Κάποτε τέτοια μέρα, σαν παιδί θυμάμαι τα Χριστούγεννα της Αθήνας του 70. Οι βιτρίνες στα παιδικά μάτια ένα όνειρο, στολισμένες με χριστουγεννιάτικα στολίδια, λαμπιόνια και ψεύτικο χιόνι. Άγγελοι, φάτνες, μικροί Χριστούληδες και στοργικές Παναγίες σε κάθε γωνιά. Αη- Βασίληδες στα κόκκινα με μεγάλους σάκους τριγύριζαν στους γεμάτους με κόσμο δρόμους. Μικροπωλητές είχαν στημένους τους πάγκους τους εδώ και εκεί και διαλαλούσαν την πραμάτεια τους, φτηνά παιχνίδια αλλά εντυπωσιακά…Τραγούδια στους δρόμους και ατμόσφαιρα μαγική. Όπως στον στίχο του με δυο λέξεις το ζωγραφίζει ο ποιητής…

…”Θέ μου πόσο ἦταν ὄμορφη σὰν ἕνα φωτισμένο δέντρο μιὰ παλιὰ νύχτα τῶν Χριστουγέννων…” (Τ. Λειβαδίτης).. Τα φετινά Χριστούγεννα λοιπόν κάντε μια υπέρβαση. Δοκιμάστε να γυρίσετε πίσω στην παιδική σας ηλικία. Ξαναγίνετε για λίγο παιδιά και αναζητείστε παραμύθια. Παραμύθια που σας διηγούταν η γιαγιά για να κλείσετε τα βλέφαρά σας τα κρύα βράδια του χειμώνα. Τα φετινά Χριστούγεννα δεν είναι τα ίδια με τα προηγούμενα. Τουλάχιστον για την γενιά την δική μου..γιατί υποθέτω πως έχουν περάσει οι γονείς μας και δυσκολότερες γιορτές. Όμως ναι το βλέπετε και σεις πως τα φετινά Χριστούγεννα δεν έχουν την ζεστασιά των λαμπιονιών, αλλά την παγωνιά του χειμώνα και των καρδιών μας που αντικρίζουν τα δράματα που ξετυλίγονται καθημερινά μπροστά μας, γύρω μας, χωρίς καν να τα βλέπουμε.

Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον φέτος να βρούμε ξανά το νόημά τους με οδηγό τα παραμύθια της παιδικής μας ηλικίας. Τα στολίσματα των παιδικών μας χρόνων, η ανώδυνη μύησή μας στη ζωή με την ασφάλεια της απόστασης από το πραγματικό, πολλά χρόνια μετά, στην ενήλικη ζωή μας αποκτούν μια μοναδική ικανότητα: Μας αποκαλύπτουν, μέσα από προσομοιώσεις υποθέσεων ενός πραγματικού περιβάλλοντος ή μιας φανταστικής επινόησης έναν τρόπο να πραγματευόμαστε τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της ζωής, βιωμένης ή επικείμενης μελλοντικής.

Ζω και ζούμε όλοι μας μια χρονική περίοδο γεμάτη αδιέξοδα και κρίσεις. Ίσως λοιπόν αυτή η μικρή απόδραση στο φανταστικό να αποτελεί έναν πολύτιμο πόλο φωτεινότητας αφού η θετική αντίληψη της ανθρώπινης υπόστασης προβάλλεται μέσα από πρότυπα μιας, έστω και παράλογα ,θετικής στάσης των ηρώων τους. Ως ενήλικες πια μπορούμε να κατανοήσουμε με έναν ολότελα διαφορετικό τρόπο πως οι δράκοι-συμβολικοί ή μη- δεν είναι οι ανίκητοι αντίπαλοι, δεν υπάρχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες και τελικά πως η ζωή έχει πολλές αντιθέσεις και οι καταστάσεις παρουσιάζουν παροδικότητες. Αρκεί εμείς να μη λυγίσουμε στα δύσκολα , να θελήσουμε την αυτονόητη αλλά όχι πάντα – τις περισσότερες φορές – εύκολη επιβεβαίωση του δίκιου, αυτήν που κερδίζει ο ήρωας του παραμυθιού πάντα μέσα από δοκιμασίες.

Ζούμε μια σκληρή σκοτεινή περίοδο, είναι προφανές και πάντα σε σκοτεινές περιόδους τα παραμύθια μπορούν και μοιράζουν απλόχερα την αισιοδοξία και ενδυναμώνουν την ενέργειά μας σε μια προσπάθεια ανατροπής, μεταστροφής της διάθεσής μας έτσι ώστε να μπορέσουμε τελικά να μπολιάσουμε θετικά την καθημερινότητά μας μέσα από μια διαδικασία αναστοχασμού και αποκρυστάλλωσης της συλλογικής εμπειρίας του κόσμου. Τα πραγματικά παραμύθια δεν μας αποκοιμίζουν, όμως μοιράζουν απλόχερα την ελπίδα. Τι στάση θα κρατήσουν δυο ποντικοί που παγιδεύονται σε ένα πηγάδι; Ποιο μήνυμα κρύβει ένα ολοκαίνουριο ζευγάρι παπούτσια φτιαγμένο από τα ξωτικά, ένα σπίρτο που ανάβει και η φλόγα του χαρίζει μια οπτασία. Ποια φράση από το στόμα ενός μικρού παιδιού μπορεί να καταδείξει την γυμνότητα της εξουσίας; Είναι πάντα κακό ένα κακό σαν φανερώνεται; Τι μπορεί να κρύβει ένα όνειρο; Ιστορίες γεμάτες δύναμη, προσπάθεια, ελπίδα και υπομονή, ιστορίες που υποσυνείδητα μας βοηθούν να διώξουμε τα σκοτάδια, τα μέσα μας και τα έξω από μας.

Εύχομαι σε όλους σας καλά Χριστούγεννα και ευλογημένα.

Νίκος Βασιλειάδης

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr