
Cary Grant, ο κορυφαίος Άγγλος τζέντλεμαν ηθοποιός! Εκτός από το “Ραντεβού στο Παρίσι” με την Audrey Hepburn, το 1947 πρωταγωνίστηκε ως Άγγελος Κυρίου στην ταινία The Bishop’s Wife. Στο τέλος της ταινίας ο λόγος του επισκόπου David Niven που είχε γράψει ο άγγελός του μιλούσε για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το στολισμένο από φωτάκια και από δώρα, μια πίπα για τον παππού που χρειαζόταν να πετάξει την παλιά, ένα ζευγάρι κάλτσες για την θεία που είχαν φθαρεί, ένα ζεστό σκουφί για το παιδί και την άδεια κάλτσα… εκείνη που μας θυμίζει ότι ο Χριστός γεννήθηκε Άνθρωπος για να έχουμε ζεστή καρδιά, ανοιχτή καρδιά γεμάτη αγάπη, συμπόνια, καλοσύνη και ότι σε αυτήν την άδεια κάλτσα οφείλουμε να τοποθετήσουμε όσα περισσότερα από αυτά τα άϋλα δώρα μπορούμε ώστε να τιμήσουμε την Γέννηση Αυτού του μικρού Παιδιού που προσκύνησαν οι Μάγοι φέροντες δώρα ακριβά την στιγμή που το Αστέρι στον ουράνιο θόλο φώτιζε την κόσμο εν γνώσει και κυρίως εν αγνοιά του. Πρόκειται για ό,τι πιο καταπληκτικό έχω παρακολουθήσει στην ζωή του χριστουγεννιάτικου κινηματογράφου των τελευταίων εκατό χρόνων. Η άδεια κάλτσα. Η τελευταία που μπορεί να μιλήσει για το “παγκάρι” της άδειας κάλτσας είναι η παρούσα, μα ως αρθρογραφούσα το κάνω μήπως και παρακινήσω άλλους να είναι καλύτεροι από μένα. Η ταινία The Bishop’s Wife προβάλλεται από ιδιωτική πλατφόρμα και από το διαδίκτυο χωρίς μετάφραση. Αξίζει. Η τηλεοπτικη σύζυγος Loretta Young επίσης είναι εξαιρετική.
Και τα Χριστούγεννα περάσαν. Και οι φιοριτούρες του στολισμού μπήκαν ξανά στις αποθήκες. Και όσοι κατάλαβαν επί της ουσίας γιορτές κατάλαβαν. Και επιστρέψαμε στην καθημερινότητα. Που αφορά σε πολέμους, αδικίες, δολοφονίες, δολοπλοκίες, καταστροφές μα και χαρές, ελπίδες, προσμονές, ηρεμίες. Και καθώς ξεστόλιζα την τεράστια αμερικανιά του οίκου μας, το δέντρο εννοώ φορτωμένο με φωτάκια και περίτεχνα κρεμαστά στολίδια, σαν αναλαμπή μού ήρθε στο νού το μήνυμα της Γέννησης του Θεανθρώπου που γιορτάζεται στον κόσμο και που όπου δεν επιθυμούν οι πρόεδροι κρατών να εορτάζεται, τιμωρούνται οι εορτάζοντες την Ορθοδοξία. Οι εορτάζοντες το μήνυμα της Δικαιοσύνης. Γιατί ο Χριστός είναι Δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη και Ελευθερία από κάθε τι υλικό. Από τα πιο ακριβά μέχρι τα πιο φτηνά αντικείμενα. Και θυμήθηκα πόσο ευτυχισμένο κοριτσάκι ήμουν που ο μπαμπάς μου είχε κατάστημα χονδρικής στην οδό Βορέου 10, στην Αθηνάς και είχα τα πάντα σε πλήθος μεγάλο. Και πόσο ήθελα να έχω μονάδες αντί για δωδεκάδες τα πράγματα του σχολείου όπως είχαν οι συμμαθητές μου, αλλά και πόσο πολύ χαιρόμουν που με πήγαινε στο υπόγειο της Πολυκλείτου με τα παιχνίδια και μου έλεγε “διάλεξε ό,τι θέλεις”. Και που κάποια χρονιά μου είχε φέρει δώρο ένα οπλοπολυβόλο, που δεν μου εξήγησε ποτέ γιατί. Αλλά μου έλεγε πάντα “τα όπλα σου θα τα βγάλεις όταν ακούσεις τον άλλο, θα διαλέγεις τις μάχες σου”. Και που σήμερα στην δευτερότριτη εφηβεία μου προφανώς είμαι η μόνη στην οικογένεια που θυμάται τι έλεγε ο μπαμπάς μου. Είναι και αυτό μια άμυνα ψυχική, αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Και ο Χριστός γεννήθηκε και αναστήθηκε για το δίκαιο των ανθρώπων. Και ό,τι δεν μπορεί να διορθωθεί στον γήινο κόσμο διορθώνεται στον πνευματικό. Είναι δίκαιο αυτό; Προφανώς αφού στην επίγεια ζωή η αδικία και η ανευθυνότητα έχουν τον πρώτο λόγο. Ηρωοποιούνται αυτοί που δεν αξίζουν. Γιατί; Γιατί αυτή είναι η ζωή.
Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας είπε: “Αντίσταση στη παρακμή- Αντίσταση ποιότητας”
“Να έχετε αίσθηση ευθύνης. Μην συμφιλιωθείτε, παιδιά μου, με την παρακμή. Ακούτε πολλές φορές τη φράση: Μα, έτσι γίνεται… Είναι λάθος να αντιγράψουμε ό,τι γίνεται. Το θέμα είναι τι πρέπει να γίνει. Υπάρχει πολλή αδικία, πολλή απογοήτευση, πολλή διαφθορά. Η ευθύνη μας είναι να αντισταθούμε στην παρακμή. Όταν λέω να μη συμφιλιωθούμε με την παρακμή, προσθέτω πως πρέπει να κάνουμε μια αντίσταση ποιότητας. Ό,τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας, ό,τι καλύτερο μπορούμε να προσφέρουμε. όταν πάρετε υπεύθυνες θέσεις, φροντίστε να προσφέρετε ποιότητα, ακρίβεια, τιμιότητα. Αυτό, κάνει τη διαφορά. Έξυπνοι άνθρωποι, υπάρχουν πολλοί. Ευφυείς, υπεύθυνοι και ώριμοι, δεν είναι τόσοι πολλοί, όσοι θα έπρεπε. Ο πονεμένος αυτός τόπος χρειάζεται ανθρώπους ποιότητας σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτε από άλλους λαούς. Αρκεί να αξιοποιήσουμε τα ταλέντα, που έδωσε ο Θεός σε μας”.
Αναστάσιος Αρχιεπ. Τιράνων και πάσης Αλβανίας
Ευγνωμοσύνη με χρώμα στα χέρια μικρού παιδιού. Ευγνώμων για την υγεία που μου ξαναέδωσε ο Θεός, για τις φίλες και τους φίλους καρδιάς που νοιάζονται αν ξημερώνομαι καλά, για τους ανθρώπους που με φροντίζουν και με φρόντισαν στο παρελθόν όταν είμαι ή υπήρξα ανήμπορη, για το μικρό πλασματάκι που έδωσε χαρά άλλης ποιότητας στην ζωή μου, για τους ανθρώπους που φωτίζουν τις στιγμές μου με χαρά, για τα σκυλάκια μου που νοιώθουν ό,τι νοιώθω, για τις συγγένειες εξ αγχιστείας που αποδεικνύονται πιο σταθερές και συμπαγείς από τις αίματος.
Οι φωτογραφίες από την ζούγκλα λέαινας μητέρας που προστατεύει το μικρό της παρατηρώντας σιωπηλά και δρώντας αποφασιστικά αν χρειαστεί. Μάνα. Έτσι την ξέρω την μάνα, όπως η φύση των ζώων διδάσκει. Δεν έχουν αδυναμίες, δεν κάνουν διακρίσεις, δεν προσέχουν το ένα παιδί παραμελώντας το άλλο ή τα άλλα. Είναι η ίδια, δίκαιη και προστατευτική σε όλα. Ίσως στο μέλλον αν εξελιχθεί ουσιαστικά ο υλιστής και ιδιοτελής κόσμος να παίρνει μαθήματα συμπεριφοράς μητρότητας από τις λιονταρίνες, τις σκύλες και τις πινγκουίνες. Γιατί τα ζώα δεν γνωρίζουν γράμματα, γνωρίζουν ωστόσο το δίκαιο της φύσης τους.
Και μία ευχή – ψήφισμα από τα ΡEUNUTS.
Καλύτερο 2025 από το ’24, αγαπημένες και αγαπημένοι μας αναγνώστες. Σας ευχαριστούμε που είστε εδώ και φέτος στο 12ο χρόνο της Πόρτας μας.
Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά,
19 Ιανουαρίου 2025