Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος, αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός

Αγαπητά ΜΜΕ,

δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, σχολιαστές,

Αποχαιρετήσατε την εντιμότατη, γενναία, συναισθηματική, δυνατή Φώφη Γεννηματά κάνοντας σημαία τον καρκίνο ο οποίος την νίκησε.

Προφανώς, δεν αναλογιστήκατε την θέση χιλιάδων ανθρώπων που παλεύουν τώρα με τον καρκίνο ή τον έχουν ξεπεράσει ή έχουν συναίσθηση της επικινδυνότητας μιας νόσου που έρχεται από το πουθενά και χτυπά την πόρτα άνευ εξαιρέσεων σε χρόνο ανύποπτο λογικά, μα εντελώς εκλογικευμένα κάτω από σοβαρές αναλύσεις και εκτιμήσεις.

Προφανώς, κάνατε χρήση αυτού που η ίδια η Φώφη Γεννηματά αν την ρωτούσατε θα σας έλεγε με την γνωστή απλότητα, την οικειότητα και τον σαφή συναισθηματισμό της : “Προσοχή στα μηνύματα που περνάτε, στον τρόπο που χρησιμοποιείτε. Εγώ έφυγα από αυτό που έφυγα, αυτοί που μένουν δεν πρέπει να τους υπενθυμίζουμε την πιθανολογική πορεία της ζωής τους ή την  τραγικότητα στην οποία ισόβια διαβιούν. Σεβασμός και ενσυναίσθηση”. 

Έχοντας προσφάτως περάσει από την σκληρή πορεία – και μόνο όσοι το έχουν βιώσει καταλαβαίνουν τι εννοώ – του θεραπευτικού σχήματος  για μια κακοήθεια μαστού του οποίου η προσωπική διαδρομή υπήρξε εξαιρετικά αποτελεσματική και οι προγνώσεις είναι αντίστοιχες συν Θεώ, ενοχλήθηκα τόσο από την κακοποιητική λεζάντα των αφιερωματικών εκπομπών για την Φώφη Γεννηματά (προσπάθησα να δω το κρατικό κανάλι) και δεν άντεξα πάνω από ένα λεπτό. Και ας υπήρξα “τραυματίας” όπως επέμεναν να μου υπενθυμίζουν οι θεράποντες γιατροί μου.   Δεν θέλω να φανταστώ πώς ένοιωσαν όσοι βρίσκονται σε δυσχερή θέση σε παρόντα χρόνο. 

Η ευαισθησία και η συναισθηματική νοημοσύνη είναι κάτι που αποκτιέται αν κάποιος επιθυμεί να βελτιώσει τον εαυτό του. Η λεπτότητα και η διακριτικότητα είναι, επίσης, στοιχεία μιας μεγαλοαστικής κουλτούρας που η ιδιοσυγκρασία εφαρμόζει στην συμπεριφορά.   

Οι σχολιαστές και λοιποί αρμόδιοι παρόμοιων γεγονότων, ίσως αν βίωναν οι ίδιοι μέσω της εικονικής πραγματικότητας – μια και το διαδίκτυο το επιτρέπει – τον αγώνα ενός ασθενούς με κακοήθεια ίσως να αποκτούσαν την συναισθηματική ισορροπία που απαιτείται. Αλλά η εικονική πραγματικότητα έχει ως βάση της το διαδίκτυο και το διαδίκτυο στερείται συναισθήματος. Είναι απλώς μια μηχανή που εντείνει συχνά την ψυχρότητα και την σκληρότητα. 

Καλή απολογία, εντιμότατη κυρία Πρόεδρε. Από εσάς θα μου λείψει η ανεπιτήδευτη απλότητα, το πηγαίο, καθαρό συναίσθημα, το θαρραλέο τσαλάκωμα του εαυτού σας στις δύσκολες στιγμές.

Θα προσεύχομαι για την ψυχή σας.

ΥΓ: Με το παρόν εξηγώ γιατί αρνούμαι να συμμετέχω σε ομάδες ανθρώπων που έχουν περάσει από οποιαδήποτε κακοήθεια.  Για να επιβιώσεις από κάτι σκληρό επιβάλλεται να το ξεχνάς χωρίς να το ξεχνάς. Οι Σύλλογοι, κατά την εκτίμησή μου, μπορούν να είναι η φιλότιμη προσπάθεια των Φίλων αυτών που βιώνουν δυσκολίες πάσης φύσεως.