Το μόνο το οποίο προσήκει στην περίπτωση του, η πιο πειστική απάντηση, είναι η απόλυτη, ηχηρή και εκκωφαντική σιωπή. Ότι και αν λέει ο ίδιος και ο κύκλος του. Η Δημοκρατία ποτέ δεν εμπόδισε το δικαίωμα λόγου και την άποψη. Ακόμα και του σκληρότερου εχθρού της. Αυτή είναι και η υπέροχη της.

Ένα μόνο πρέπει να επισημανθεί. Η ευαρέσκεια της κοινωνίας προς τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Νοσοκομείου Λαμίας. Την προσήλωση τους στην αξία της ζωής και τον όρκο τους. Στο κράτος δικαίου. Όπως και οι ίδιοι δήλωσαν «προσφέρθηκε στον κ.Κουφοντίνα η εντατική φροντίδα πάντα μέσα στα πλαίσια της ιατρικής δεοντολογίας και της βούλησης του ασθενούς». Οι άξιοι αυτοί γιατροί και νοσηλευτές, υπάλληλοι του «απάνθρωπου κράτους» που θέλει να καταλύσει ο νοσηλευόμενος απέδειξαν τι εννοεί η Δημοκρατία ως «αξία της ζωής» και τι εννοεί με αυτό μέχρι σήμερα ο νοσηλευόμενος. Μου φτάνει αυτό το επιχείρημα. Τα πολλά λόγια είναι περιττά.