Ανοιχτή πόρτα

Πώς κατάργησα την προδοσία, του Κωστή Α.Μακρή

Spread the love

Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Είπα χθες στην σύζυγό μου, καθώς βλέπαμε και ακούγαμε ειδήσεις, ότι είναι στιγμές που νιώθω προδομένος.

Μετά το ξανασκέφτηκα και είπα κατά μέσα μου «Τι μεγαλόστομες μπούρδες λες!». 

Οπότε, αποφάσισα να αποσύρω το «προδομένος». 

Σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να νιώθω καλά με την γνώση ότι για να σε προδώσει κάποιος (ισχύει για όλα τα φύλα και για κάθε είδους σχέση ή σύνδεση) πρέπει να έχει ―αρχικά τουλάχιστον― τους ίδιους στόχους, τα ίδια θέλω, τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες και τους ίδιους έρωτες με εσένα. 

Κάτι που συμβαίνει (αν συμβεί…) πολύ σπάνια. 

Αν κάποια στιγμή αλλάξουν μονομερώς (είτε από εμένα είτε από τον άλλον) οι στόχοι, τα θέλω, οι αρχές, οι αξίες και οι έρωτες, τότε υπάρχει ―μια μικρή― πιθανότητα να μιλήσω για προδοσία. 

Αν όμως το ξανακαλοσκεφτώ, η προδοσία αυτή δεν θα είναι προδοσία γιατί πια δεν θα έχουμε κοινούς στόχους, θέλω, αρχές, αξίες και έρωτες με αυτόν ή αυτήν που θα αποκαλούσα προδότη/προδότισσα. 

Κάτι σαν το επικούρειο «Όταν είμαι παρών, ο θάνατος δεν υπάρχει. Όταν έρθει ο θάνατος, εγώ δεν θα είμαι παρών».

Άρα; 

Για να με προδώσει κάποιος/κάποια/κάτι, πρέπει να μοιραζόμαστε από κοινού στόχους, θέλω, αρχές, αξίες και έρωτες. 

Αν δεν υπάρχουν αυτά, πώς μπορώ να μιλάω για προδοσία; 

Αυτό ήταν. Τι χαρά! 

Κατάργησα την προδοσία! 

Και ως έννοια και ως λέξη. 

Και τι μου μένει; 

Το όραμα για μια αγάπη, ικανή να στεγάζει  ―όποτε χρειάζεται― μικρές καθημερινές σωτήριες πράξεις καλοσύνης. 

Μια αγάπη, καλά μέσα μας χτισμένη, χωρίς όμως καγκελόφραχτες πύλες με τοξωτά σιδηρά υπέρθυρα στην είσοδό της. 

Και πάντα με τον κοινά συμφωνημένο Νόμο να γρηγορεί μήπως αυτή η αγάπη κακοφορμίσει και γίνει ένα αυταρχικό “θέλω” κι ένα κακοποιητικό «πρέπει». 

Τον θέλω τον κοινά συμφωνημένο Νόμο. 

Όχι μόνο για να πιάνει «προδότες» και άλλους κακούργους. 

Αλλά για να μου θυμίζει ότι η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων μέσα στην κοινωνία απαιτεί κοινά συμφωνημένους κανόνες και προϋποθέτει την τήρηση αυτών των κανόνων.

Κωστής Α. Μακρής

22 Νοεμβρίου 2022

SHARE
RELATED POSTS
Ο ήλιος στα μαλλιά της, της Ματίνας Ράπτη-Μιληλή
Zeffirelli’s Romeo and Juliet!, by George Sarafoglou, του Γιώργου Σαράφογλου
Τούτη η πλατεία είναι μια σφαίρα στην καρδιά, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.