Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

Δημοκρατική Αριστερά ή Αριστερή Δημοκρατία;, του Γιάννη Πανούση

Spread the love

Ο  Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιάννη Πανούση ΕΔΩ

Πάνω στους πεθαμένους περπατάμε…

Ελένη Μπουκαούρη, άθελά μας

Τηρώ πάντοτε αποστάσεις ασφαλείας από τα γεγονότα, ώστε οι αξιολογήσεις μου να μην επηρεάζονται από συγκυριακά βιώματα. Δεν θα σχολιάσω επομένως την ίδρυση, την πορεία, την τελική πτώση της ΔΗΜΑΡ [2010-15], ούτε το ρόλο των προσώπων. Η Ιστορία θα τα κρίνει όλ’ αυτά στην ώρα τους. Συνολικά όμως πιστεύω ότι το εγχείρημα ήταν επιτυχές ως ιδεολογική προσέγγιση κι ως κομματική σφήνα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα. Τα υπόλοιπα εν καιρώ. Εγώ πάντως κρατάω τα καλά, ότι δηλαδή ψηφίστηκα και στηρίχτηκα από ανθρώπους που εκτιμούσα κι ότι έκανα πιστούς φίλους.

Τα γράφω αυτά για να υπογραμμίσω την οφθαλμοφανή διαφορά ανάμεσα στη Δημοκρατική Αριστερά [της Ανανέωσης] και την Αριστερή Δημοκρατία [της Αναπαλαίωσης], ανάμεσα στον Ανοικτό και τον Κλειστό  διάλογο, ανάμεσα στον πλουραλισμό των ιδεών και το μονολιθισμό των δογμάτων.

Τα παραπάνω μπορεί να μην έχουν καμμία σημασία σήμερα. Ίσως όμως ν’αποτελούν ένα ερμηνευτικό εργαλείο για το [λεγόμενο] άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τις προοδευτικές δυνάμεις [λέγε με Γιώργο]. Κατά τη γνώμη μου ποτέ ένας σκληρός πυρήνας δεν άλλαξε αντιλήψεις και πρακτικές επειδή  ‘εμπλουτίστηκε’ από soft  υλικά [ιδίως φθαρμένα]. Διότι αν άλλαζε δεν θα ήταν πλέον ο ίδιος και θα γινόταν ‘άλλος’, οι γεφυροποιοί θα καταλάμβαναν τα χειμερινά ανάκτορα. Τέτοια απόφαση οργάνων και τέτοια ιστορική ανα-τροπή δυνάμεων δεν πρόκειται να γίνει, τουλάχιστον με τις ακολουθούμενες διαδικασίες των μεταγραφών.Άρα;

ΥΓ. Όσο για το Αντιδεξιό Μέτωπο [;] που θ’αποτελείται από 20% ριζοσπάστες υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ και 5% light σοσιαλκάτι υποστηρικτές του ΚΙΝΑΛ , με αρχηγό κοινής [;] αποδοχής, μόνον ως συνταγματοπολιτικό ανέκδοτο μπορεί να το ακούσει κάποιος. Δυστυχώς δεν έχουν ακόμα ανακαλυφθεί τα αντισώματα στο λαϊκισμό.

ΥΓ2.’ ’Γι’αυτό λοιπόν σε αγαπώ

Γιατί δεν πέρασες ξυστά

Δεν λησμονήθηκες

Δεν διεγράφης

σαν τα κλέη παλαιά των ημερών’ [Αντ.Κάλφας, Κάτω από την άνοιξη των χιονισμένων κήπων].

SHARE
RELATED POSTS
Χάλκη, εκεί που ο ήλιος τυφλώνει, της Τίτσας Πιπίνου
Μαζί σου, του Αλέξανδρου Μπέμπη
Θεοδωράκης: “Αυτόν τον Ολλανδό με τα γυαλάκια ποτέ μου δεν τον χώνεψα”- Τι έγραψε ο σεβάσμιος δημιουργός

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.