Ανοιχτή πόρτα Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Κυματιστός και χειροποίητος, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

Ποτέ από το εμπόριο ή το μπακάλικο του χωριού δεν αγόρασα χαρταετό. Τους θεωρούσα όλους σκέτο πλαστικό. Μόνος μου τους έφτιαχνα: ένα τεράστιο κουβάρι σπάγκου, κόλλα φτιαγμένη με αλεύρι και νερό, και καλάμια από το γειτονικό ποτάμι.  Όλο το απόγευμα της παραμονής χωμένος στο υπόγειο χαρταετούς φιλοτεχνούσα.

Τα καλάμια κομμένα επακριβώς στα μέτρα που προέβλεπαν οι μαθηματικοί μου κανόνες, πολύχρωμες κόλλες ιλουστρασιόν κι αυτές με ακρίβεια μετρημένες, τακτοποιούσα τα ζύγια – η δυσκολότερη νομίζω φάση κατασκευής ενός χαρταετού – και στο τέλος έβαζα την ουρά του κι αυτή από παλιά περιοδικά ή εφημερίδες επακριβώς μετρημένη σύμφωνα με τις υπόλοιπες διαστάσεις του.

Από το πρωί ήμουν κιόλας ανεβασμένος στον λόφο και περίμενα την κατάλληλη στιγμή να φυσήξει ο αέρας για να τον ανεβάσω μεσούρανα. Δεν μπορώ να καταλάβω όμως γιατί, ενώ στην αρχή ήμουν σίγουρος ότι θα άγγιζα κάποιο σύννεφο που είχα βάλει ως στόχο να φτάσω, στα πέντε με έξι μέτρα έκανε απότομη βουτιά, ξαναγύριζε προς το έδαφος και γινόταν συντρίμμια. Θυμωμένος, τον παρατούσα εκεί και με το κεφάλι σκυμμένο γυρνούσα στο σπίτι. Κλεινόμουν στο δωμάτιο μου και από το παράθυρο κοιτούσα προς τον λόφο αντικρίζοντας τους πλαστικούς αγοραστούς να μου χαμογελούν ειρωνικά. Ούτε καν μου περνούσε από το μυαλό ότι έπρεπε να αγοράσω πλαστικό, επέμενα στους δικούς μου χειροποίητους και την επόμενη χρονιά, και την μεθεπόμενη, και την ακόμα παραπάνω.

Κάθε τόσο που ανεβαίνω στον λόφο, υποθέτω ότι αρχίζω να συγκεντρώνω τα συντρίμμια των χαρταετών μου. Επιστρέφοντας στο σπίτι, πηγαίνω προς την αποθήκη και τακτοποιώ με τις ώρες τα χαρτιά τους, τις κόλλες τους, τα καλάμια τους, τα ζύγια τους, τις ουρές τους. Ανήμερα και από πολύ πρωί της Καθαράς Δευτέρας στέκομαι μόνιμα και με τις ώρες μπροστά στο ίδιο παράθυρο του ιδίου δωματίου και φαντάζομαι τον εαυτό μου πάνω εκεί στον λόφο τσαντισμένο, ξεροψημένο από τον ήλιο, καταϊδρωμένο αλλά και καμαρωτό. Τα τσακισμένα κομμάτια των χαρταετών μου μονομιάς αρχίζουν να παίρνουν ύψος διασχίζοντας επιτέλους τους αιθέρες.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Συμπλεγματικός Νεοπλουτισμός, της Λίνας Παπαδάκη [ΠΟΤΑΜΙ]
Kostis A. Makris
+ γνώμη, του Κωστή Α. Μακρή
Κακές λέξεις, όπως ιστορία και ρεαλισμός, του Νίκου Σταθόπουλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.