Δημήτρης Κατσούλας

‘Το σιγάν κρείττον εστί του λαλείν’ λέει μια αρχαιοελληνική παροιμία, την οποία ο νυν υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης ως ‘δεινός ρήτωρ’ που είναι παίρνοντας σβάρνα τα κανάλια στην προ Κυριάκου Μητσοτάκη εποχή, όχι μόνον δεν τηρούσε την πιο πάνω παροιμία αλλά χασκογελώντας στις τηλεοράσεις οσάκις ετίθετο θέμα εισόδου και στην Ελλάδα της φαρμακευτικής κανάβεως, ομιλούσε για ‘φούντες’ με περιφρονητικές διαθέσεις πέρα από το παγερό του κάθε φορά χιούμορ που (πιστεύει ότι) διαθέτει. 

Έκτοτε και έως σήμερα όπου το φαρμακευτικό αυτό σκεύασμα διατίθεται πλέον από τα φαρμακεία της χώρας, ποιους λόγους έχει να αντιτάξει ο υπουργός για να δικαιολογήσει την αλλαγή της στάσης του όπου ο ίδιος ενέκρινε την συνταγογράφηση του ως συμπληρωματική αγωγή, εκεί που άλλα φάρμακα αδυνατούν να καταπραΰνουν ή και να ελέγξουν τον πόνο σε μεγάλο βαθμό στους πάσχοντες από ανίατες ασθένειες όπως ο καρκίνος, η επιληψία, η ρευματοειδής αρθρίτιδα σε προκεχωρημένο στάδιο, η σκλήρυνση κατά πλάκας και τόσες άλλες; Απλώς, την δικαιολογία την έχει έτοιμη: ‘Εφθασε το πλήρωμα του χρόνου,άλλαξαν τα δεδομένα’ θα μας πει κατά πάσα πιθανότητα και ’καθάρισε’, ο …πολυπράγμων.

Κι ενώ τα φαρμακεία της χώρας καθημερινώς ‘στενάζουν’ με τις ελλείψεις που παρουσιάζονται στην αγορά του φαρμάκου (αιτία οι εξαγωγές φθηνών για την Ελλάδα φαρμάκων με σκοπό να πωλούνται σε τριπλάσιες ή και τετραπλάσιες τιμές στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα ένα σκεύασμα π.χ. rivotril το οποίο στην ελλάδα εισάγεται μέσω του ΙΦΕΤ/Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας & Τεχνολογίας/στην Ελλάδα να κοστίζει κάτι λιγότερο από 1.5€), ο υπουργός να πανηγυρίζει για την επικράτηση – επιτέλους – της φαρμακευτικής κάνναβης, η οποία σημειωθήτω καλύπτεται εξ ολοκλήρου η αγορά της από τον πάσχοντα χωρίς καμία συμμετοχή του ΕΟΠΥΥ. Και ομιλούμε φυσικά για τιμές οι οποίες κυμαίνονται από 75 – 165 ευρώ όπου καλείται ο πάσχων να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για την αγορά του, πέρα από την εξειδίκευση του ιατρού που απαιτείται προκειμένου να το συνταγογραφήσει με ό, τι οικονομικό επακόλουθο αυτό σημαίνει. 

Είμαστε της άποψης ότι τουλάχιστον για τους ασθενείς οι οποίοι ευρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους, το σκεύασμα θα έπρεπε να παρέχεται δωρεάν και όχι να απευθύνονται στα ημιλειτουργούντα κέντρα πόνου προκειμένου να καταλαγιάσουν τις φρικτές του ωδίνες. Αλήθεια, για ποια απογευματινά χειρουργεία ομιλείτε κύριε Γεωργιάδη (με ‘συμβολική’ όπως την χαρακτηρίζετε αμοιβή), όταν για την αφαίρεση ενός καταρράκτη απαιτείται το ουκ ευκαταφρόνητο ποσό των 300 ευρώ, αναλόγως – φυσικά – του βαθμού που φέρει ο χειρουργός ιατρός; Ή μήπως, αργά μεν αλλά σταθερά ωθείτε τον ασθενή στα ιδιωτικά τοιαύτα για να τον ξεφραγγίσετε, πωλώντας ακόμα και το σπίτι του για να βρει την υγειά του;  Πού είναι η πρωτοβάθμια υγεία κύριε υπουργέ για την οποία πολλά είχατε υποσχεθεί και στην τύχη τους παρατήσατε τα Κέντρα Υγείας που θυμίζουν ξελόντζες καλυμμένες με καραβόπανα στην θέση των σύγχρονων ιατρείων με εξοπλισμένα με τις περισσότερες των ειδικοτήτων ιατρών, που κηρύσατε στις πρόσφατες προεκλογικές σας ομιλίες ότι συμπεριλαμβάνονταν στο πρόγραμμα της παρατάξεώς σας; Έως πότε θα υπόσχεσθε χωρίς να υλοποιείτε κύριε Άδωνι; Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι ο πολίτης δεν μασάει πλέον σανό που αφειδώς και όπου βρεθείτε διανέμετε;