Η Στέλλα Κουτρή είναι Ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια του Κέντρου Ολιστικής Κίνησης Holistic Moves 

Πέρα από τις αρνητικές σκέψεις…τι; Τι υπάρχει όταν δεν πνιγόμαστε μέσα στη θάλασσα των δυσάρεστων, γκρίζων, ασφυκτικών και απαισιόδοξων σκέψεων; Υπάρχει μόνο χαρά και αρμονία; Εκεί ξετυλίγεται μια ζωή χωρίς δυσκολίες, χωρίς αντιξοότητες, θλίψεις και απρόοπτα γεγονότα; Εκεί απουσιάζουν η ασθένεια, η διαφωνία, η σύγκρουση, το διαρκές σκαμπανέβασμα της ύπαρξης που μας αποδιοργανώνει μα και μας ωριμάζει;

Δεν είναι ρόδινη ούτε ιδανική η πραγματικότητα μακριά από τη δίνη των αρνητικών σκέψεων. Είναι όμως σίγουρα μια πραγματικότητα πιο συνειδητή, που, αξιοποιώντας την σωστά, μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή με έλεγχο των σκέψεων και των πράξεών μας και με επίγνωση όσον αφορά την πορεία που χαράζουμε.

Τοποθετώντας τα πράγματα πάνω σε αυτήν την απλή και ρεαλιστική βάση, ένα πρώτο μα εξαιρετικά βοηθητικό για εμάς βήμα είναι να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε ότι το εκάστοτε δύσκολο/δυσάρεστο/άβολο γεγονός που πυροδοτεί τις αρνητικές μας σκέψεις είναι και αυτό ένα κομματάκι του πολύχρωμου παζλ της ανθρώπινης ζωής. Δε χρειάζεται ούτε μας βοηθά το να χαρακτηρίζουμε ως «αρνητικές» τις σκέψεις που προκύπτουν από ένα δυσάρεστο γεγονός. Αποδεχόμαστε ότι ζούμε σε έναν κόσμο απρόβλεπτο, με διαρκείς αλλαγές και συγκρούσεις, με αντιξοότητες που μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή στον διπλανό μας αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Αυτή είναι η ποιότητα και η ποικιλότητα της ίδιας της ζωής.

Ας μάθουμε, έπειτα, να αναγνωρίζουμε τις σκέψεις μας (όλες, πολύ περισσότερο αυτές που χαρακτηρίζουμε ως αρνητικές εφόσον μας κάνουν να νιώθουμε δυσάρεστα) τις πρώτες στιγμές που εγείρονται. Κάθε φορά που αρχίζουμε να νιώθουμε θλιμμένοι, θυμωμένοι αδικημένοι, πληγωμένοι κ.λπ, ας προσπαθούμε να εντοπίσουμε τη γενεσιουργό αιτία: δηλαδή τη σκέψη που προκαλεί αυτή την εσωτερική κατάσταση.  Αυτό, εξάλλου, είναι το θεμέλιο της ενσυνειδητότητας (στα αγγλικά “mindfulness”). Αυτή η διαδικασία θα φέρει σταδιακά τις σκέψεις μας από το επίπεδο του ασυνειδήτου στο επίπεδο του συνειδητού. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούμε να τις ελέγχουμε, χωρίς να εμπλεκόμαστε στο φαύλο κύκλο από τον οποίο, τελικά, είναι δύσκολο και ίσως επώδυνο να αποδράσουμε. 

Οι σκέψεις παράγουν συναισθήματα, και τα συναισθήματα παράγουν συμπεριφορές. Από τη συμπεριφορά μας ενώπιον οποιασδήποτε κατάστασης εξαρτάται σε καθοριστικό βαθμό η ποιότητα της ζωής μας. Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: συμπεριφερόμαστε συνήθως με τρόπο συνειδητό, έχοντας τον έλεγχο του νου, των λόγων και των πράξεών μας; Τότε το πιθανότερο είναι πως κρατάμε τα ηνία της ζωής μας, δημιουργώντας την πραγματικότητά μας σε όλα τα πεδία δραστηριότητας: σχέσεις, συνδέσεις, εργασία, κοινωνική συνεισφορά κ.λπ. Συμπεριφερόμαστε, αντίθετα, χωρίς επίγνωση, χωρίς πραγματική επικοινωνία με το νου μας και έλεγχο της δράσης του; Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε μάλλον αφεθεί να μας πηγαίνει η ζωή σε τυχαίες κατευθύνσεις, χωρίς να επιλέγουμε συνειδητά τις ενέργειές μας, τόσο τις απλές καθημερινές όσο και τις σπουδαιότερες που επηρεάζουν καθοριστικά την πορεία μας.

Υπάρχει, έπειτα, μία δύναμη, διαχρονική, καθαρή και ακλόνητη, που μπορεί να αποτρέπει την εμπλοκή μας στο φαύλο κύκλο των αρνητικών σκέψεων, αλλά και να μας φωτίζει την οδό διαφυγής εφόσον έχουμε εγκλωβιστεί εντός του. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη δύναμη της ευγνωμοσύνης. Ακόμα και μέσα στη μεγαλύτερη θύελλα της ζωής μας, αν αναζητήσουμε με ειλικρίνεια και διαύγεια, θα δούμε να αναδύονται καταστάσεις/συνθήκες/άνθρωποι κ.λπ. για τα οποία μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες. Ας απευθύνουμε κάθε μέρα τα «ευχαριστώ» μας εκεί που οφείλουμε: σε ένα ακόμη πρωινό που ανοίγουμε τα μάτια μας και αναπνέουμε…στη στέγη που μας φιλοξενεί…στους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα…στα υλικά αγαθά (λίγα ή πολλά) που απολαμβάνουμε…σε καθεμιά ακόμα στιγμή ανθρώπινης εμπειρίας που μας χαρίζεται να ζήσουμε…

«Η στενοχώρια είναι η πηγή όλων των ασθενειών», μας λέει ο Ιπποκράτης. Μπορούμε να αποφύγουμε τον εγκλωβισμό μας μέσα στο φαύλο κύκλο της στενοχώριας, της απελπισίας, της παραίτησης, με το να είμαστε συνειδητοί και ευγνώμονες. Κάθε μέρα. Κάθε στιγμή. Όσο μπορούμε. O φιλόσοφος και θεολόγος Meister Eckhart το εξέφρασε μάλλον με τον καλύτερο δυνατό τρόπο:

«Εάν η μόνη προσευχή που θα πεις ποτέ σε όλη σου τη ζωή είναι

“σε ευχαριστώ”, αυτό είναι αρκετό».