. Θα εξαρτηθεί από μια σειρά πραγμάτων για να δούμε αν η ελπίδα πεθαίνει όντως τελευταία…

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  Το άρθρο δημοσιεύεται και στο προσωπικό του ιστολόγιο. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr