Ανοιχτή πόρτα Πόρτα στην Πολιτική

Πέντε αριστερο-δεξιά ερωτήματα για τους “νέους συντρόφους”, του Γιάννη Πανούση

Spread the love

* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Ήταν ένας σωρός άχρηστα πράγματα
τρύπια και λερωμένα ρούχα
σίδερα σκουριασμένα
παλιά παπούτσια και καπέλα
Μετά κάτι άρχισε να σαλεύει
κάτω από τα σκουπίδια,ένα
πλάσμα ζωντανό,μία υποψία

Σπ.Κατσίμης, Υποψία

Είναι βέβαιο ότι ζούμε σε περίοδο πολλαπλών κρίσεων. Χάνουμε-ανάμεσα στα άλλα – και την κοινωνικοπολιτικοϊδεολογική μας ταυτότητα. Το έχω ξαναγράψει. Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί έχουν γίνει ένα ιδεολογικό κουβάρι όπου ο καθένας λέει ό,τι θέλει και κάνει ό,τι νομίζει. Στην παραπάνω ‘σούπα’ συνέβαλε –δυστυχώς-κι ο τρόπος που κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μία πολιτικοειδής παλάντζα που έγερνε άλλοτε προς τους ΑΝΕΛ, άλλοτε προς το ΚΚΕ κι άλλοτε προς τις διάφορες Λέσχες. Αφού με αυτή την τακτική μπέρδεψε όλο τον κόσμο στο τέλος μπερδεύτηκαν και οι ίδιοι μεταξύ τους. Παλαιοαριστεροι δογματικοί, αστοί νεοαριστεροί, “λαμόγια”  μισοαριστεροί, λαχανί κεντροαριστεροί, πρώην αμετανόητοι αριστεροί, ακόμα και δεξιοαριστεροί ομαδοποιούνται, κάνουν συνέδρια και π-ροβαίνουν σε δηλώσεις μήπως και μπορέσουν να πάρουν αποστάσεις ο ένας από τον πλαϊνό  “σύντροφό του” για να δια-σώσουν έτσι άλλοι τη ριζοσπαστική [;] τους συνείδηση κι άλλοι τη συντηρητική τους καταγωγή.

Πριν λύσουν τον κόμπο, που οι ίδιοι για λόγους κυβερνητικής σκοπιμότητας και μετεκλογικής εργασιοθεραπείας έφτιαξαν, θα τολμήσω να ρωτήσω:

-ποιός πίεσε τους μεν να γίνουν “αριστεροί light” και αρεστοί μόνο στο  κατεστημένο [ευρωπαϊκό, εφοπλιστικό, ροτσιλντικό κλπ] και τους δε να προσποιούνται στα πολιτικά τους γεράματα τους όψιμους “επαναστάτες”;

-πώς συμβιβάζουν την αριστερή τους ταυτότητα με επιχειρηματικές δραστηριότητες αμφίβολης ηθικής [αλλά αναμφισβήτητου κέρδους] και τη δεξιά τους ταυτότητα με κολλεκτιβίστικες αντιλήψεις ;

-γιατί οι αριστεροί κολακεύτηκαν ή γοητεύτηκαν τόσο πολύ από τις σειρήνες της μεγαλοαστικής τάξης ώστε να κάνουν επιδεικτικές παράτες με τους πλέον φαύλους εκπροσώπους της και οι δεξιοί αισθάνθηκαν “μάγκες” επειδή κάποιοι σύντροφοι τους χτύπησαν φιλικά τον ώμο;

-ποιός τους δίδαξε να συνεχίζουν, εν έτει 2015-19, να θεωρούν τους εαυτούς τους ως Μύστες μιάς ακατανόητης και μη-προσβάσιμης για τους υπόλοιπους ανθρώπους Μεγάλης Θεωρίας του Παντός[οι μεν ευαγγελιζόμενοι την παγκόσμια επανάσταση των λαών και οι δε την ολοκλήρωση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης];

– ποιοί ένθεν/κακείθεν νομίζουν ότι μπορούν να ξαναγράψουν κατά το δοκούν την ελληνική Ιστορία και, για να δικαιώσουν την ιδεοληψία τους, επιχειρούν να διαγράψουν από την εθνική/κοινωνική συνείδηση όποιον δεν τους μοιάζει;

Η Κυβερνώσα δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να προχωρήσει στην καθυστερημένη αστική ολοκλήρωση του ελληνικού Κράτους. Προτίμησε ή να το υποβαθμίσει ή να το εκμεταλλευτεί. Η Παλινόρθωση πιστεύει ότι αρκεί να ασκεί κριτική στα πεπραγμένα των προηγούμενων για να κυβερνάει ανενόχλητη και να κάνει τις δικές της γκάφες ατιμωρητί.

Επειδή φαίνεται να πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή του ανυποχώρητου αριστερού, ο οποίος έδινε τη ζωή του για την ηθική και την τιμή του Κόμματος και του φανατισμένου δεξιού, ο οποίος έδινε τα πάντα για το Έθνος και το Βασιλιά, καλά θα είναι να αφήσουν οι αρμόδιοι καθοδηγητές τα γνωστά παραμύθια “περί του κοκκινότερου κόκκινου”  ή “του γαλανότερου γαλάζιου” και ν’αφουγκαστούν καλύτερα τις ανάγκες όλου του λαού κι όχι μόνον των “δικών τους παιδιών”. Η αλλαγή δεν θα έρθει με διακηρύξεις κενές περιεχομένου ή με προσμίξεις μιάς χρήσης αλλά με τον έντιμο, συνεπή και ειλικρινή διάλογο με το σύνολο της κοινωνίας κι όχι μεταξύ εαυτών και αλλήλων “για ένα άδειο πουκάμισο, για μιά κουτσή καρέκλα”.

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr

SHARE
RELATED POSTS
Έφυγε ο Δάσκαλος-έμπνευση…, του Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου
Με χαμόγελο στο Κίεβο…, του Γιώργου Αρκουλή
Εσείς που κουνάτε το δάχτυλο…(Τέμπη), της Ωραιοζήλης-Τζίνας Δαβιλά

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.