Πάνος Μπιτσαξής

Τα «αόρατα», κατά την ομολογία πίστης του Χριστιανισμού είναι αποκλειστική αρμοδιότης του Θεού. Η επιστήμη, αν και εμβαθύνει συνεχώς και ριζοσπαστικά στο «αόρατο», δεν έχει τη διάθεση και το χρόνο να του αμφισβητήσει το προνόμιο. Γιατί  όσο πιο πολύ αντιλαμβάνεται τους μηχανισμούς του «αοράτου» τόσο πληθαίνουν τα επόμενα «αόρατα». Στην πολιτική όμως ελάχιστοι ασχολούνται με το «αόρατο» και ο Θεός δεν δείχνει διάθεση να αναμειχθεί. Αδιαφορεί παγερά εναποθέτοντας τη τύχη του στους θνητούς. Δεν ασχολείται κανείς, παρά το ότι, συχνά, το «αόρατο» έχει μεγαλύτερη σημασία από το ορατό.

Οι πρόσφατες εκλογές είχαν τεράστια πολιτική σημασία.Όχι ασφαλώς επειδή επικράτησε η ΝΔ και ηττήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν σημασία γιατί λειτούργησε η Δημοκρατία, έχοντας περάσει τα 40 κύματα. Κινήθηκε το πλειοψηφικό ανακλαστικό για να την προστατεύσει. Δεν τιμωρήθηκε η εσφαλμένη οικονομική πολιτική, άλλωστε έγιναν πολλές διορθωτικές κινήσεις υπό την πίεση των πραγμάτων. Τιμωρήθηκε η πολυδιάστατη και πολυδαίδαλη ροπή προς τον καθεστωτισμό η οποία έτεινε να προσλάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και θα τις είχε προσλάβει οριστικά πάνω στο υπάρχον υπόβαθρο, αν το αποτέλεσμα είχε επιφέρει σύγχυση,αβεβαιότητα και αστάθεια. Η επιλογή της σταθερότητας προστάτευσε το πολύτιμο κεκτημένο της μεταπολίτευσης, τα 45 χρόνια Δημοκρατίας. Παρά τις αντίθετες προβλέψεις η μεταπολίτευση πορεύεται ομαλά. Δόξα τω Θεώ.

Αυτονόητο θα απαντήσουν οι επιπόλαιοι. Δημοκρατία έχουμε και η εναλλαγή κομμάτων στην εξουσία είναι η πεμπτουσία της. Καθόλου αυτονόητο ανταπαντώ. Το αγαθό της δημοκρατικής ομαλότητας, ιδίως οι ελεύθερες και ανόθευτες εκλογές, μόνο αυτονόητο δεν είναι. Λίγο να στρεβλωθεί από τον πρωτόγονο λαϊκισμό καθίσταται εύθραυστο και ευάλωτο. Από την πολιτική αστάθεια προέκυψε η Μικρασιατική καταστροφή,ο Μεταξάς, η χούντα. Από το μη αυτονόητο προέκυψε ο εμφύλιος.

Το «αόρατο» που απολαμβάνουμε είναι η Δημοκρατία. Τα «αόρατα»αγαθά που τα θεωρούμε δεδομένα γίνονται ορατά όταν τα χάνουμε. Ισχύει για τον αέρα,το νερό,την ενέργεια, την υγεία. Ισχύει εξ ίσου και για τη Δημοκρατία. Πως να ξεχάσω το καλοκαίρι του 2015 όταν στα ερείπια της χώρας καιροφυλακτούσαν τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Ο μελίρρυτος δρόμος του Μητσοτάκη και της ΝΔ κάποια στιγμή θα πάρει τέλος. Πότε; Κάποτε στο μέλλον. Ένας σοφός έλεγε ορθά «δεν ανησυχώ για το μέλλον γιατί έρχεται πάντα γρήγορα». Στο μεταξύ όμως ήδη διαφαίνεται ένα μεγάλο έλλειμμα αντιπολίτευσης. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μοιάζουν με ζαλισμένα κοτόπουλα που έχασαν τον προσανατολισμό τους.

Οι αιτίες λάνθαναν και αυτές στο πεδίο του αοράτου τώρα όμως γίνονται ορατές. Δεν υπάρχει σχέδιο και άρα δεν υπάρχει αντίλογος. Πώς να εκφράσεις διαφωνία όταν συμφωνείς. Πώς να αντιταχθείς όταν δεν ξέρεις σε τι να αντιταχθείς, πώς να αντιταχθείς, και το κυριότερο τι ακριβώς προτείνεις. Πώς να πείσεις όταν η ομάδα σου είναι από πλευράς ικανοτήτων υποδεέστερη του αντιπάλου σου. Τζίφος. Ψάχνονται και τραγουδούν. «Τι είναι αυτό που το λεν αντιπολίτευση …τι είναι αυτό;».

Όμως ανάγκη αντιπολίτευσης υπάρχει και μάλιστα άμεση. Παρά τις επιτυχίες λάθη υπάρχουν, παραλείψεις υπάρχουν, ήδη αρχίζουν τα πρώτα δείγματα αλαζονείας. Σχεδόν σε κάθε κριτική ακούμε ως απάντηση το ιστορικό γνωμικό Κουτσόγιωργα «δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε». Συγχρόνως όμως υπάρχει και πολυσχιδές δημιουργικό έργο το οποίο αρχίζει να ξεδιπλώνεται. Άρα;

Οι καθολικές συγκρούσεις της αντιπολίτευσης με τη κυβέρνηση όπως διαμορφώθηκαν στο πολιτειακό κεκτημένο είναι παλιομοδίτικες, εκτός εποχής, άγονες. Φτάνει. Ποιος θα πίστευε τον Σαμαρά και το Τσίπρα σήμερα όταν ο ένας θα έσκιζε τα μνημόνια μ’ ένα νόμο και ένα άρθρο και ο άλλος, λίγο λίγο, σελίδα σελίδα. Σήμερα ζητείται δημιουργική αντιπολίτευση. Να διαφωνήσει, να ασκήσει κριτική ακόμα και πολεμική, να αμφισβητήσει αλλά και να συμφωνήσει, να υποδείξει, να συνεργαστεί. Το κυριότερο, όμως, να προτείνει. Το αραχνιασμένο κοινοβουλευτικό εργαλείο της πρότασης νόμου πρέπει να βγει δημιουργικά από το χρονοντούλαπο και η κυβέρνηση να το αξιοποιεί άφοβα όταν δεν χρησιμοποιείται για το θεαθήναι.

Άλλο που δεν θέλει ο Μητσοτάκης. Παντοδύναμος και χωρίς ουσιαστικά αντιπολίτευση. Θυμίζω ο ανεξέλεγκτος παντοδύναμος, ακόμα και χωρίς κακή πρόθεση, είναι επικίνδυνος γιατί ο δρόμος προς τη κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Επίσης θυμίζω, πως έχουμε ιστορικά δει αρκετούς Mister-Πανίσχυρους που έγιναν σύντομα ανίσχυροι και αποδιοπομπαίοι μερικοί μάλιστα και χωρίς να φταίνε.

Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, «Πηγές Καλλιθέας»

και  Pane di capo στη Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου στο ύψος του ΙΚΑ & Λεωφόρος Κρεμαστής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr