Παλιά τον έλεγαν απλώς χειμώνα. Στις μέρες μας είναι “αιφνίδια πτώση της θερμοκρασίας”, “ακραία καιρικά φαινόμενα”, “άρωμα Σιβηρίας”. Από φέτος μάλιστα τα κύματα ψύχους προσωποποιήθηκαν, απέκτησαν -χαριτωμένα πράγματι- ονόματα. Ο “Ραφαήλ”, η “Σοφία”, προσεχώς η “Αννούλα του Χιονιά” ή ο “Μπαρμπαγιάννης Κανατάς” σε περίπτωση έντονων βροχοπτώσεων.

Παλιά το αποκαλούσαν καλοκαίρι. Πριν από τα ερκοντίσιον, οι άνθρωποι είχαν ως φυσικό κλιματισμό τον ιδρώτα τους. Το ρούχο κόλλαγε στο δέρμα, το στόμα στέγνωνε, έβαζαν το κεφάλι τους κάτω απ’τη βρύση, τσαλαβουτούσαν τα παιδιά στα συντριβάνια στις πλατείες, μικροί-μεγάλοι έσπευδαν μετά το σχόλασμα στην πλησιέστερη ακρογιαλιά. Δεν το έκαναν πάντως σπουδαίο θέμα. Όποτε πλέον ο υδράργυρος αγγίξει τους τριανταπέντε βαθμούς, μόνο που δεν βαράνε οι σειρήνες. “Κύμα καύσωνα”, “καμίνι η πόλη”, “σαγανάκι η άσφαλτος”… Δεν είναι αυτό δελτίο καιρού – η Αποκάλυψις του Ιωάννου είναι!

Δεν αρνούμαι την κλιματική αλλαγή, δεν αμφισβητώ το φαινόμενο του θερμοκηπίου που απειλεί τον πλανήτη. Αναφέρομαι στη διεκτραγώδηση των γεγονότων -και των πλέον αναμενόμενων- από τα μέσα ενημέρωσης τα οποία εμπορεύονται τον τρόμο και τον πόνο. Από μεγάλο μέρος του κοινού που έχει εθιστεί στο να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα σαν ταινία φρίκης.

Κάθε σχεδόν θλιβερό περιστατικό -όσο μεμονωμένο και αν είναι- υπερπροβάλλεται. Επενδύεται με σπαρακτικές εικόνες και θρέφει την πιο διεστραμμένη μορφή ηδονοβλεψίας.

Σκοτώνεται κάποιος σε αυτοκινητιστικό; Κάμερες πολιορκούν το σπίτι του, ρεπόρτερ ανακρίνουν τούς συντετριμμένους συγγενείς του.

Αρρωσταίνει ή πεθαίνει, μπαίνει στο νοσοκομείο ή στο γηροκομείο ένας (ημι-) διάσημος; Λεφούσι σπεύδουν οι μοιρολογήστρες των τηλεοράσεων και των ιστότοπων. Και δώσ’του οι δακρύβρεχτες νεκρολογίες και δωσ’του οι πύρινες καταγγελίες – “η πολιτεία αδιαφόρησε για το είδωλο του ελαφρού μας τραγουδιού…”, “κανείς δεν νοιάστηκε για τον θρυλικό σέντερ-φορ που είχε μεσουρανήσει στα γήπεδα τη δεκαετία του 1960…”

Σάμπως να μην αποτελεί φυσικό κανόνα, με ευάριθμες εξαιρέσεις, οι καλλιτέχνες και οι αθλητές -μακάρι και οι πολιτικοί-, όταν ολοκληρώνουν την καριέρα τους, να αποσύρονται από τη δημοσιότητα. Κάποτε να γερνούν και να φεύγουν από τη ζωή… Σάμπως να μην ισορροπούμε όλοι μας -εκ γενετής- “στο χείλος της μαύρης τρούπας του τάφου μας”, καθώς το λέει ο μέγας ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος…

Οι μεταπράτες ωστόσο των έντονων καιρικών φαινομένων και των δραμάτων της διπλανής πόρτας δεν έχουν διαβάσει Εγγονόπουλο. Γνωρίζουν μετρημένες λέξεις, τις φτύνουν στο μικρόφωνο ή στο πληκτρολόγιο με στόμφο παλαιού ηθοποιού. Κάνουν κατάχρηση σε θαυμαστικά και αποσιωπητικά. Έχουν εξασκηθεί να σκοτεινιάζουν, ενίοτε και να βουρκώνουν, σε απευθείας σύνδεση.

Ο εθισμός τους στο βαρύγδουπο είναι τέτοιος ώστε αμφιβάλλεις αν μιλούν ποτέ τους σαν κανονικοί άνθρωποι. Μπορείς αντιθέτως να τους φανταστείς να μεταδίδουν και τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της καθημερινότητάς σου με σφιγμένα δόντια, με ευτράπελη σοβαροφάνεια, με επικολυρικές σάλτσες.

“Συναχωμένη ξύπνησε στις οκτώ και εικοσιπέντε η Μαρία Παπαδοπούλου! Ο σύζυγός της την είχε -άθελά του;- ξεσκεπάσει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η ξεκούμπωτη εξάλλου πυζάμα της δημιουργεί εύλογες υποψίες για σεξουαλική μεταξύ τους επαφή. Ελήφθησαν άραγε προφυλάξεις; Ή θα επισκεφθεί ο πελαργός την προικώα μεζονέτα στην Ηλιούπολη; Το ζευγάρι αρνήθηκε να προβεί σε δηλώσεις…”

“Δίχως να πιει καφέ, αναχώρησε από το σπίτι του ο ταχυδρομικός υπάλληλος Στέργιος Ιωάννου. Σε ερώτηση του συνεργάτη μας που τον συνάντησε σε φανάρι της Πατησίων, απάντησε αινιγματικά “μού είχε τελειώσει”. Αμέλησε ο χαμηλόμισθος εργένης να επισκεφθεί, γιορτάρες μέρες, το σούπερ μάρκετ; Εξανέμισε το υστέρημά του σε αλκοολούχα ποτά; Τού έκλεψαν μήπως το πορτοφόλι και -για ανεξήγητους λόγους- απέφυγε να το καταγγείλει; Αμείλικτα ερωτήματα…”

“Συντετριμμένη αποχαιρέτησε η οικογένεια Καραδήμα το καναρίνι της, που έσβησε αιφνίδια χθες το απόγευμα. “Είναι το τρίτο κατοικίδιο που χάνουμε από προπέρσι!” ξέσπασε η κυρία Λουκία ενώ τα δίδυμα αγγελούδια της σπάραζαν. Με υποδειγματική αξιοπρέπεια ο πατέρας της οικογένειας οδήγησε τον άτυχο Τουίτυ στην τελευταία του κατοικία μέσα σε ένα χαρτόκουτο από πάστες. “Ανησυχώ μήπως η απώλεια επηρεάσει τις επιδόσεις των γιών μου στο σχολείο!” αποκάλυψε. Το κανάλι μας επικοινώνησε με ειδικό παιδοψυχολόγο, ο οποίος συμμερίστηκε τους φόβους του οικογενειάρχη και αναρωτήθηκε τι κάνει το Υπουργείο Παιδείας για τους μαθητές που θρηνούν τους φτερωτούς ή τους τετράποδους φίλους τους…”

“Λύθηκαν τα κορδόνια του συγγραφέα Χωμενίδη ενώ διέσχιζε τη λεωφόρο Κηφισίας. Απροσεξία ή μάτι;”

Καλή χρονιά. Καλή φώτιση.-

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στα ΝΕΑ.

The article expresses the views of the author. 

iPorta