Ο Δημήτρης Κατσούλας είναι συνταξιούχος του Ταμείου Νομικών. Παρουσιάζεται: “Εν συντομία λοιπόν, έχουμε και λέμε: Με καταγωγή από την Μεσσηνία, αποφάσισα εν μέσω Πανδημίας COVID-19, να αποχωριστώ την Ελλάδα και να εγκατασταθώ στο Μιλάνο, βρίσκοντας διέξοδο στις αναζητήσεις μου Μουσική και Θέατρο, όπου παραμένουν οι μεγάλες μου Αγάπες. Μότο ζωής: ΥΠΝΟΣ, Ο ΜΙΣΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ|

Η κα Σία Κοσιώνη, από την ταράτσα του σπιτιού της την οποία έχει μετατρέψει σ’ έναν απέραντο λαχανόκηπο, απέναντι από την Ακρόπολη, κραδαίνοντας ένα μάτσο πράσα, καλεί Σάκη Ρουβά:

– Σάκη, ετοιμάσου για ένα challenge.

– Αν και ο Πύργος Αθηνών μου κόβει ελαφρώς την οπτική μας επικοινωνία Σία μου, είμαι έτοιμος σε κάθε πρόκληση-σύγκριση μαζί σου, αλλά πού πας ρε κορίτσι μου με τα πράσα στην αγκαλιά, πώς να μετρηθείς μαζί μου; Εμένα γύρισε και δες που βρίσκομαι καταμεσής του αμπελιού μου, των πιπεριών μου, των μανταρινιών μου, των ντοματιών μου και ό τι άλλο τραβάει η ψυχή σου, μόνο στον δικό μου παράδεισο θα τα βρεις αυτά και όχι μόνο, φίλη μου.

– Εντάξει ρε Σάκη, μη με πυροβολείς κιόλας! Αν τυχόν και σε βγάλει ο δρόμος σου προς τα μέρη μου, ξέρεις εσύ, για ‘κείνη τη διαφήμιση που ετοιμάζεις εμπρός από το Ηρώδειο για το τελευταίο μοντέλο της Mercedes, φέρε μου σε παρακαλώ κι ένα δείγμα κολοκυθιών από το περιβόλι σου προς σύγκριση, κι αν πρόβαλαν και τα αγγουράκια σου μη σου διαφύγει να έχεις κι ένα δείγμα από αυτά, γιατί τα δικά μας, του συζύγου μου Κώστα, εννοώ – διότι αυτός τα φύτεψε –, μαράθηκαν Σάκη μου, περονόσπορος μάλλον τα προσέβαλε και γιατρειά δεν βρίσκουμε προκειμένου να τα σώσουμε για φέτος. Είναι κρίμα Σάκη μου, διότι του Κωστή μου πρώτη φορά του συμβαίνει να ξεμένει από αγγούρια το Καλοκαίρι, για τη σαλάτα μας εννοώ, αγαπημένε μου παλιόφιλε.

Τον διάλογο των δυο celebrity παρακολουθεί από την ταράτσα του δημαρχείου του στην Πλατεία Κοτζιά, ο κ. Δούκας, καθότι έχει βγει πρωί-πρωί κατά τις 5:40 για να προϋπαντήσει την ανατολή (υπόψη ότι και οι δυο φίλοι την ιδία περίπου ώρα συλλέγουν τα ζαρζαβατικά τους και πριν πάντως ο ήλιος ανατείλει, για να είναι ολόδροσα και φρέσκα):

– Είστε για γέλια, κηπουροί μου αδαείς και της πεντάρας, πού πάτε ρε ‘σεις με τα δυο τρία όλα κι όλα στρέμματα που διαθέτετε; Αναλογίζομαι, τι θα έπρεπε τάχα να αντιπρότεινα εγώ ακούγοντάς σας, που έχω μετατρέψει ένα ολόκληρο κέντρο της Αθήνας πέρα από μια όαση αναψυχής και σ’ ένα απέραντο σκιερό μέρος με τα πλατάνια μου που έχω παρατάξει από την Πανεπιστημίου αρχόμενος, στο Σύνταγμα επεκτεινόμενος, στην Θεμιστοκλέους ανηφορίζοντας και φθάνοντας έως τα ριζά του λόφου Στρέφη, ακούν τον δήμαρχο να τους απαντά. Και φανταστείτε, ότι δεν έμεινα μόνο σε αυτά, προχώρησα και στην τοποθέτηση υπαίθριων επιτραπέζιων ροτόντων για να συντρώγουν οι συνδημότες μου, απολαμβάνοντες ταυτοχρόνως τον καφέ τους και μάλιστα σε τιμές προσφοράς γι αυτό το Καλοκαίρι, με άπαντα τα αναψυκτικά, μπίρες, παγωτά, σάντουιτς και aperitivo καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου διατιθέμενα, συνεχίζει ο δήμαρχος, κι αυτοί αλληλοκοιτάζονται απορημένοι!

Τους διαλόγους, τόσον των δυο καλλιεργητών που ασχολούνται με τα βιολογικά τους προϊόντα όσον και του δημάρχου με τις δροσερές του σκιές που έχει ετοιμάσει παντού στο κέντρο της Αθήνας για τους δημότες του και όχι μόνο, υπέκλεψε η στήλη του www.iporta.gr , αποφασίζοντας να κάνει ένα επιτόπιο φωτορεπορτάζ για τους αναγνώστες του, το οποίο σας ομολογούμε ότι το απήλαυσε δεόντως.

Δεόντως επίσης απήλαυσε και η φίλη μας Μυρτώ Α την ημέρα της (η οποία έκανε και τις λήψεις των φωτογραφιών) με την γρανίτα της παγωτό ν’ απολαμβάνει, φορτωμένη δε και μ’ ένα κασόνι μπίρες, προσφορά της Δημοτικής Αρχής κατά την αποχώρησή της προς το απόγευμα, αφού το μεσημέρι της το πέρασε κάτω από τα βαθύσκιωτα πλατάνια και τα μελλούμενα τρεχούμενα νερά 😂. Έκπληξη προκάλεσαν στην ερασιτέχνη φωτογράφο μας οι κλώνοι των δένδρων, οι οποίοι σε αρκετά σπίτια της περιοχής των Εξαρχείων αγγίζουν τα παράθυρά τους, διερωτώμενη πώς αυτό επετεύχθη εντός χρονικού διαστήματος ουχί μεγαλυτέρου των οκτώ μηνών μόνο!

Παρατηρώντας κι εγώ ο υπογράφων το κείμενο τις αληθοφανείς και υπέροχες φωτογραφίες που μου εστάλησαν, θυμήθηκα κάτι το παρεμφερές που είχε συμβεί στο χωριό μου στην Μεσσηνία, εκεί γύρω στα 1958: Ο κύριος Λεωνίδας, παλληκαράκι ετών 56, αναζητούσε σύζυγο για να στήσει το νοικοκυριό του, αποβλέποντας και στην απόκτηση ενός τέκνου «Για να μην έχει να λέει το χωριό ότι δεν είμαι και καρπερός», αλλά εις μάτην. Λόγω του ότι όμως οι νύφες σπάνιζαν τότε, άρχισε να διαδίδει πανταχόθεν και μέσω προξενητάδων ότι: «Τυχερή θα είναι η γυναίκα εκείνη που θα με παντρευτεί γιατί δεν θα χρειαστεί ποτέ να κατέβει από το σπίτι της προκειμένου να προμηθευτεί τα πορτοκάλια της, τα λεμόνια της, τα αχλάδια της και όλων των ειδών τα ζαρζαβατικά της, αφού αυτά θα φθάνουν έως τα παράθυρά της, όπου απλώνοντας το χέρι της θα τα έχει όλα ολόφρεσκα», με την ελπίδα ότι κάπου ο λόγος του τυχόν έβρισκε αποδέκτη.

Λέγε, λέγε ο κ. Λεωνίδας, κάποια ορφανή από μάνα κοπέλα, πείστηκε τελικώς και δέχτηκε να έλθουν εις γάμον κοινωνία, χωρίς να έχει επισκεφθεί το χωριό του καν. Η στέψη (για καλό και κακό, και ως πονηρός που ήταν ο γαμπρός), τελέστηκε στο χωριό της νύφης, με την συμφωνία όμως ότι θα παρέμεναν για μερικές ημέρες εκεί, έως ότου τακτοποιούσαν εκκρεμούντα θέματα, όπως αυτό με το κοπάδι των αιγοπροβάτων της, το οποίο απεφάσισαν τελικώς να το πωλήσουν κοψοχρονιά, λόγω οικονομικών αναγκών.

Επισκεπτόμενη μετά από ένα περίπου εικοσαήμερο το χωριό του άνδρα της πλέον ως μόνιμη κατοικία της και στολισμένη νύφη ξανά καβάλα στο άλογο, ανυπομονούσε πότε επιτέλους θα έφθαναν για να χαρεί όλα εκείνα που ο σύζυγός της είχε υποσχεθεί: τα πορτοκάλια δηλαδή που έφθαναν ως τα παράθυρα του σπιτιού του, τα λεμόνια επίσης, τα αναρριχόμενα ζαρζαβατικά, τα σταφύλια της κληματαριάς, κι ένα σωρό άλλα καλούδια. Ξεπεζεύοντας εμπρός από το σπίτι του, ανασήκωσε τα μάτια της κι αντίκρισε έναν αχταρμά ξεραμένων φυτών, κολοκυθιών, φασολιών, αγγουριών και τους βασιλικούς να έχουν γίνει στάχτη, διότι τεχνηέντως είχαν εκεί τοποθετηθεί, επειδή κανένας δεν τα φρόντιζε τις ημέρες που προετοιμαζόταν ο κ. Λεωνίδας για γαμπρός. Της νύφης το μυαλό θόλωσε και λιπόθυμη σωριάστηκε καταγής.   

Τότε ο 56χρονος κ. Λεωνίδας αγκαλιάζοντας την 27χρονη σύζυγό του,  αναγκάστηκε να της εξομολογηθεί όλη την αλήθεια, αποκαλύπτοντάς της την πλεκτάνη που είχε στήσει, στην προσπάθειά του ν’ ανοίξει νοικοκυριό, αποδεικνύοντας ταυτοχρόνως στους συγχωριανούς του ότι ήταν θαλερός, εκπληρώνοντας δε και τον προορισμό του ως ανήρ ακμαίος. Μη έχοντας άλλη επιλογή η ορφανή και χωρίς κανένα ηθικό και ψυχολογικό στήριγμα, πέρασε βίο αβίωτο μαζί του, καθότι τέκνο ουδέποτε απεκτήθη.

…Μακάρι τα πλατάνια, τα σκίαστρα, οι περικοκλάδες, τα παρτέρια και τα αναρριχόμενα φυτά του δημάρχου Δούκα στο κέντρο της Αθήνας να περιποιούνται, να συντηρούνται όπως ενδείκνυται, προκειμένου να έχουν μακροημέρευση και να αναπτύσσονται ακόμη και πάνω από τις στέγες των σπιτιών και των κτιρίων, κι εμείς θα είμαστε εκείνοι που θα ξανά επανέλθουμε, επαινώντας τις προσπάθειές του. Εν εναντία περιπτώσει, όχι απλώς θα μας βρει απέναντί του, αλλά θα πρέπει να γνωρίζει ο Άρχων της πόλεως πόσο… τσούζει μια βέργα ξεγυρισμένη από έναν υγιή πλάτανο, και μάλιστα ξεγυμνωμένη (αποφλοιωμένη). Όσον αφορά στην expert woman κα Σία Κοσιώνη και στον celebrity κο Σάκη Ρουβά, απολύτως δικαιούνται να διασκεδάζουν την πλήξη τους, η οποία ενδέχεται να είναι και απόρροια του νομίμως αποκτηθέντος πλούτου τους.

Δημήτρης Κατσούλας, Como Italy

22 Μαΐου 2025   

 ]