Πάνος Μπιτσαξής

Το δεύτερο ημίχρονο (Β΄)

Το σύνδρομο της χελώνας

Διαβάστε την ενότητα Το Δεύτερο Ημίχρονο (Α’-Β’-Γ’)

Όταν ηχήσει η σειρήνα και βγούμε στον, πάλαι ποτέ οικείο, δημόσιο χώρο ο κορωνοϊός θα εξακολουθεί να είναι ανάμεσα μας. «Ήρθε για να μείνει», μας λένε οι ειδικοί. Έτσι με τον καταιγισμό της πληροφορίας,χρήσιμης και άχρηστης, κινδυνεύουμε με μια παραισθησία που επιχειρεί να φέρει τον εχθρό από τον κόσμο του αοράτου στο κόσμο του ορατού. Ώστε να γίνει «αντιμετωπίσιμος». Ότι μας περιβάλλουν τρισεκατομμύρια ζουζούνια με ύποπτα κίνητρα. Ζουζουνια που παραμονεύουν στα πόμολα, στις χειρολαβές, στα ρούχα, και το χειρότερο στις ανάσες των φίλων και των συνανθρώπων μας. Τα ζουζούνια θέλουν να μπουν στο σώμα μας, είναι κάτι σαν ζόμπι, θέλουν να μας κάνουν ξενιστές του σύντομου βίου τους συντέμνοντας και το δικό μας βίο. Ο φόβος θα μας κυριεύει. Αν αυτό συμβεί, αν γίνει η κοινωνία μας φοβική ο κορωνοϊός θα έχει κυριεύσει τις ψυχές πριν ασχοληθεί με τους πνεύμονες. Θα έχει αλλάξει τις ζωές και τις σχέσεις μας. Θα έχει κατεδαφίσει το αιμοφόρο αγγείο της ύπαρξης. Τη κοινωνικότητα. Θα κουβαλάμε την καραντίνα στους δρόμους, όπως η χελώνα. Κουβαλάει το «σπίτι» της και όταν δυσπιστεί με όποιον τη πλησιάζει χώνει το κεφάλι μέσα και οχυρώνεται. Ένα νέο σύνδρομο θα καταγραφεί στην ψυχιατρική. Το σύνδρομο της χελώνας. Πολλοί θα αναπολούν τη καραντίνα.

Γι’ αυτό από τώρα πριν εφορμήσουμε από το καβούκι μας στον έξω κόσμο οι στρατηγοί της μάχης πρέπει να ασχοληθούν με το πεδίο που είναι εκτός ατομικής ευθύνης. Το ερώτημα δεν είναι μόνο η σταδιακή επάνοδος. Προφανώς θα είναι σταδιακή. Το ζητούμενο είναι οι κανόνες προφύλαξης που πρέπει να τηρούνται στο δημόσιο χώρο. Μόνο αυτό θα πολεμήσει το σύνδρομο της χελώνας. Μας λένε ότι εκπονείται σχέδιο για να μην «μπουκώσουν» τα νοσοκομεία. Πολύ σωστά αλλά δεν είναι μόνο αυτό το θέμα. Κάθε άτομο έχει την αξίωση να μην αρρωστήσει και όχι να γίνει πειραματόζωο του δεύτερου κύματος. Ούτε να χωρισθεί η κοινωνία σε υγιείς, αντισωματούχους και νοσούντες και να κυκλοφορούμε στην Αθήνα με διαβατήρια.

Οι βασικοί τίτλοι αναφοράς όχι του ενός αλλά των πάρα πολλών μικρών και μεγάλων σχεδίων που πρέπει να εκπονηθούν είναι προφανείς. Είναι οι λεγόμενες πηγές υπέρ μετάδοσης που είναι η νέα μας έννοια προβληματισμού. Το θέμα σε κάθε επιμέρους περίπτωση είναι το κάθε μικρό και μεγάλο πώς. Τουρισμός και ανοικτά σύνορα, μέσα μαζικής μεταφοράς ,συναθροίσεις, εστίαση, Δικαστήρια, κλειστές δομές και φυλακές, δημόσιες υπηρεσίες, σχολεία, νοσοκομεία. Κάθε τίτλος από αυτούς και πολλούς ακόμα θέλει τους δικούς του κανόνες και τη δίκη του διαχείριση. Η απαγόρευση κυκλοφορίας ήταν δύσκολη απόφαση αλλά εύκολη στην σύλληψη. Το δύσκολο είναι όταν επανέλθουμε.  Το δεύτερο ημίχρονο και το σύνδρομο της χελώνας.

7.4.2020

 (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…)

 Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr