Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Είναι πρωί…καλό μήνα κιόλας, είναι εκεί μιά στην τηλεόραση που χτυπιέται στην γυμναστική. Μία με κολάν. Δεν τηνε ξέρετε. Ούτε εγώ τηνε ξέρω αλλά με έχει αγχώσει πολύ. Νομίζω μάλιστα πως με κοιτάζει περίεργα. Που δεν κάνω γυμναστική μάλλον. Γιατί άλλο; Την ήξερα κι από χθες; Σε ξέρω κοπέλα μου; Τί με κοιτάζεις έτσι;  Την λυπάμαι όμως και λίγο έτσι που κοπανιέται πάνω κάτω. Αλλά με αγχώνει κιόλας.

Επίσης  το ζώδιό μου μόλις είπε πως με περιμένει μεγάλη καριέρα! Πότε καλή μου κυρία; Τώρα λέει, μέσα στην έκλειψη! Κακό πού ‘παθα!  Τώρα τώρα; Προλαβαίνω δεν προλαβαίνω… Πόσο κρατάει μία έκλειψη μάστορα; Γιά βάστα,  όταν λέμε καριέρα, εννοούμε μεγάλη ή τίποτις σαν του Ντόναλντ του Τράμπ. Πού να τρέξω ρε παιδιά; Είχαν δεν είχαν πάλι με άγχωσαν.

Είπα Ντόναλντ και θυμήθηκα που άκουσα πως έπεσε ο Μπάιντεν και τσακίστηκε, ακόμα δεν έκατσε στην καρέκλα ο χριστιανός… Ξέρετε τί έγινε; Ε; Αυτός ο Μπάιντεν δεν αγχώθηκε. Κακώς Τζό μου… Έπρεπε να αγχωθείς. Άμα δεν αγχωθείς τώρα που σε έχει καρφώσει το μάτι το άτιμο το γαλανό, πότε θα αγχωθείς; Βουντού σου κάνει αυτός και κοίτα εκεί να προφυλαχτείς…και αγχώσου. Τώρα είναι η ώρα. Τουλάχιστον μέχρι να ξεκουβαλήσει,  να κάνεις κι έναν αγιασμό, ένα ευχέλαιο, έναν εξορκισμό…

Εντωμεταξύ όλοι μα όλοι ποστάρουν τα στολισμένα τους… Τα δέντρα, τα τζάκια, τις γάτες, τους σκύλους… (Για σένα αυτό Τεκίλα, αφιερωμένο)

Εγώ πάω με τον αραμπά…ντέι, ντέι και βαριέμαι κιόλας. Αλλά και πάλι αγχώνομαι. Κούτες, σακούλες, πολύμπριζα… Μα τί άγχος κι αυτό πρωτομηνιάτικα! Αφού σκέφτομαι σοβαρά να αναρτήσω το περσινό μου δέντρο…  Μέσα στο άγχος κολυμπώ…  Αλλά μεταξύ μας, μακάρι όλα τα άγχη όλου του κόσμου να ήταν τέτοια… Χαζοχαζά και τραλαλά…

Κάπου πίσω από τα στολισμένα, τα αληθινά, τα ψεύτικα τα δέντρα τα μεγάλα σου…τσουπ και ο λαμπρός καλλιτέχνης με την έξυπνη τσίκλα. Όνομα δεν λέω που να με σταυρώσετε. Ένας, δεν τον ξέρετε. (Άραγε αυτή η τσίκλα τί είχε μέσα; Μάθαμε ποτέ;)

Και σκέφτομαι εγώ τώρα, γιατί να αγχωθώ που του βρήκανε ένα όπλο και μιά «μικροποσότητα»; Εδώ δεν αγχώνεται αυτός … εδώ δεν αγχώνεται ο μεγαλοδικηγόρος του μεγαλοκαλλιτέχνη (με την μικρόποσότητα πάντα). Που ήταν λέει δική του, αλλά δεν ήταν και δική του, αλλά που είχε το όπλο  που ήταν δικό του, αλλά δεν είχε άδεια, δηλαδή είχε άδεια αλλά είχε ξεχάσει πως τις ανανεώνουν αυτές, που είχε πάει να πάρει έναν δικό του από την στάση, που ήταν δικός του, αλλά δεν ήταν και δικός του και ήταν να έρθει, αλλά δεν  ήρθε… Δηλαδή, παρ΄τ΄αυγό και κούρευτο.

Αλλά πολύ ευγενικός, σου λέει, ήτανε  ο καλλιτέχνης. Της Οξφόρδης ήτανε. Θα είχε δεί όλους τους κύκλους του  Στέμματος  και θα είχε επηρεαστεί ως φαίνεται. 

Τον λέω στα ελληνικά τον τίτλο της σειράς γιατί δεν έχω καμία όρεξη να αγχωθώ και για τον Μπαμπινιώτη

Τσικλίτσα κανείς; Ωμμμμμμμμ

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author.

iPorta.gr