Γιάννης Χουρδάς

Αναρωτιέμαι, γιατί θέλω τόσο πολύ να γίνω πατέρας; Τι μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ αυτή μου την επιθυμία;

Σίγουρα, δεν μπορεί να είναι μόνο ένας τρόπος επιβεβαίωσης του ανδρισμού μου, ούτε και απλά μια τάση αυτοπραγμάτωσης μέσα από τους απογόνους μου. Πιστεύω, πως ο εαυτός μου είναι περισσότερο περίπλοκος σε σχέση με τις ανάγκες του. Μάλλον, ψάχνω μια θετική αλληλεπίδραση, ένα συναισθηματικό δέσιμο που θα με οδηγήσει να ζήσω μια αμοιβαία εξελικτική εμπειρία. Μάλλον, είναι το επόμενο βήμα προς την εδραίωση της συζυγικής μου σχέσεις ή ακόμα και της σχέσης μου με τα κοινωνικά στερεότυπα.

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

Δεν ξέρω και, επιτρέψτε μου, να μην επιμείνω άλλο στο να μάθω. Ο σκοπός μου δεν πρέπει να είναι αυτός. Εγώ ως πατέρας θα ήθελα να αποφύγω όσο περισσότερα λάθη μπορώ, χωρίς όμως να μπω σε μια διαδικασία αναζήτησης του ανύπαρκτου τέλειου. Θέλω βασισμένος στις εμπειρίες μου, την προσωπικότητα μου και τις απαιτήσεις της κάθε στιγμής να είμαι πραγματικός. Πηγή ασφάλειας για το παιδί μου, πηγή συναισθηματικής ανατροφοδότησης για την γυναίκα μου. Αυτή είναι που θα αναγνωρίσει και θα αποδεχτεί τον πατρικό μου ρόλο, κάνοντας με τον κύριο εξισορροπιστή δυνάμεων προσκόλλησης, στην μοναδική της αυτή σχέση με το παιδί μας.

Εγώ πρέπει να είμαι ο συνδετικός κρίκος με τον έξω κόσμο. Εγώ ως παιδαγωγός και ως προστάτης θα διασφαλίσω τις δυνατότητες αυτονομίας και ανεξαρτησίας του παιδιού μας. Μέσα από την ταύτιση μαζί μου, θα οργανώσει την προσωπικότητα του, ακόμα και την σεξουαλική του ταυτότητα. Ποτέ δεν πρέπει να το δω ως ναρκισσιστική προέκταση του εαυτού μου, εγκλωβίζοντάς το σε ένα συνεχές κυνήγι ικανοποίησης των δικών μου αναγκών. Ποτέ δεν πρέπει να προβάλλω πάνω του τα ανεπιθύμητα στοιχεία της δικής μου προσωπικότητας, κάνοντας το να αφομοιώσει ασυνείδητα αυτή την αρνητική εικόνα ως δική του. Ποτέ δεν πρέπει να χρησιμοποιήσω το παιδί ως συναισθηματικό αντικαταστάτη της όποιας προβληματικής σχέσης με τη σύντροφο μου. Ο δρόμος για την επιτυχία, αυτής μου της προσπάθειας, περνά μέσα από την επικοινωνία και την εμπιστοσύνη. Πρέπει να καταλάβω πως η στοργή, η ευαισθησία και η συμμετοχή μου στη διαπαιδαγώγηση του παιδιού δεν είναι αδυναμία. Αδυναμία θα ήταν ο αυταρχισμός μου, που θα οδηγούσε το παιδί ή στην υποταγή ή στην αντίδραση.

Αδυναμία θα ήταν ο στείρος ορθολογισμός μου, που θα περιόριζε τη σχέση μας σε μια διανοητική ανταλλαγή χωρίς συναισθήματα. Αδυναμία θα ήταν ακόμα η ανικανότητα μου να θέσω όρια στη συμπεριφορά του. αυξάνοντας έτσι την αβεβαιότητα και το άγχος του. Αδυναμία θα ήταν όμως και η έλλειψη της επιθυμίας μου να μάθω, με το παιδί μου και από το παιδί μου. Να μη μπορώ να αγαπήσω τη σύντροφό μου και τον εαυτό μου. Να μην μάθω να παίζω, να «ακούω» και εν τέλει, να μη μου επιτρέπω, αν κάνω λάθος, να ζητήσω από το παιδί μου συγγνώμη.