Μέσα στην ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ είναι και η ΕΛΠΙΔΑ

Δεν είναι τίποτα… Κάτι σαν το κλάδεμα είναι.

Κλαδεύεις μερικά κλαδιά και δυναμώνει το δέντρο.

Δεν είναι ακρωτηριασμός. Έννοια και φροντίδα είναι. Όταν γίνεται με γνώση.

Έτσι και με μερικές λέξεις, που τα αγκάθια τους μπαίνουν μέσα σου και σου αλλάζουν τα φώτα στον πόνο, στη θλίψη, στο μαρασμό. Τέσσερα γράμματα βγάζεις από την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ και μένει η αρχαιοπρεπής ΕΛΠΙΣ. Τι όμορφη λέξη!

Έτσι και με μερικούς ανθρώπους. Συγγενείς, φίλους, συνεργάτες, πολιτικούς που ψήφισες και άλλους.  Νόμισες ότι κάπου θα πάτε μαζί, κάτι θα γίνει, κάπως θα τη βολέψουμε τη δουλειά.

Αλλά… Κάτι πήγε στραβά. Μάλλον κάποιο λάθος έγινε. Δικό σου; Δικό τους;

Δεν έχει σημασία. Κάτι όμως δεν πήγε καλά. Και το ξέρεις.

Γενικά μιλάω. Ο καθένας ας βρει τα δικά του «ειδικά»…

Ένα κλαδευτήρι δρόμος, λοιπόν.  Πριν εξαναγκαστείς να ξεριζώσεις όλο το δέντρο και κάποιες ζωές μαζί του. Ίσως και τη δική σου.

Κλαδεματάκι. Που μπορεί να σημαίνει περισσότερη έννοια και φροντίδα, πριν από ένα γερό κλάδεμα. Εν τέλει, και περισσότερη αγάπη. Για τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, τον σύντροφό μας, την πατρίδα μας.

Λίγη περιποίηση. Ένα ξερόκλαδο που πρέπει να κοπεί έγκαιρα. Κάποια μαμουνιασμένα φύλλα. Πολλή κουβέντα, διάλογος, συζήτηση. Να σώσεις ό,τι μπορεί να σωθεί.

Αν πετάξεις όλη την ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ χωρίς να το πολυσκεφτείς, θα φύγει και η ΕΛΠΙΣ που είναι εγκλωβισμένη μέσα της.

Τα εργαλεία; Σκέψη, πληροφόρηση, αναστοχασμός, διάβασμα. Ανοιχτά αυτιά, μάτια και μυαλά. Μερικές φορές και λίγο «μπλάνκο», μερικά «ντιλίτ» ή ένα «βρε, ξουτ από δω!». Ή ό,τι άλλο βολεύει. Αλλά όχι αυτόματα, βέβαια!
Κόβεις μερικά γράμματα, πρόσωπα, ιδέες και αλλάζει η κατάσταση; Δυστυχώς, όχι.

Πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς. Να δείξουμε κι εμείς την έννοια μας και τη φροντίδα για τα δικά μας τα «ξερόκλαδα». Αυτοκλάδεμα.

Αλλιώς, πάλι σε λούμπα θα πέσουμε και μετά πάλι θα ψάχνουμε για κλαδευτήρι.

Αλλά μέχρι πού φτάνει η γκρίνια χωρίς να κάνεις κάτι;

Σε ενοχλούν οι καταστάσεις; Πρόσωπα; Πολιτικές; Συγγενείς; «Φίλοι»; Οι συνήθειές σου; Σε πονάει η πραγματικότητα που ζεις; Ε, κόψε τη γκρίνια και κάνε κάτι.

Ή περιμένεις να τη βγάλεις καθαρή πάλι με τις ασπιρινούλες που θα σου τάξουνε;

Αφού βλέπεις ότι σε πειράζει ―που λένε― κόφ’ το το ρημάδι να πάει στο καλό.

Έννοια, φροντίδα και αγάπη. Ένα κλαδεματάκι ποτέ δεν έβλαψε κανέναν.

Κάτι σαν ξεκαθάρισμα αποθήκης ή σπιτιού.

Ή του μέσα σου χώρου και της έξω σου χώρας.

Αν κάτι δεν το χρειάζεσαι πια ή σε βλάφτει, τι το κρατάς; Πράγματα, ιδέες, συνήθειες, πολιτικές, πρόσωπα…  Αν δεν κάνει τη δουλειά του/της, τι τον/την κρατάς;

Πέτα το να πάει στο καλό…

Τα λέω και για να τα ακούω. Δεν παριστάνω τον ειδικό.

Και μιλάω γενικά, ε; Μην παρεξηγηθούμε. Τα «ειδικά», βάλτε τα εσείς.

Τα δικά του η καθεμιά κι ο καθένας. Με λίγη σκέψη και φαντασία, όλα γίνονται.

Αλλά να μην είμαστε και μαζοχιστές. «Με πονάει αλλά μ’ αρέσει…». Αν σ’ αρέσει, μη γκρινιάζεις.

Και καλό μήνα να έχουμε. Πρωτομαγιά έρχεται…

Εργατική τη λένε μερικοί αλλά αργία είναι. Ευκαιρία για διάβασμα και σκέψη.

28 Απριλίου 2018

Κωστής Μακρής

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr