Ο Χρήστος Χωμενίδης  είναι Συγγραφέας

Ειλικρινά δυσκολεύομαι να θυμηθώ κάποια πολιτική πράξη με συμβολικό φορτίο τόσο ισχυρό όσο η εκλογή της κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Το μήνυμα που στέλνει ως τις εσχατιές της ελληνικής επικράτειας είναι βαρυσήμαντο και εξαιρετικά χαρμόσυνο. Οι γυναίκες -το «μισό του ουρανού»- που μέχρι πριν από σαράντα μόλις χρόνια αντιμετωπίζονταν από τον νόμο σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, που δίνονταν με προίκα από τον πατέρα στον σύζυγο και άμα χήρευαν, το δικαστήριο διόριζε άντρα παρεπίτροπο για να τις ελέγχει στο μεγάλωμα των ανήλικων παιδιών τους…

Οι γυναίκες, για τη συντριπτική πλειονότητα των οποίων μονόδρομος ήταν τα οικιακά ή κάποια «υποδεέστερα» επαγγέλματα -βοηθητικά, διακοσμητικά-, εκτός εάν αφιερώνονταν στην τέχνη, οπότε τούς κολλούσαν άλλες ρετσινιές… Οι γυναίκες που η μεγαλύτερη -δήθεν- τύχη τους ήταν να σταθούν στο πλευρό κάποιου ισχυρού κυρίου… Κατακτούν με το σπαθί τους το ύπατο αξίωμα. Κάθε κορίτσι πλέον ξέρει πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν άβατα. (Πλην του Αγίου Όρους.) Ότι μπορεί να στοχεύσει και να φτάσει στην κορυφή.

Ο αγώνας για τη γυναικεία απελευθέρωση εκτείνεται σε βάθος αιώνων. Με την ανάδειξη της Κατερίνας Σακελλαροπούλου τιμώνται οι καπετάνισσες του ’21 καθώς και οι ηρωίδες των ειρηνικών καιρών. Η πρώτη συγγραφέας, Ελισάβετ Μαρτινέγκου και η πρώτη ζωγράφος Ελένη Μπούκουρα-Αλταμούρα. Η Κυβέλη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Ελένη Παπαδάκη, η Κατίνα Παξινού, πρωθιέρειες του θεάτρου, οι οποίες -πόσο παράδοξο ηχεί!- δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Η φλογερή φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρέν, η Πηνελόπη Δέλτα, η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού. Οι αγωνίστριες Αύρα Θεοδωροπούλου, Μαρία Σβώλου, Χρύσα Χατζηβασιλείου. Η Ελένη Σκούρα που το 1953 εξελέγη βουλευτίς, μόνη ανάμεσα σε 299 άντρες και η Λίνα Τσαλδάρη που το 1956 ανέλαβε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας. Τιμώνται κυρίως εκατομμύρια Ελληνίδες που τα ταλέντα τους δεν αξιοποιήθηκαν, που οι προσωπικότητες τους τσαλακώθηκαν -πολύ συχνά ισοπεδώθηκαν- εξαιτίας των περιορισμών και των προκαταλήψεων.

Έχουμε, δεν χωράει αμφιβολία, μεγάλο ακόμα δρόμο να βαδίσουμε. Ο κόσμος μας επιμένει να γέρνει προς τη μεριά των αντρών. Το να έχεις γεννηθεί αρσενικό κάνει την καθημερινότητά σου πιο απλή. Τη σταδιοδρομία σου, σε όποιον σχεδόν τομέα κι αν διαλέξεις, ευκολότερη. Το περιβάλλον επιεικέστερο απέναντί σου. Σε χώρες σαν τη δική μας -όπου οι οικογενειακές δομές παραμένουν παραδοσιακές- πολλά αγόρια εξακολουθούν να ανατρέφονται σαν κανακάρηδες, σαν πρίγκιπες κι ας βλάπτει αυτό πρωτίστως τα ίδια. Κι ας τούς στερεί μαχητικότητα, προσαρμοστικότητα κι ας τους στενεύει εν τέλει τους ορίζοντες. Μια ματιά να ρίξουμε στους νεότερους, θα διαπιστώσουμε πως τα κορίτσια υπερέχουν ακαδημαϊκά, λαμβάνουν τολμηρότερες αποφάσεις, ανοίγονται συχνότερα στο άγνωστο. Ο τριαντάρης που αραχνιάζει στο πατρικό του και βαυκαλίζεται πως θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα του προσφερθεί μία δουλειά αντάξια τών κατά φαντασίαν προσόντων του αποτελεί κατ’εξοχήν αντρική εικόνα.

Πιστεύω απόλυτα ότι η ουσιαστική εξίσωση των φύλων θα ωφελήσει πρωτίστως τους άντρες. Όπως κάθε αλλαγή που σε βγάζει από τη βολή σου, που σού στερεί κληρονομημένα προνόμια. Ακόμα και στο ερωτικό πεδίο μια χειραφετημένη γυναίκα είναι ασυγκρίτως ελκυστικότερη από μια προβατίνα που υποτάσσεται στα γούστα τού αφέντη της ή από μια σιγανοπαπαδιά η οποία προωθεί στα μουλωχτά τις επιδιώξεις της.

Από τις φεμινίστριες των ημερών μας, οι πιο κοντόφθαλμες αναθεματίζουν μονότονα την πατριαρχία δίχως να τους περνάει απ’το μυαλό πως πρόκειται για έναν ιστό αράχνης που σαν τις μύγες παγιδεύει, έως και ευνουχίζει, τα αρσενικά. Τραγουδάνε «ο βιαστής είσαι εσύ!» τσουβαλιάζοντας το άλλο φύλο, αγνοώντας προφανώς ότι οι άντρες -πλην νοσηρών περιπτώσεων- ούτε που διανοούνται να βιάσουν. Να γοητεύσουν και να γοητευτούν λαχταρούν. Να ερωτευτούν και να τους ερωτευτούν. Να νοιώσουν επιθυμητοί, να ανθίσουν σε μια αγκαλιά. Ποιός άντρας που στέκει στα συγκαλά του ικανοποιείται επιβαλλόμενος με το στανιό; Σε πολλούς μας, σε μεγαλύτερες ιδίως ηλικίες, είχε εμφυτευθεί η άθλια ιδέα πως όταν μια γυναίκα λέει «ίσως» εννοεί «ναι» και όταν λέει «όχι» εννοεί «ίσως». Τέτοιους κάλλους όμως τούς αφαιρεί από το μυαλό η παιδεία. Όχι η συλλήβδην δαιμονοποίηση.

Οι θολοί μας καιροί δεν έχουν ανάγκη από άγονες συγκρούσεις μα από υπερβάσεις. Καθώς και από εύληπτα παραδείγματα που να φωταγωγούνται από τη δημοσιότητα και να δίνουν τον τόνο στην κοινωνία. Σπανίζουν οι θετικοί ήρωες με τις διάφανες διαδρομές ζωής. Οι οποίοι αποδεικνύουν έμπρακτα πως όσα εμπόδια και να μπουν μπροστά της, η ανθρώπινη αξιοσύνη θα λάμψει. Που έχουν το χάρισμα να ενώνουν.

Έχω την αίσθηση πως δεν θα αργήσουμε να αποκαλούμε όλοι την Πρόεδρό μας με το μικρό της όνομα. Σιδεροκέφαλη, Κατερίνα!-

Η φωτογραφία του άρθρου είναι από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

* Το άρθρο απηχεί τις απόψ

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

εις του συντάκτη του.  Δημοσιεύεται και στα ΝΕΑ.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr