Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Εντάξει, τώρα που φούντωσε το θέμα όλοι ασχολούνται με τον μεγαλοπαράγοντα του Χόλιγουντ, τον προεδρούκο τον τσαχπίνη με την καροτί καούκα και κάτι οσκαρικές σταρούμπες της σόου μπιζ. Γατάκια…

Διότι αγαπημένοι και αγαπημένες, ξεχάσατε τον βασιλιά της παρενόχλησης, τον άρχοντα του χουφτώματος, τον αρχιμάστορα του στριμώγματος, τον αρχηγό των χταποδιών, τον στρατηγό του στρατού των γυμνοσαλιάγκων, τον CPO των λιγουριών, τον θεούλη…Ντομινίκ you know who.

Mais oui!

Καημένε ξεχασμένε Ντομινίκ… Τί να κάνει άραγες αυτή η ¨τυραγνισμένη¨ψυχή σήμερα; Εντάξει, βασικά σκορδοκαΐλα μου, αλλά έτσι, για να ΄χουμε να λέμε και κάτι άλλο από τα συλλαλητήρια και τα σκάνδαλα, να ξαλεγράρουμε λίγο βρε αδερφέ!

Και ξανά ερωτώ. Τί να κάμνει αυτή η ψυχή; Ο Ντομινίκ σήμερα είναι μόνος;

Και απαντώ…Μιά χαρούλα κάμνει. Σιγά μην κάτσει να σκάσει. Και όχι, ο Ντομινίκ σήμερα δεν είναι μόνος. Έχει παρέα. Και γιατί να μην έχει δηλαδή;

Ο Ντομινίκ, προεδρούκος κι αυτός κάποτε -άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους τρέχεις στα δικαστήρια ξεβράκωτους- είχε αυτό που λένε «εξουσία» και λένε επίσης πως η «εξουσία» αναπτύσσεται όπως ένας ιός… Ο ιός του «αρπάζειν».

Εμβόλιο –ακόμα-δεν υπάρχει. Όλοι βέβαια ελπίζουμε σε ένα θαύμα της ιατρικής… Μετά την ανακάλυψη του μποζονίου φημολογείται πως αυτό θα είναι το επόμενο break through της επιστήμης.

Το κατά πόσο είσαι ασφαλής αν βρεθείς σε καρέκλα, θρόνο, ανάκλινδρο, μπερζέρα, έδρανο, σκηνή, ή οπουδήποτε τέλος πάντων μπορείς να αράξεις την αρίδα σου, να πληρώνεσαι αδρά και να κοιτάς τους άλλους αφ΄υψηλού, έχει να κάνει πιθανότατα με τον χρόνο που θα βρεθείς βεντουζαρισμένος στον θώκο και με την ανατροφή και την παιδεία που πήρες από σπίτια και σχολεία… Αν και έχουμε δει και κάτι καλλιεργημένους και καλοαναθρεμένους να απλώνουν τις χερούκλες τους σαν τις σατανιασμένες περικοκλάδες…που μάλλον η θεωρία μου μπάζει απ΄όλες τις μπάντες.

Ο Ντομινίκ, το αγόρι, προφανώς είχε και απεριόριστη πρόσβαση στα μπλε χαπάκια και του ‘δωσε και κατάλαβε. Διότι αυτά είναι ακριβά, αλλά άμα τα έχεις στο τσάμπα και τα παίρνεις σαν ασπιρίνες, ε, άνθρωπος είσαι, κάπου θα πρέπει να ξεδώσεις και συ. Καταλήγω, κατόπιν τούτου, στην θλιβερή διαπίστωση πως ο Ντομινίκ ήτο τζάνκι…Το παιδί έπρεπε να πάει για απεξάρτηση αντί να το τρέχουν στα δικαστήρια επειδή «έτυχε» να πέσει πάνω σε μιά αλλαγή βάρδιας και σεντονιών του υπέρδιπλου κρεβατιού της σουίτας του!

Και θα του έστειλαν, σίγουρα επίτηδες, την καμαριέρα που είχαν για τέτοιες περιπτώσεις, μιά πρώην Μις Κόσμος που είχαν πρόχειρη, φτυστή η Ναόμι Κάμπελ, μικρανηψιά της Ιμάν και παλιά βασίλισσα του καρναβαλιού του Ρίο (είχε ρίζες από το σόϊ της μάνας της). Τί φταίει το παιδί που φούντωσε και κόρωσε;

«Αυτή με κοιτούσε προκλητικά κυρία πρόεδρος όσο άλλαζε τα σεντόνια και ήταν όλο υπονοούμενα. Να δείτε πώς τίναζε το πανωσέντονο, αφήστε που ήθελε να καθαρίσει το μπάνιο την ώρα που έκανα εγώ το bubble bath μου! Τρόμαξα σας λέω, όταν άρχισε να ουρλιάζει, άρπαξα τα παπάκια μου από την μπανιέρα και μιά καμπαρντίνα και έφυγα από την πίσω πόρτα του ξενοδοχείου σαν κυνηγημένος. Αφήστε που πούντιασα κιόλας. Από το μπάνιο με έβγαλε η λυσσάρα. Μπήκα στο πρώτο αεροπλάνο για να γυρίσω πίσω στην πλουσία γυναικούλα μου, καλή της ώρα, να χωθώ στην αγκαλιά της και να την βάλω να κάνει μερικά τηλεφωνάκια και κάτι αναληψούλες. Να σκεφτείτε, ακόμα και μέσα στο αεροπλάνο η αεροσυνοδός με γλυκοκοίταζε! Για να καταλάβετε, δεν άφησε ούτε το αεροπλάνο να απογειωθεί για να μην με χάσει από τα μάτια της. Ζούσα ένα δράμα! Να, και τώρα που σας τα λέω, τρέμω σύγκορμος!»

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια…Τα κορίτσια που είχαν «σαγηνευτεί» από τις κρυφές και φανερές χάρες του πόβρ Ντομινίκ είχαν γίνει πια γυναίκες, οι γυναίκες είχαν γίνει μεγάλες γυναίκες και οι ιστορίες τους είχαν γίνει άρθρα, συνεντεύξεις, ατελείωτες συνεδρίες σε ψυχολόγους, ανάμνηση παλιά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι που όμως ξανάνοιγε διάπλατα κάθε που ένα νέο περιστατικό σεξουαλικής παρενόχληξης δραπέτευει από τον μαγεμένο ιστό της συγκάλυψης και τις πονούσε κάθε φορά το ίδιο…

Ενόσω η ζωή για τον Ντομινίκ ήταν σαφώς πιό απλή και χωρίς πισωγυρίσματα, σχεδόν σαν να μην του συνέβη ποτέ τίποτα πραγματικά κακό. Και επί της ουσίας, δεν του συνέβη και τίποτα τραγικό. Τουλάχιστον τίποτα τόσο τραγικό που να μην γιατρεύει ο πανδαμάτωρ χρόνος και μπόλικο χρήμα που θα σου εξασφάλιζε μιά πολύ καλή ζωή, που περιλαμβάνει ένα νέο ξεκίνημα, με μιά νέα σύντροφο (νεότατη και στην ηλικία και με προφανή άγνοια κινδύνου, να τολμήσω να σχολιάσω). Εκείνος στα 70 του και κείνη στα 49…ξανά δημοσιογράφος καθότι, ως φαίνεται, ο λύκος κι αν εγέρασε…Πάμε γι΄άλλα.

Γιατί μιά επαγγελματική αποκαθήλωση και έναν διασυρμό δεν τα λες και το τέλος του κόσμου, ειδικά σε έναν κόσμο που βρίθει ομοίων σου.

Εντάξει, μπορεί να σε αφήσει χωρίς σύνταξη και χωρίς καρέκλα…αλλά πάντα θα καραδοκεί ένας εκδότης που θα θέλει να σε πληρώσει αδρά για να μάθει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και από πρώτο χέρι τί ακριβώς συνέβη εκείνη την αποφράδα νύχτα. Αυτό εγώ βέβαια δεν θα το καταλάβω ποτέ, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Κάτι δικαστήρια που θα τρέχουν…σιγά τα ωά.

Τώρα θα μου πεις τί να την κάνεις τέτοια δημοσιότητα;

Μην το λες, μην το λες, διότι πάντα θα υπάρχουν και αυτοί που μέσα από σένα θα βλέπουν έναν σιτεμένο πρώην Δον Ζουάν που το λέει η περδικούλα του και από κάπου στο βάθος θα παίζουν σαν μουσικό χαλί ατάκες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου τύπου :

-«Τί έγινε γερο-μπισμπίκη, την κατάφερες την μικρούλα;» -«Oλέ ο ταύρος» -«Χούφτωστην, χούφτωστην…θα το μετανιώσεις» και το άλλο το αθάνατο –«Χράτσα-χρούτσα, χράτσα-χρούτσα»…

Και κάποτε κάποτε ένας μεγαλοπαράγοντας του Χόλιγουντ θα κάνει ταινία την ιστορία σου με πρωταγωνιστή κάποια σταρούμπα της σόου μπιζ !

Σήμερα, η αλήθεια είναι πως η κατάσταση είναι στα κόκκινα γιατί μαζεύτηκαν πολλάααα πολλά πάρα πολλά και το σεντονάκι το λευκό που κάλυπτε τσι μπομπές των ισχυρών απανταχού μίκρυνε απότομα κι από κάτω ο βασιλιάς είναι, όπως αναμενόταν άλλωστε, γυμνούλης…αλλά η ουσία παραμένει.

Και η ουσία είναι πως η εξουσία δεν αλλάζει τον άνθρωπο…απλά τον αποκαλύπτει.

Οπότε τζάμπα η έρευνα για το εμβόλιο παιδιά…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr