Ο Χρήστος-Εφραίμ Βασιλείου είναι Πολιτικός Μηχανικός και αρθρογράφος στην Πόρτα. 

Μια συγκλονιστική παράσταση παρουσιάζεται στο θέατρο Βρετανία. Ολοκληρωμένη με αρχή , μέση, τέλος, με θαυμάσιες ερμηνείες, έξοχη σκηνοθεσία, και διαχρονικά μηνύματα που απασχολούν τώρα ή καλύτερα ορίζουν τον ανθρώπινο πολιτισμό και την ποιότητα ζωής ανά τους  αιώνες. Ο Μίλλερ σαν να πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο Ντοστογιέφσκι με τον “Μέγα Ιεροεξεταστή” -που ο θρησκευτικός φανατισμός και η μισαλλοδοξία αναμεμειγμένη με την πολιτική κατάσταση έβλαπταν τον κόσμο – δείχνει ως γνήσιος αμερικανός συγγραφέας μέσω των έργων του την αντίδρασή του για την ποιότητα   της πολιτικής ζωής και των ανθρωπιστικών αξιών της εποχής του. Πρόκειται για ένα κορυφαίο έργο από έναν κορυφαίο συγγραφέα.

Ερμηνευτικά-Σκηνοθετικά

Εξαιρετικές ερμηνείες με πρωταγωνιστή τον συγκλονιστικό Άκη Σακελλάριου, τον Μιχάλη Αεράκη σε ρόλο πλήρως απαιτητικό, την Ρένια Λουϊζίδου που ολοκληρώνει τον ρόλο της με απόλυτη επιτυχία και την Δανάη Επιθυμιάδη να ταυτίζεται με τον απεχθή χαρακτήρα της ερωμένης – μάγισσας.

Το κορυφαίο έργο του Άρθουρ Μίλλερ σε νέα ( 😉 αν όχι διαχρονική ανάγνωση από τον σκηνοθέτη Νικορέστη Χανιωτάκη ξανασυστήνεται στο σήμερα και μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου του 2022 στο θέατρο Βρετάνια.  Οι άνθρωποι της εποχής του μετα-Μεσαίωνα σε μια προσπάθεια να αυτοπροστατευθούν αλλά και και να προστατέψουν την θρησκευτική πίστη τους από σκοτεινές δυνάμεις, πέφτουν στην παγίδα του δογματισμού και  προβαίνουν σε φανατικές αποφάσεις μεταξύ συμπολιτών τους αφυπνίζοντας τα βίαια ένστικτα του ανθρώπινου είδους και αναζητώντας  υποσυνείδητα πραγματικές αξίες της ζωής. Το έργο ξανασυστήνεται σχεδόν σήμερα όπου ο φανατισμός ακόμα και σε θέματα ψυχαγωγίας λχ αθλητισμός έχουν ολέθριες συνέπειες στην κοινωνία. Η μαγεία που ξαναφουντώνει σε καιρούς όπου η θρησκευτική πίστη των ανθρώπων εκπίπτει από την πνευματικότητα και ταυτίζεται με τον σκοταδισμό και την μοχθηρία, γίνεται καταστροφική σε μια ολόκληρη κοινότητα αφού οι άνθρωποί της δεν διαθέτουν την καθαρή σκέψη και την πνευματική καλλιέργεια να απωθήσουν το κακό, που τελικά τους καταπίνει. Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στο έργο; Της απόλυτης καταστροφής καθώς υποκινεί ό,τι πιο σκληρό και άδικο υπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή σε μια δίκη που η τραγικότητα ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Συμπέρασμα:

Από την παράσταση έφυγα σοκαρισμένος για τις αλήθειες του έργου και από τις άριστες ερμηνείες των συντελεστών.

Το έργο πρέπει να λάβει παράταση. Είναι δυνατό και καθηλωτικό. Ο ρόλος του καλού θεάτρου εκτός από ψυχαγωγικός είναι και θεραπευτικός.

Περισσότερα για τις “Μάγισσες του Σάλεμ” ΕΔΩ