Η ώρα

Υπάρχει  λύση,  μου λέει  η φωνή

Δεν ξέρω, απαντώ

Με κουράζει, αυτή η ώρα

Η  απόλυτη νύχτα, και το χαοτικό άνοιγμα του πρωινού

Εγώ με κουράζω.

Όμως σε Ψάχνω, ατέλειωτα σε ψάχνω.

Κι ας ξέρω πως είσαι

στην αφανέρωτη θέση, της καρδιάς μου

Σε χρειάζομαι

Την ώρα που…

Τα δικά μου σφάλματα, εκμηδενίζουν τη συνείδηση

Σωρεύοντας, τη ψύχρα της ανθρώπινης απόστασης

Σε χρειάζομαι

Σε  νοιώθω

Τις ώρες  που τα  όνειρά μου ομορφαίνεις

Όταν  μεταμορφώνεις τη σιωπή,

και ανάβεις το καντήλι τη ζωής

Μέσα είσαι ως  προσευχή.

Εσύ, που  ξέρεις πως υπάρχω

Θυσιάστηκες

Χωρίς φτερά, με ανθρώπινη μορφή

Να ζεις της αμφισβήτησης τη πίκρα

Το τσίμπημα του πόνου

Τη χλεύη

Την ασθένεια

Το  κρύο

Το πέταγμα του Έρωτα

Και πριν μεταμορφωθείς, Πριν φύγεις

Μου  πρόσφερες

Τα  δάκρυα που ζύγιασες για φυλακτό.

Αύριο

Γίνεσαι η Φωνή, που υμνεί το μυστικό

Ίσκιος ανάμεσα σε ίσκιους

Θυμίαμα για  τη δική μου, ανήμπορη  ψυχή

Του κόσμου, ο Ευωδιαστός Ανθός

Δρόμος, που οδηγεί, το εγκόσμιο στο υπερβατικό

Ζυγός ψυχών

Αγάπη είσαι, και Έρωτας μαζί

Το τέλος απ΄ την αρχή.

Ο Γιώργος Χατζηδιάκος είναι Σύμβουλος Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης Εταιρειών