Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Ζωντανά σε απόγνωση, του Γιώργου Αρκουλή

Spread the love

Γιώργος Αρκουλής

Γιώργος Αρκουλής

& PANE DI CAPO ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ- ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Catering-Συνέδρια-Γάμοι-Βαπτίσεις-Εκδηλώσεις

Απ.Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στ.Διαγόρας)-Ρόδου-Λίνδου (ΙΚΑ)-Λεωφ.Κρεμαστής-Πηγές Καλλιθέας (Μάϊος-Οκτώβριος)

 

Ξαφνικά, είδα προχθές στην αυλή μου έναν γάτο που μου φάνηκε «γνωστός». Τον παρατήρησα καλά και τον θυμήθηκα από ένα κοκκινωπό κορδονάκι στον λαιμό. Ήταν ένα ζωντανό γειτονικού σπιτιού, αλλά –πάλι- τι ήθελε μέσα στον μικροσκοπικό μου κήπο. Προφανώς από το ισόγειο θα του είχαν πετάξει –όπως διαπιστώθηκε- μερικές κροκέτες, πλάϊ σε ένα μπολ με νερό, οπότε δεν ήθελε πολύ να επιστρέψει για δεύτερη φορά.

Πράγματι, χθες, τον είδα τον μάγκα τον γάτο, αλλά αυτή τη φορά παρέα με τέσσερα άλλα γατιά που έβλεπα πρώτη φορά στην αυλή. Απόρησα, αλλά μετά από «επιτόπιο ρεπορτάζ» διαπίστωσα πως σε ολόκληρο το τετράγωνο ελάχιστοι γείτονες είχαν παραμείνει στην βάση τους. Οπότε, μοιραία, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τα γατιά (που ήδη είχαν αυγατίσει στον αριθμό επτά!) ή ήταν παρατημένα ή έψαχναν για μια μπουκιά φαγητό και κάποιες σταγόνες νερό, με αποτέλεσμα να την αράξουν και να περιμένουν την στοργή μας.

Αν έτσι είχαν τα πράγματα, θεωρώ απαράδεκτο ξαφνικά τα μικρά ζώα να μένουν αβοήθητα, και δεν είναι μόνο οι γάτες, που έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης. Εννοώ τα σκυλιά –μικρά η μεγάλα- που ξαφνικά τέτοιες ημέρες τριγυρνούν στους δρόμους απελπισμένα ψάχνοντας τα αφεντικά τους (που λείπουν σε ταξίδι διακοπών). Παρόμοια εικόνα με πλήθος αδέσποτων, αντίκρυσα πριν λίγες ημέρες που βρέθηκα στη Νεάπολη Βοιών. Πόλη μικρή, αλλά με λιμάνι απ’ όπου καθημερινά φεύγει το πλοίο της γραμμής για Κύθηρα. Εκεί ήταν που λυπήθηκα για τα καλά αυτά τα εγκαταλελειμμένα οικόσιτα, που αν διέθεταν φωνή (πέρα απ’ το γαύγισμα και πνιχτό κλάμα), θα φώναζαν στ’ αφεντικά τους που τα κοιτούσαν από το κατάστρωμα του πλοίου, ενώ  ήδη είχε σηκώσει άγκυρα:

«Γιατί μας εγκατέλειψες, εσύ που έλεγες πως μας αγαπούσες;».

ΥΓ: ‘Αραγε τι θ’ απογίνουν τα  επτά γατάκια του Ντίνου Χριστιανόπουλου, τώρα που ποιητής έφυγε για ταξίδι χωρίς επιστροφή; Θα βρεθούν, άραγε,  κάποιοι να αντικαταστήσουν την αγάπη και τα χάδια του;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
To ευχαριστώ είναι μόνο μια λέξη, της Ματίνας Ράπτη-Μιλήλη
Η ζώνη της ευκρίνειας, του Κωστή Α. Μακρή
Με ρωτάει γιατί την αγαπώ, της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.