Ανοιχτή πόρτα Κοινωνία - Ελλάδα - Οικονομία

Κρυφτούλι ντροπής…, του Γιώργου Αρκουλή

Spread the love

Γιώργος Αρκουλής

Γιώργος Αρκουλής

Έπρεπε -είχαν αποφασίσει οι σοφοί της παρούσας κυβέρνησης- τα αποθεματικά των ευγενών ταμείων να ενταχθούν στο λεγόμενο υπερταμείο, γνωστό ως ΕΦΚΑ, προκειμένου να μεταμορφωθεί σε έναν εύρωστο φορέα ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες. Πράγματι ληστεύτηκαν, όπως θυμάστε, με νόμο-αστραπή τα χρήματα των ταμείων των μηχανικών και των δημοσιογράφων (μιλάμε για περισσότερα από 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ) όχι όμως και του ταμείου των εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδος, προφανώς επειδή ο σύντροφος Τσίπρας και οι οικονομικοί του δραγουμάνοι φοβήθηκαν την οργή του Ντράγκι -συγγνώμη, του κ. Στουρνάρα ήθελα να πω! Αυτό λοιπόν, το ισχυρό -όπως υπόσχονταν- υπερταμείο, πληροφορήθηκα ότι χθες δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο προκειμένου να υποστηρίξει την έφεση που είχε καταθέσει σε μια χαμένη υπόθεση. Μια υπόθεση που δικαίωνε έναν φουκαρά από τη Θεσσαλονίκη και που όριζε να του επιστραφούν χρήματα από παράνομα κομμένες συντάξεις, δώρα κ.λπ. Ο ΕΦΚΑ, λοιπόν, ζήτησε (και πήρε βεβαίως-βεβαίως) αναβολή εκδίκασης της έφεσης, προφανώς για να «τρενάρει» το ζήτημα που -λογικά- είναι χαμένο. Ντροπή. Και είναι ντροπή διότι πρόκειται για φραγκοδίφραγκα, όταν, μάλιστα, βλέπει το Κράτος να ποιεί την νήσσαν στο θέμα των δανείων των κομμάτων και να μη καταφεύγει στη Δικαιοσύνη, ώστε να εισπράξει. Είτε τα δανεικά (σε περίοδο που οι Τράπεζες καταρρέουν) είτε τα περιουσιακά τους στοιχεία, από το σήμα (λέμε τώρα) έως… έπιπλα και σκεύη.

Το σημερινό σημείωμα αφιερώνεται στον αριστερό πρωθυπουργό και σε μερικούς υπουργούς των ιδίων «πιστεύω», οι οποίοι συχνά, χωρίς ντροπή καμία, δηλώνουν πως η κυβέρνηση ενδιαφέρεται πρωτίστως για ένα κράτος δικαίου και προς αυτήν την κατεύθυνση εργάζεται.

(Κύριοι, προσοχή μη σας προκύψει υπερκόπωση…)

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Αμπελάκια (Μέρος β΄): ο συνεταιρισμός, της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου
ΑΦΡΙΝ 2018: κάτι άνευ σημασίας, του Άρη Μαραγκόπουλου
Αχ! Ελισάβετ μου…, του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.