Νίκος Βασιλειάδης

Μπορώ να καταλάβω το δράμα των ανθρώπων που αναζήτησαν για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους ένα ασφαλές καταφύγιο και μια ήρεμη ζωή μακριά από τις βιαιότητες του Μπόκο Χαράμ που μαστίζουν τη βορειοανατολική Νιγηρία.

Έχουμε δει και γνωρίζουμε το απάνθρωπο πρόσωπο του εμφυλίου που εκτυλίσσεται χρόνια τώρα σε πολλές αφρικανικές χώρες. Βέβαια όπως συμβαίνει σε κάθε εποχή και σε κάθε χώρα όταν είσαι πρόσφυγας οι πόρτες ποτέ δεν είναι διάπλατα ανοικτές ούτε η χώρα υποδοχής σου στρώνει κόκκινο χαλί και σε καλωσορίζει με ένα μπουκέτο λουλούδια. Προβλήματα θα έχεις, άρνηση θα συναντήσεις, προσβολές θα δεχτείς, θα πρέπει να έχεις υπομονή και καρτερία για να ξεπεραστεί αυτό το πρώτο στάδιο της ενσωμάτωσής σου σε μια νέα κοινωνία με άλλη κουλτούρα, με άλλα ήθη, με άλλα έθιμα.

Ρίξε μια ματιά στο όχι μακρινό παρελθόν της υποδοχής των προσφύγων ελλήνων από την Μικρά Ασία και θα δείς πως αν και ομοεθνείς και ομόδοξοι δεν πέρασαν και λίγα βάσανα μέχρι να γίνουν αποδεκτοί και να ενσωματωθούν. Αυτά ένας νουνεχής άνθρωπος τα γνωρίζει και τα καταλαβαίνει και εν τέλει επ’ ουδενί δεν πετά έτσι στον αέρα κουβέντες για ρατσισμό των ελλήνων απέναντι σε ανθρώπους με διαφορετικό χρώμα.

Δεν θυμάμαι ούτε και γνωρίζω ποτέ να έχει υπήρξε ποτέ διαχωρισμός λόγω χρώματος στην Ελλάδα ενώ παράλληλα όλοι γνωρίζουμε την ρατσιστική βία της Αμερικής από τους σκλάβους του Νότου, την Κου κλουξ κλαν τα χωριστά σχολεία, τα λεωφορεία για μαύρους, τα εστιατόρια που απαγορεύονταν άλλα χρώματα εκτός του λευκού, τον μακρύ κατάλογο φονικής βίας από αστυνομικούς και λευκούς πολίτες, τα παιδιά αφρο-αμερικανικής και ισπανικής καταγωγής που πηγαίνουν σχολείο σε περιοχές όπου κυριαρχούν λευκοί και χαρακτηρίζονται ως «άτομα με ειδικές ανάγκες μάθησης» και ο κατάλογος είναι μακρύς και ατελείωτος.

Είναι, λοιπόν, άδικο να μιλάς για διαχωρισμούς λευκών και μαύρων στην Ελλάδα, όταν ζεις και δουλεύεις στην χώρα που ο ρατσισμός και η βία εξαιτίας του χρώματος του δέρματός σου είναι “διαχρονική αξία”. «Των οικειών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε». Εκτός και αν θέλεις και συ εκ του ασφαλούς επειδή έχεις εξασφαλίσει τα νώτα σου να πεις την παρ’όλα σου δείχνοντας την αλληλεγγύη σου στο Black Lives matter και κερδίζοντας fun και funds για την δουλειά σου στο παρκέ. Aλλά είναι άδικο να το κάνεις αυτό επιτεθέμενος στην χώρα που σου έδωσε άσυλο, ασφάλεια και που σε τίμησε όταν ήρθε η ώρα ανάλογα όταν την τίμησες και συ.

Σε καμμιά περίπτωση δεν δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός των συμπαθών μαϊμούδων , άλλο μεγάλο λάθος, αλλά πρέπει να γνωρίζεις ή αν δεν γνωρίζεις, μάθε πως ενός κακού μύρια έπονται και θα πρέπει να ήσουν προετοιμασμένος για αυτού του είδους τις αντιδράσεις από ανθρώπους που δεν σκέπτονται ή που σκέπτονται τόσο όσο είναι η φαιά ουσία στον μικρό εγκέφαλό τους.

Από αυτούς τους μικρόπνοους ανθρώπους η συγγνώμη είναι άνευ αξίας ή ουσίας, από σένα όμως μια συγγνώμη στην χώρα που σε περιέθαλψε (με τα όποια προβλήματα) και σε αγκάλιασε είναι επιβεβλημένη.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr