Ανοιχτή πόρτα Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

“Κάτι άλλο, παρακαλώ;”, του Δημήτρη Κατσούλα

Spread the love

Η Τάνια

Εργάζεται τέσσερις  ώρες την ημέρα – τόσες καθόρισε το αφεντικό, γιατί τόσες την έχει ανάγκη – σε σούπερ μάρκετ. Τέσσερις  ώρες είναι οι καταγεγραμμένες στο λογιστήριο, και καμιά σημασία δεν έχει εάν πέραν του καθιερωμένου ωραρίου της αφιερώνει κι άλλες δυο για την τακτοποίηση των προϊόντων στην αποθήκη. Είναι νέα και όμορφη με τον άσπρο σκούφο στο κεφάλι της επιβεβλημένος για λόγους καθαριότητας. Πάντα όρθια κινείται εντός του χώρου όπου είναι τοποθετημένη με τα τυριά, τις ελιές, τα σαλάμια, τα τουρσιά και τους χαλβάδες.Όλα τα έχει μάθει στην εντέλεια. Εξυπηρετικότατη, ευγενική και χαμογελαστή με το κοινό. Ποτέ δεν παραπονέθηκε για τη δουλειά της ούτε κι αν ακόμα κουβαλά από την αποθήκη τενεκέδες με φέτα. Σε κανέναν δεν έχει πει ότι η μέση της πονάει, ούτε και για το ότι είναι τριών μηνών έγκυος.

Κάθε φορά που ζυγίζει τη φέτα ή κόβει σε λεπτές φέτες τη μορταδέλα, πάντα χαμογελαστή ρωτά αν χρειάζεσαι και κάτι άλλο. Στις περιπτώσεις που η κίνηση χαμηλώνει – και είναι σπάνιες αυτές οι φορές – βγαίνει στους διαδρόμους του καταστήματος να πάρει μια ανάσα και κάνει πως τακτοποιεί τα είδη στα ράφια. Της αρέσει να στέκεται σ’ εκείνο το διάδρομο όπου τα ράφια από τη μια μεριά  είναι γεμάτα με είδη καθημερινής φροντίδας, και από την άλλη με παιδικές τροφές. Σκέφτεται ότι ίσως κάποτε μπορέσει να αγοράσει ένα καλό after save για τον άνδρα της που υπεραγαπά ή μια ποιοτική κρέμα φρούτων για το παιδί της. Ξεκαρφώνει τα μάτια της από τα ράφια, καταπίνει τη φαντασία της και χαμογελαστή ξαναγυρνά στο πόστο της γιατί ο πελάτης έχει ήδη φτάσει και περιμένει.

Αν τύχει και περάσετε από μπροστά της, σας παρακαλώ πολύ μη την κοιτάξετε με συμπόνια. Η Τάνια είναι πολύ αξιοπρεπής και δεν έχει τη δύναμη να αντέξει την κατανόηση σας. Προτιμότερο θα ήταν να μη την κοιτάξετε καθόλου γιατί θα τη φέρετε στη δύσκολη θέση να σας χαμογελάσει ψεύτικα. Εγώ προτιμώ να την έχω στο μυαλό μου με το αληθινό της χαμόγελο, με εκείνο που τότε δεν εργαζόταν πίσω από τα ψυγεία και τα βαρέλια με τις φέτες για τέσσερις ώρες την ημέρα συν τις άγραφες στα κατάστιχα του αφεντικού για τετρακόσια δέκα τρία ευρώ το μήνα, με τον άνδρα της άνεργο και το μικρό παιδί της τριών ετών στο σπίτι κλεισμένους.

Δημήτρης Κατσούλας

Δημήτρης Κατσούλας

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

 

SHARE
RELATED POSTS
covid-19: “Πεθαίνεις μόνος” – Προσωπική μαρτυρία για τον παππού που νόσησε, του Τάσου Παππά
Πλωτά θαλάσσια εμπόδια…, του Νότη Μαυρουδή
Το άλογο, της Μαρίας Γεωργαλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.