Ο Αλέξανδρος Μπέμπης (Κανταρτζής) είναι συνταξιούχος, πρώην επιχειρηματίας που ασχολήθηκε με την ανακύκλωση. Έχει υπό έκδοσιν έξι παιδικά βιβλία.

Εδώ ο κόσμος καίγεται και η γριά-οι γριές εν προκειμένω-χτενίζεται ή να το πω διαφορετικά με δύο στοίχους του Σαββόπουλου αφού έβαλε και αυτός το λιθαράκι του για το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών.

…”που οδηγήσαν μια γενιά-τρεις εν προκειμένω-στα πιο βαθιά χασμουρητά”…και το…”κάτω οι διαλεκτικές των τεχνικών της εξουσίας”… από το έργο του ΑΧΑΡΝΗΣ το μακρινό 1976. (σημ. Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις).

Αλλά ας γυρίσουμε τον χρόνο λίγο πίσω.

Χωρίς τη διάθεση να περιαυτολογήσω και διόλου χαρούμενος που δικαιώθηκα, θα αναφέρω τις θέσεις που διατύπωνα στα σχόλια μου στο protagon του Σταύρου Θεοδωράκη τον Δεκέμβριο του 2014 και πριν τις εκλογές τον Ιανουάριο του 2015.

Τότε που όλα έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποφασισμένος να επιδιώξει και να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.

Έλεγα λοιπόν τότε ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο, είναι στρατηγικό λάθος και του ΣΥΡΙΖΑ και όσων τον υποστηρίζουν για τρεις λόγους.

Πρώτο. Θα γινόταν τα πράγματα πολύ χειρότερα από τη στιγμή που η χώρα ήταν χειροπόδαρα δεμένη από ΕΕ, ΔΝΤ και Τρόικα.

Έπρεπε, υπερψηφίζοντας την υποψηφιότητα Σταύρου Δήμα για Πρόεδρο Δημοκρατίας να μην ανατραπεί η κυβέρνηση Σαμαρά ώστε αυτή να έχει την ευθύνη για όσα θα ακολουθήσουν από την διεθνή επιτροπεία που θα τα επέβαλλε.

Τα ”ψιλά γράμματα” δηλαδή που κρυβόταν πίσω από το περίφημο ”μέιλ Χαρδούβελη”.

Κοντολογίς να ”βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά” αυτοί που ευθύνονται για την χρεοκοπία μαζί με το ΠΑΣΟΚ που εναλλασσόταν στην εξουσία για τέσσερεις δεκαετίες .

Δεύτερο. Ότι η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει όσα προεκλογικά υποσχόταν (π.χ. κατάργηση μνημονίου με ένα νόμο!!!), θα γινόταν η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλυθούν οι αμαρτίες των προηγούμενων δεκαετιών των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ  και

τρίτο ότι θα εξέθετε την Αριστερά στο σύνολό της με αυτή του την αποτυχία.

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου για να πληρωθεί ο λογαριασμός με προκαταβολή το 2019 και ολοκληρωτικά φέτος.

Έδωσε την ευκαιρία στην ΝΔ να κτίσει όλο το προεκλογικό της αφήγημα ως ο μοναδικός σωτήρας της χώρας επενδύοντας μάλιστα στα πιο ταπεινά ένστικτα ενός ποσοστού των πολιτών.

Ένα ποσοστό που δεν είναι μεγάλο, είναι όμως αρκετό αφού μετακινούμενο από κόμμα σε κόμμα δίνει την πρώτη θέση.

Όπως εκ των αποτελεσμάτων αποδείχθηκε η προεκλογική στρατηγική της ΝΔ στόχευσε αφ’ ενός διάνα με τους πολίτες και παγίδευσε αφ’ εταίρου τα υπόλοιπα κόμματα σε μια τακτική βούτυρο στο ψωμί της.

Οι ήπιοι τόνοι στη ρητορική της και η μονότονη επανάληψη περί σταθερότητας και κυβέρνησης ηττημένων προκάλεσε κατάσταση νιρβάνα στους πολίτες τη στιγμή που τα υπόλοιπα κόμματα με την τακτική τους-την αταξία τους για την ακρίβεια-προκαλούσαν απέχθεια.

Αντί να αναδείξουν σύσσωμοι τα τεράστια εθνικά και οικονομικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσει η χώρα στο άμεσο μέλλον, αναλώθηκαν στο πώς θα κάψουν την απλή αναλογική-που για αυτά ψηφίστηκε-καθώς και με Κατρούγκαλους, Δήμητρες, κρυφά νομίσματα, παρακολουθήσεις, κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και άλλα ευτράπελα.

Όχι ότι δεν είναι σοβαρά προς συζήτηση θέματα αλλά το timing ήταν λάθος.

Δευτερεύουσας και τριτεύουσας σημασίας για το ποσοστό των πολιτών που αναφερθήκαμε που όπως αποδείχθηκε  για μια ακόμη φορά το μέλλον καθορίζεται από τους παρτάκηδες κυρΠαντελήδες.

Αυτούς που ακολουθούν ”μονοκούκι” όσους τους δώσουν και κυρίως τους τάξουν τα περισσότερα για την τσέπη τους.

Ζώντας τα τελευταία χρόνια σε μια επιχείρηση με τετρακόσιους σχεδόν εργαζόμενους, έκανα και εγώ ένα άτυπο αλλά ουσιαστικό γκάλοπ.

Η μόνιμη επωδός των μεγάλης ηλικίας ήταν ”έλα μωρέ τους είδα και τους αριστερούς πόσο σκατά τα ‘κανε, θέλω σταθερότητα, το κεφάλι μου ήσυχο” οι δε νεότεροι -και εκεί ήταν η απογοήτευση- ”να ‘ναι καλά ο Μητσοτάκης με τα επιδόματα και τα pass, γιατί μας μπερδεύεις”.

Απρόθυμη και αλλήθωρη νεολαία (πάλι ο Νιόνιος) να δοκιμαστεί, να μπει στα βαθιά, να ”χορέψει στο φτερό του καρχαρία” όπως είπε ο μέγας Καββαδίας, όχι προς όφελος της επιχείρησης αλλά πρωτίστως προς όφελος του ίδιου τους του εαυτού.