Πόρτα στην Ιστορία

Η Κόρινθος στα 1822 (Μέρος β΄), της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου

Spread the love

Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

27294531_2108761429164511_1219004466_n.jpg

Φίλες και φίλοι,

Στο χρονικό του ο Σρέμπιαν μας δίνει πληροφορίες για την οργάνωση της αστυνομίας στην Κόρινθο, όπως και για τα αγορανομικά μέτρα προστασίας των καταναλωτών, εγκωμιάζοντας τη δραστηριότητα του Υπουργού της Αστυνομίας Ανδρέα Μεταξά: «Ήταν ο καλύτερος και άσκησε τα καθήκοντά του με μεγάλη επιτυχία. Είχε αποχτήσει πείρα από την μακροχρόνια παραμονή του στη Μόσχα, όπου υπηρέτησε ως αξιωματούχος της Ρωσικής Αστυνομίας. Έτσι, ήταν σε θέση να οργανώσει την υπηρεσία με τον πιο ορθολογιστικό τρόπο».

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Α. Μεταξάς ήταν να δώσει εντολή να καθαριστούν οι δρόμοι της πόλης που ήταν βορβορώδεις και σιχαμεροί. Γι’ αυτό τον σκοπό χρησιμοποίησε Τούρκους αιχμαλώτους.

Το δεύτερο ήταν η απαγόρευση στους κατοίκους να πετούν σκουπίδια μπροστά στις πόρτες των σπιτιών τους, με τιμωρία πρόστιμο 25 γρόσια ή φάλαγγα. Οι φουρνάρηδες, οι χασάπηδες και γενικώς οι έμποροι, πωλούσαν σύμφωνα με τις τιμές που κοινοποιούσε η αστυνομική αρχή. Ένας αξιωματικός πραγματοποιούσε πολλές φορές την εβδομάδα ελέγχους κι αν διαπίστωνε ανωμαλίες, ενεργούσε κατάσχεση μέτρων και σταθμών, ενώ επέβαλε πρόστιμο επί τόπου. Κι επειδή οι έμποροι αδιαφορούσαν για την κατάσχεση των μέτρων και σταθμών, εφ’ όσον ήταν πέτρες, εύκολες να αντικατασταθούν, καθιερώθηκε η ποινή της φάλαγγας. Βεβαίως, η συγκεκριμένη ποινή δεν είχε καμία σχέση με τις εμπειρίες του Μεταξά στην Ρωσία. Επρόκειτο για τον κολασμό που επέβαλαν οι Τούρκοι στους εμπόρους, κυρίως στους φουρνάρηδες.

Οι αστυνομικοί ξεχώριζαν από το χοντρό ραβδί τους από ξύλο ελιάς με εξογκώματα. Η ανακοίνωση των αποφάσεων στο κοινό γινόταν από αστυνομικό τελάλη στους δρόμους: «Όποιος βγαίνει από το σπίτι του μετά τις 10 πρέπει να κρατάει φανάρι, αλλιώς θα τιμωρείται με 20 μπαστουνιές. Σήμερα η τιμή του ρυζιού είναι…, του ψωμιού…, του λαδιού…»

Δημοσιονομική πολιτική δεν υπήρχε. Είσπραξη φόρων από το Δημόσιο δεν γινόταν. Όταν έγινε μια πρώτη προσπάθεια επιβολής κεφαλικού φόρου, οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν, λέγοντας ότι ελευθερία και δοσίματα δεν συμβιβάζονται.

Όταν έπιαναν έναν κλέφτη επ’ αυτοφώρω, τον κρεμούσαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να ακουμπούν στο χώμα μόνο τα δάχτυλα των ποδιών του. Τού κρεμούσαν μια βαριά σιδερόμπαλα στον λαιμό και τον ξυλοφόρτωναν.

Αυτή η αυστηρότητα είχε ενοχλήσει τους εμπόρους και για να αποφύγουν την τιμωρία, προτιμούσαν να μην πουλάνε καθόλου. Έλεγαν στους πελάτες ότι το είδος που ζητούσαν είχε εξαντληθεί. Κι αυτό γινόταν πολύ συχνά με το ρύζι και τα κρεμμύδια.

Όμως, ο Υπουργός Μεταξάς, μόλις μάθαινε ότι ένα είδος ήταν σε έλλειψη, έδινε εντολές για έρευνες, και αν διαπιστωνόταν παράβαση, το χρηματικό πρόστιμο και η φάλαγγα επιβάλονταν.

Παρ’ όλα αυτά, ένας φούρναρης επέμενε να παρανομεί, πουλώντας στους στρατιώτες του Οδυσσέα Ανδρούτσου άθλιο και ελλιποβαρές ψωμί. Τον έπιασαν, λοιπόν, τού φόρτωσαν τα ελλιποβαρή καρβέλια και τον διαπόμπευσαν στους δρόμους της πόλης. Επικεφαλής ήταν ένας τυμπανιστής. Η διαπόμπευση τελείωσε με την επιβολή της φάλαγγας.Ο φούρναρης έβγαλε τα παπούτσια του, οι αστυνομικοί τον ακινητοποίησαν στο έδαφος και δέχτηκε 25 μπαστουνιές στις πατούσες. Κι από εκείνη τη στιγμή τα ψωμιά είχαν το σωστό βάρος και την ανάλογη ποιότητα.

Εκείνον τον καιρό (Ιανουάριος-Απρίλιος 1822) οι ξένοι εθελοντές ίδρυσαν στην Κόρινθο μια Τεκτονική Στοά. Οι περισσότεροι ήταν ήδη μέλη της Στοάς Ελευθεροτεκτόνων Μασσαλίας. Πήραν το όνομα Αδελφοί του Απόλλωνος, επειδή αποφάσισαν να πραγματοποιούν τις συγκεντρώσεις τους στα ερείπια του ναού του Απόλλωνα. Τα μέλη της Στοάς εφοδιάζονταν με ειδικά αναγνωριστικά διπλώματα. Η μασονική ιδιότητα δημιούργησε μια προσέγγιση ανάμεσα στους Γάλλους και τους Γερμανούς, που ως τότε βρίσκονταν σε μόνιμη διαμάχη, εξαιτίας διαφόρων εθνικών προκαταλήψεων.

PANE DI CAPO ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

SHARE
RELATED POSTS
Το “μήλον” της Έριδος και οι απόγονοί της – Ποια ήταν και πότε χρησιμοποιείται η φράση
Giannis Sideris
Το Ωραιόκαστρο είναι το μοντέλο του μέλλοντος. Να πάει επί τόπου ο Φίλης, του Γιάννη Σιδέρη
Ερμούπολη: μια πόλη, μια ιστορία, της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου (μέρος α’)

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.