Δημήτρης Κατσούλας

Από το απόγευμα της παραμονής 28^ης Οκτωβρίου 1971 η πλατεία καθαρίστηκε με εντολή του προέδρου της Κοινότητας, το μνημείο πεσόντων φρεσκαρίστηκε, ο ιστός βάφτηκε εκ νέου, η γαλανόλευκος τοποθετήθηκε κυματίζοντας με καμάρι.

Οι επίσημοι είχαν προσκληθεί για να παραστούν στη δοξολογία το πρωί, στην κατάθεση στεφάνων, στην παρακολούθηση εν συνεχεία της παρέλασης στον κεντρικό δρόμο του χωριού, κι έπειτα όπως το πρόγραμμα προέβλεπε σε γεύμα. Η ημέρα τιμήθηκε δεόντως και με κάθε λαμπρότητα όπως δήλωσε ο τοπικός βουλευτής  σηκώνοντας το ποτήρι του, ευχόμενος προς όλους: «Χρόνια πολλά, τιμή και δόξα στους πεσόντες υπέρ πίστεως και πατρίδος, αιωνία τους η μνήμη».

Το πρωί της επομένης της 28^ης Οκτωβρίου ξημερώματα, η γαλανόλευκος δεν κυμάτιζε πια στον ιστό της πάνω από το ηρώο των πεσόντων με τα στεφάνια στη θέση τους.  Ένα πρόσθετο ξύλινο κάτω άκρο είχε κρεμαστεί από αυτόν. Προσέτρεξαν οι χωριανοί, ο πρόεδρος ενημερώθηκε. Αφροί απ’ το στόμα του άρχισαν να βγαίνουν: «Δεν ντρέπεσαι ρε τομάρι, εξαφανίσου σου παλιάνθρωπε από το χωριό όπου μισός άνθρωπος και σακατεμένος, πού μυαλό να περισσέψει για να βάλεις; Ντροπή σου για το χωριό, ντροπή σου για την τοπική κοινωνία που εκπροσωπώ».

Ο Αριστείδης, δυο χρόνια στη Τζια κι άλλα δυόμισι στη Μακρόνησο εξακολουθούσε να κάθεται στην καρέκλα του καφενείου της πλατείας υποβασταζόμενος να πιει τον καφέ του, να τριγυρνά το χωριό με τις πατερίτσες, αλλά ξύλινο πρόσθετο πόδι δεν τον θυμάμαι να τοποθέτησε ποτέ ξανά μέχρι τον θάνατό του.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr