Φονιάς για μια μηχανή.
Φονιάς για μια μηχανή!
Φονιάς για μια μηχανή;

Πριν από χρόνια, ζούσα μόνος μου τότε, είχα μια μηχανή. Μικρού κυβισμού, ψευτοεντούρο. Με πήγαινε στις δουλειές μου, στα ψώνια μου, στις βόλτες μου, στις διασκεδάσεις μου, στις εκδρομές και τις διακοπές μου.

Μου άρεσε. Γουστάριζα την μηχανοκενταυροσύνη μου και την πρόσεχα. Είχα το κράνος μου στο κεφάλι κι όχι στον αγκώνα σαν ταγάρι.

Την έδενα κάτω από το σπίτι μου. Δεύτερο όροφο εγώ, στο πεζοδρόμιο εκείνη.

Να με περιμένει κάθε πρωί να την ξεκλειδώσω, να την πάρω να φύγουμε.

Όποια, όποιος έχει ή είχε μηχανή, ξέρει…

Ένα πρωί δεν την είδα στη θέση της.

Κοίταξα γύρω, πάνω κάτω στο δρόμο, πουθενά η μηχανούλα.

Πήγα με τα πόδια στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής να καταγγείλω κλοπή.

Όποιος έχει χάσει μηχανή ―ειδικά μικρού κυβισμού― ξέρει.

Δηλαδή μαθαίνει. Κανένας δεν νοιάζεται.

Ο θυμός μου είχε αγγίξει τον ερπετικό μου εγκέφαλο, τον αρχαίο εγκέφαλο του πρωτόγονου φονιά.

Μετά από λίγο καιρό, απελπισμένος ότι θα ξαναβρώ τη μηχανή μου, πήρα καινούργια μηχανή· λίγο μεγαλύτερου κυβισμού.

Την έδενα κι εκείνη κάτω από την κρεβατοκάμαρά μου και κοιμόμουνα με ανοιχτά τα τζάμια της μπαλκονόπορτας, μισοσηκωμένα τα ρολά και με μια μπάλα κανονιού γύρω στα 5 κιλά (αντίκα, από το Μοναστηράκι) στο πλάι του κρεβατιού.
Κάτι σαν ασφάλεια. Αν ακούσω χαρχάλεμα κάτω στη μηχανή (κοιμάμαι σχετικά ελαφριά και τότε ελαφρύτερα) να βγω να αμολήσω τη μπάλα του κανονιού στην κεφάλα του κλέφτη και να την κάνω νιανιά.

Είχα τόσο συσσωρευμένο θυμό μέσα μου για την κλοπή που ήμουν έτοιμος να γίνω φονιάς για μια μηχανή.

Ναι! Φονιάς για μια μηχανή!
Φονιάς για μια μηχανή;

Μετά από λίγο καιρό, καθώς ξεθύμαινε μέσα μου ο θυμός και ο ερπετικός εγκέφαλος καταλάγιαζε στα βάθη της καταγωγής μου, είπε μέσα μου «τι πας να κάνει, ρε κόπανε; Θα γίνεις φονιάς για μια μηχανή;»
Ξετυλίχτηκε μπροστά στα μάτια μου ένα σενάριο φρίκης, τρόμου και ειρκτής.

Θυμάμαι ότι έβαλα και τα γέλια.
Έβγαλα τη μπάλα του κανονιού από την κρεβατοκάμαρα και την πήγα εκεί που την είχα, στο σαλόνι, σαν διακοσμητικό. Ακόμα την έχω εκείνη τη μπάλα.
Άγριο πράγμα ο θυμός που νιώθεις όταν σε κλέβουν, όταν πάνε να σε κλέψουν ή όταν σε έχουν κλέψει.
Άγριο ζώο ο άνθρωπος.
Ή όχι και τόσο;
Ελπίζω να μην δοκιμαστούν όλα μου τα όρια και να μη χρειαστεί να αποδείξω τίποτα σε κανέναν.

23 Σεπτεμβρίου 2018

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr