Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

Αναστασία Φωκά

Φόρεσα τα παλιά μου γυαλιά. Είχα χρόνια να τα βάλω. Αλλά γενικά δεν συνηθίζω να φοράω τα παλιά μου γυαλιά. Λίγο η αδυναμία μου στα γυαλιά, λίγο ότι έχω φετίχ με τα γυαλιά… το είχα σε κακό να ξανά φορέσω παλιά γυαλιά.

Προφανώς και ήταν στο μυαλό μου όλο αυτό. Αυτά τα μικρά ψυχαναγκαστικά που δημιουργούμε, χωρίς αιτία και αφορμή.

Φόρεσα τα παλιά μου γυαλιά πριν λίγες μέρες. Μετά από λίγο ένιωσα πως ξαφνικά όλα ήταν αλλιώς. Γέλασα εκείνο το βράδυ κρυφά, όταν αντιλήφθηκα την αλλαγή. Και γέλασα γιατί μπήκα σε νέο ψυχαναγκασμό, και θεώρησα ότι τα παλιά μου γυαλιά, ήταν η αιτία της αλλαγής μου.

Αστείο το ξερω. Κανένα γυαλί, κανένα υλικό αγαθό δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάξει το πως αισθάνεσαι και το τι βλέπεις. Ήταν η συγκυρία προφανώς. Το πλήρωμα του χρόνου. Αυτό που λένε κάποιοι για εκείνο το μαγικό κουμπί της ψυχής.

Φόρεσα τα παλιά μου γυαλιά και ένιωσα ότι αυτό το κουμπί πατήθηκε. Όχι όμως τυχαία και φυσικά όχι τόσο απλά και ανώδυνα.

Φόρεσα τα παλιά μου γυαλιά την στιγμή ακριβώς που απελευθερώθηκα από καθετί που με κρατούσε στο λήθαργο για χρόνια.

Ποσά λόγια σπαταλημένα; Ποσά δάκρυα και πόσος πόνος για πολλά χρόνια. Και ποτέ δεν ήταν αρκετό. Όσο και αν ζόριζα εμΈνα, όσο κι εάν εκλογίκευα τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα Ήταν πάντοτε πιο δυνατά. Κι έλεγα μα που εΊναι αυτό το κουμπί να το πατήσω, να αλλάξουν Όλα μαγικά.

Παρόλα αυτά δεν μετάνιωσα για τίποτα. Είναι η ζωή που έζησα και ήταν επιλογή μου.

Φόρεσα τα παλιά μου γυαλιά, αλλά για ένα εΊμαι σίγουρη. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί για να πατήσεις. Όλα γίνονταν για κάποιο λόγο. Και έρχεται η στιγμή της γαλήνης, όταν είσαι έτοιμος, όταν έχεις τις πόρτες της ψυχής και του μυαλού ανοιχτές και πλέον δεν πιέζεις τον εαυτό σου για τίποτα.

Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, μέσα σε ένα κοινωνικό σύστημα που δεν φημίζεται για την ελευθερία του.

Φόρεσα τα παλιά μου γυαλιά και είδα τον κόσμο του σήμερα με τα μάτια που έβλεπα πριν δέκα χρόνια, πιο ώριμη όμως και συνειδητοποιημένη για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον…

δεν μετανιώνω, αλλά προχωρώ…

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr