• Στη Ν Δ συνυπάρχουν δύο αντιθετες «σχολές» προσέγγισης των Ελληνοτουρκικών διαφορών και όχι μόνο. Η κρατούσα και η υποβόσκουσα. Σε μια απλοποιητική κατόπτευση θα λέγαμε Μητσοτάκης και Σαμαρας. Βαθύτερα όμως η ουσία είναι πολύ πιο σύνθετη.Είναι μια αντίθεση , τα μέρη της οποίας δείχνει να έχουν άλλη αντίληψη για την ουσία του όρου «πατριωτισμός» και την πορεία της χώρας στον τρέχοντα αλλά και στον ορατό ιστορικό χρόνο. Η αντίθεση αυτή δεν αφορά μόνο την ΝΔ. Διαπερνά κάθετα και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις παρά την αφωνία τους. Διαπερνά και την κοινωνία των πολιτών όταν οι συνθήκες ενεργοποιούν το ανακλαστικό της άμυνας.

• Παρά την επίφαση της αντίθεσης ποτέ δεν πίστεψα, γενικά όχι ειδικά για τη ΝΔ, ότι πρόκειται για ιδεολογική διαφορά.Ούτε συμμερίζομαι τις απόψεις για μια σύγκρουση εθνικιστών και εκσυγχρονιστών με τους εκατερωθεν απαξιωτικούς κατα καιρούς χαρακτηρισμούς. Ο πατριωτισμός είναι κυρίαρχο ρεύμα στην Ελλάδα. Και είναι πολύτιμο ακόμα και όταν εκδηλώνεται στρεβλά. Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης η αγάπη για την πατρίδα, χωρίς σωβινισμό και εθνικές παλαβομάρες, είναι ζωτικό στοιχείο εθνικής επιβίωσης. Οι διαφορές δεν είναι ιδεολογικές. Είναι όλες διαφορές τακτικής εκτίμησης. Διαφορές ανάγνωσης της συγκεκριμένης ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης. Μέσα σε αυτά τα όρια πρέπει να διεξάγεται , έντιμα, η πολιτική συζήτηση. Δεν είναι όμως καθόλου ασήμαντες οι διάφορες αυτές. Γιατί τα όρια ανάμεσα στην εθνική επιτυχία και την εθνική τραγωδία είναι μια κλωστή. Και η ιστορική πείρα ματωμένη. Μεγάλες ήττες είχαμε και πρόσφατα στη Κύπρο κι ας κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε. Και αυτό εξαρτάται πάντα από την συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και όχι από το πόσο πατριώτης αισθάνεται καθένας από μας.

• Μέσα σε αυτά τα πλαίσια πρέπει να εξετάζουμε τις διερευνητικές επαφές και το διάλογο κουφών που εξελίσσεται.Και αύριο την πενταμερή. Γιατί η επιστήμη προοδεύει. Η κώφωση θεραπεύεται. Με ακουστικά, με επεμβάσεις με ένα σωρό σύγχρονους τρόπους που υπόσχεται η ιατρική. Και έχει και στη διάθεση της και την γλώσσα της. Την νοηματική. Θέλει βέβαια μεγάλη επιδεξιότητα και υπομονή.Θα επανέλθω στη συζήτηση αυτή πολύ συγκεκριμένα.

• Η στρατηγική της ειρήνης είναι πολύ πιο δύσκολη ,στη χάραξη της ,από την πολεμική στρατηγική η την ρήξη.Αυτό είναι γνωστό παλαιόθεν. Θέλει απέραντο ρεφλεξ και ευελιξία.Στη συγκεκριμένη κατάσταση πρέπει να εναρμονίζεται με τα διδάγματα της ιστορικής πείρας πρόσφατης και απωτερης. Μεγάλη συζήτηση που θέλει σοβαρότητα και προσπάθεια.Πρέπει να την κάνουμε.

• Προς το παρόν αρχίζω από το μύθο. Οι Αργοναυτες δεν μπορούσαν να περάσουν τις πλαγκτές πέτρες. Καιροφυλακτούσαν τα τέρατα. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη. Αμήχανοι κατέφυγαν στην Ήρα. Την παρακάλεσαν να πείσει τον Ποσειδωνα να κοιμίσει τα τέρατα οπερ και εγενετο. Και τότε πέρασαν τα στενά. Όταν τα τέρατα ξύπνησαν δεν πήραν χαμπάρι ότι τα μικρά πλοία των Αργοναυτών είχαν εισέλθει στον Εύξεινο Πόντο. Και τότε θα υπήρχαν κάποιοι ηρωικοί που δεν άντεχαν να περιμένουν την Ήρα και το διάλογο της με τον Ποσειδωνα. Έλεγαν γιούργια και «ότι θέλει ας γίνει ότι θέλει ας λαχει» που λέει και το τραγούδι.