Κωστής Μακρής

Είδα ένα παράξενο όνειρο.

Βρισκόμουνα, λέει, σε μια γιγάντια διαδήλωση μαζί με πάρα πολλούς, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Πολύ περισσότερους κι από την πρώτη διαδήλωση για το Πολυτεχνείο, τον Νοέμβριο του 1974.

Ήταν μια μάλλον σιωπηλή διαδήλωση και τα πρόσωπα των ανθρώπων γύρω μου, γυναίκες, άντρες, νέοι, γέροι, παιδιά, έδειχναν απροσδιόριστα χαρούμενα. Σαν τα πρόσωπα ανθρώπων που μόλις έχουν βρει λύση σε ένα δύσκολο πρόβλημα, κάτι που βρισκόταν ανάμεσα σ’ αυτούς και σε μια ζητούμενη εσωτερική ισορροπία. Σαν τα πρόσωπα ανθρώπων που έχουν ξεπεράσει ένα μεγάλο εμπόδιο, περισσότερο εσωτερικό παρά εξωτερικό, ή μια βαριά αρρώστεια.

Πολλές και πολλοί κρατούσαν ελληνικές σημαίες.

Πολλές και πολλοί κρατούσαν πλακάτ με φράσεις που δυσκολευόμουν να τις κατατάξω στα συνηθισμένα ―τα τελευταία χρόνια― συνθήματα/αιτήματα εκείνων που συμμετέχουν σε διαδηλώσεις.

Κατάφερα να διαβάσω μερικά:

«Ενότητα κι αγώνας»

«Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος»

«Όλο το υπερπλεόνασμα στην Εθνική Άμυνα»

«Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης»

«Δεν είν’ εύκολες οι θύρες εάν η χρεία τες κουρταλεί»

«Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς μην περιμένεις να σε ξύσει ο άλλος»

«ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ»

«ΕΧΘΡΟΥΣ ΑΜΥΝΟΥ»

«ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ»

«ΟΡΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»

Μέσα στη διαδήλωση είδα και μερικούς με σκεφτική όψη να μουρμουρίζουν ή και φωναχτά να λένε λόγια που έχουν πολλές φορές ειπωθεί από άλλους:

«Ο πατριωτισμός είναι το καταφύγιο των απατεώνων»

και είδα άλλους να τους λένε:

«Οι απατεώνες βρίσκουν πάντα και παντού τόπο να σταθούν και να κονομήσουν αλλά εμείς, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, στην πατρίδα μας καταφεύγουμε, στη γλώσσα μας κι ό ένας στον άλλον».

Είδα πολλές γυναίκες, παιδιά και άντρες να φωνάζουν γελαστά:

«Πόσα βραχιόλια, κολιέ και δαχτυλίδια για μια φρεγάτα;»

ή «Πόσα παιχνίδια για ένα αρματαγωγό;»

ή «Πόσα ζμάρτφονς για ένα ντρόουν;»

ή «Πόσα ρεβεγιόν για ένα αντιτορπιλικό;»

Ήταν ένα παράξενο όνειρο.

Όχι τόσο επειδή ήταν πολύ διαφορετικό απ’ την καθημερινότητά μου ή από όσα όνειρα έχω δει αλλά επειδή έμοιαζε τόσο πολύ με όσα ονειρεύομαι ξύπνιος.

Καλά λένε ότι ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται.

03 Δεκεμβρίου 2019

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr