Ανοιχτή πόρτα

Το μπιτόνι, η Βάλια Κάλντα και η αβάσταχτη ελαφρότητα του νομοθετείν, του Πάνου Μπιτσαξή

Spread the love

Ο Πάνος Μπιτσαξής είναι ποινικολόγος και συγγραφέας του αυτοβιογραφικού-ιστορικού βιβλίου “΄Οταν το μέλλον έπαιζε κρυφτό..”

•Να σας το περιγράψω με απλά λόγια απο την οπτική της ποινικής νομοθεσίας

•Συλλαμβάνεται κάποιος να κυκλοφορεί «ασκόπως» με ένα μπιτονι βενζίνη και στουπιά σε ένα δάσος, ας πούμε, στις 8 το βράδυ. Δεν είναι θεωρητικό παράδειγμα έχει συμβεί. Ερωτάται γιατί τα έχει αυτά και δεν απαντά η λεει τρα λα λα.Μπαίνει λοιπόν η σχετική ερώτηση στους φοιτητές του τρίτου έτους της νομικης. Τι έχει διαπραχθεί από τη σκοπιά του ποινικού δικαίου; Η σωστή απαντηση είναι τίποτα απολύτως. Προκειται το πολύ για ατιμωρητη προπαρασκευαστική πράξη.Δεν είναι καν απόπειρα γιατί δεν υπάρχει «αρχή εκτελέσεως» του εγκληματος. Ναι μεν εισερχομαστε στο «πεδίο ειρηνεύσεως» του εννόμου αγαθού αλλά δεν έχει πληγεί ο «πυρήνας» του.Αυτά μάθαμε στο πανεπιστήμιο. Για να τιμωρηθεί η προπαρασκευαστική πράξη πρέπει να υπάρχει ειδική πρόβλεψη. Υπάρχει; όχι. Άρα ουδέν συνεβη.

•Το γύρο του Διαδικτύου κάνει η ιστορία της Βαλια Καλντα. Της παραμυθένιας κοιλάδας της Πινδου. Παρεα ηλιθίων κατασκηνώνει και ανάβει φωτιά για να ψήσει μπιφτέκια. Ο δημοσιογράφος Κακόσης ετυχε να είναι εκεί. Σβήνει τη φωτιά με μπουκάλια εμφιαλωμένου αντιμετωπίζοντας «μπόλικο τσαμπουκά» όπως καταγγέλει. Δεν θα μου πεις εσυ τι θα κάνω του λεει οργισμένος ο κατασκηνωτής ψηστης. Με ηλικία όπως φάνηκε στη φωτό. Όχι πιτσιρικάς. Καλείται η αστυνομία. Δεν κινείται αυτόφωρο γιατί, δεν το ήξερα αυτό, δεν είναι αρμόδια η αστυνομία αλλά η πυροσβεστική και η φωτιά «δεν είχε εξαπλωθεί». Αλλά και αυτόφωρο να είχαμε θα είχε αθωωθεί ο κατηγορούμενος. Γιατί «ουδέν συνεβη». Το πολύ ένα πρόστιμο.

•Και η Ελλάδα καίγεται. Είναι η κλιματική κρίση.

•Η ελληνική τρέλα. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του νομοθετειν. Η νομοθεσια χρειάζεται επείγουσα, κατεπείγουσα αναμόρφωση. Σοβαρή όχι λαφριά όπως έλεγε η γιαγιά μου τις , κατα την άποψη της , «επιπόλαιες» νεαρές.

SHARE
RELATED POSTS
«Τα δύσκολα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ κοινωνικής συμβίωσης»: 62ο, της Μαρίας Γεωργαλά
Παρέδωσα σήμερα με υπερηφάνεια και στο ακέραιο ό,τι παρέλαβα, του Ταξιάρχου ε.α. Νικόλαου Φανιού
Οι Κυριακές της ζωής μας, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.