Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Τζίνα Δαβιλά

Ρίκα Βαγιάννη. Η Ρίκα Βαγιάννη. Η Ρίκα μας. Το χαμογελαστό, υπέροχο πλάσμα που αγαπήθηκε πολύ και βαθιά,  όπως αξίζει στα υπέροχα πλάσματα. Η ετοιμολογία της, η αφοπλιστική ειλικρίνειά της, το πάθος της, η αυθεντικότητά της είναι ελάχιστα από τα ποιοτικά χαρακτηριστικάτου αειθαλούς κοριτσιού που βαπτίστηκε Μαρίκα Ζούλα και έγινε Ρίκα Βα-γιάννη από τις πρώτες συλλαβές των ονομάτων της μητέρας Βαρβάρας και του πατριού της Γιάννη Διακογιάννη. Θα την ακούσουμε να μιλά για την σκληρότητα του Θεάτρου, τις δημοσιογραφικές της απόπειρες, την επιλογή που έκανε  εγκαταλείποντας οριστικά το θέατρο για να ακολουθήσει τη δημοσιογραφία μεγαλώνοντας, γεγονός που δεν έγινε ποτέ, για την πίστη της σ’ένα αισιόδοξο θαύμα, για το παραμύθι του ελληνικού θαύματος αντίστοιχο του παραμυθιού της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδας που θέλει όλοι να τρώμε από τα τενεκεδάκια στις πλατείες, για το άγνωστο μέλλον και τον φόβο, για το protagon.gr που αποτέλεσε ένα πρότυπο θαύμα αρθρογραφίας, για την σοβαρότητα και τη σοβαροφάνεια, για το ρομποτάκι που μετατρέπεται ο έφηβος για να μην τρομάξει τους καθηγητές του, για την φρικιαστική λέξη “αυτομόρφωση” που χρησιμοποιήθηκε ως θέμα στις πανελλαδικές στο μάθημα της Έκθεσης-Έκφρασης 2010,  για την δική της διαδρομή στο μάθημα της Έκθεσης, για την επιλογή ο γιος της να φοιτήσει σε αγγλόφωνο σχολείο, για την διαστροφή του δημοσίου σχολείου που απαιτεί και την ιδιωτική εκπαίδευση, για τις καραμέλες που μας προσφέρουν σε επίπεδο στατιστικών λ.χ. περί αυτοκτονίας, για τις πρόχειρες δικαιολογίες πάσης φύσεως του Ελληνάρα, για τον ορισμό της ελληνικότητας που αρκούν μια Ιλιάδα και μια Οδύσσεια, για την διοργάνωση της Eurovision και τις απρόβλεπτες προβλέψεις, για το συντηρητικό του χαρακτήρα της, για τον καημό της Μητρότητας, για την Δημοσιογραφία, την κοινωνική αποστολή της, για τη δική της δημοσιογραφία που απορρέει από το πατέρα και τον πατριό της, για το θεατρικό δυναμικό της Αθήνας της περασμένης δεκαετίας, για την μιζέρια της τηλεόρασης, για την Πολιτική που δεν μπορεί να κρίνει λόγω έλλειψης ουσιαστικής γνώσης και κριτικής, για το τι απεχθάνεται στους συνομηλίκους της, για το μεγαλείο της συγχώρεσης.

Η ραδιοφωνική συζήτηση μεταδόθηκε από τον Παλμό 99.5 στις 16 Μαΐου 2010, λίγες ημέρες πριν από την Eurovision. 

Όταν η Ρίκα πέθανε – πεθαίνουν άραγε τα σπιρτόζικα πνεύματα; – λυπήθηκα βαθιά.  Την αποχαιρετίσαμε στην iΠόρτα αλλά πάντα το αγκαθάκι της παντοτινής σιωπής της για όσα υστερόγραφα δεν πρόφτασε να γράψει,  για όσες ειλικρινείς αλήθειες δεν είπε, θα “τρυπά”, θα πονά.  Τούτη η συζήτηση, χαλαρή σαν να πίνουμε καφέ σε χουχουλιάρικο καναπέ, τόσο που νοιώθω αδαής μπροστά της και εξαιρετικά λίγη, είναι μια κάποια ψευδαίσθηση ότι ξαναβρισκόμαστε με την Ρίκα. Το κορίτσι που μοίραζε τη χαρά της ζωής.

Καλή ακρόαση.

17 Φεβρουαρίου 2020. 

Σημείωση: με ενημέρωσαν ότι κάποιες φορές το video δεν ανταποκρίνεται λόγω πνευματικών δικαιωμάτων. Σύντομα θα υπάρξει νέο ώστε να παρακαμφθεί η δυσλειτουργία. Ευχαριστώ για την κατανόηση και την υπομονή.

ΤΔ

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD