Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Όλα τα κόκκινα τριαντάφυλλα του κόσμου ξεκουράζονται πια στα βάζα τους κι όλες οι καρδιές με το καρφωμένο βέλος έχουν βρει τον κανονικό τους χτύπο. Οι λοιμωξιολόγοι πήραν ολιγοήμερη άδεια –να ξεκουραστούν κι αυτοί, ψυχή έχουν- και στο πόδι τους έκατσαν οι μετεωρολόγοι, μέχρι νεωτέρας.

Η επόμενη μέρα από του Άγιου Βαλεντίνου, μεγάλη η χάρη του, μας αφήνει σχεδόν ανυπεράσπιστους στα νύχια της αιμοβόρας Μήδειας, με το οξύμωρο της υπόθεσης να κυριαρχεί αφού η πρωτεύουσα περιμένει πώς και πώς να την υποδεχτεί  και η υπόλοιπη Ελλάδα είναι μες στην γκρίνια που ήρθε. Άντε βρες άκρη.

Αν δεν χιονίσει στην Αθήνα κάποιοι σίγουρα θα ζητήσουν την παραίτηση του πρωθυπουργού, την παραίτηση της Χριστίνας  Σούζη και τα λεφτά τους πίσω … Κάπου έριξε μόνο χιονόνερο, κάπου ούτε μυρωδιά χιονιού δεν πήραν,  κάπου τους άλλαξε τον αδόξαστο η κακοκαιρία και κάπου έριξε αλλά το έλιωνε αμέσως! Διπολική η Μήδεια…

Και φυσικά, εκεί που χιονίζει αλλά το στρώνει σπάνια, μένει, ποιός άλλος,  ΕΓΩ ! Αν και αυτή την στιγμή που σας γράφω έξω από το παράθυρό μου γίνεται χαμός.  Προσωπικά το βρίσκω μεγάλη αδικία, γιατί είμαι σε απόσταση αναπνοής από την Πάρνηθα, για την ακρίβεια μένω ΣΤΗΝ Πάρνηθος. Hello !   Σχετικά  κοντά από το σημείο  που γίνονται τα γυρίσματα του τελεφερίκ, ξέρετε, εκεί που στήνουν κάμερες τα κανάλια και πάντα μα πάντα χιονίζει, σε αντίθεση με το σπίτι μου που είναι σαν να έχει θερμαινόμενα κεραμίδια! ‘Ελεος,  όχι, αλήθεια τώρα, έλεος! (Τα λεφτά μου πίσω παρακαλώ …Ο πρωθυπουργός μπορεί να παραμείνει στην θέση του)

Εδώ, ευτυχώς, τα προβλήματα δεν πρόλαβαν να γίνουν άλυτα. Κι αυτό το λέω σοβαρά. Μέχρι το βράδυ όμως ευελπιστούμε για τα χειρότερα.  Να, και τώρα που ξανακοιτάζω από το παράθυρό μου εξακολουθεί να χιονίζει! Μιράκολο! Και που ξέρετε, μπορεί στο τέλος να φύγει καμιά χιονοστιβάδα από το καζίνο, να κατρακυλήσει προς τα μέρη μου  και να με δείτε στις ειδήσεις να σας περιγράφω τις αγωνιώδεις στιγμές τρόμου που έζησα θαμμένη κάτω από 3.5 ολόκληρους  πόντους χιονιού…

Τώρα θα μου πεις, τί θέλεις και συ, να μην μπορείς να βγείς από το σπίτι σου;  Να φτυαρίζεις ολημερίς σαν ανθρακωρύχος στο Βούπερταλ;  Να σου παγώσουν οι σωλήνες, οι ηλιακοί και τα λούκια ; Να σου γίνουν τα μάρμαρα στις σκάλες σαγρέ από τα αλάτια ( γιατί το αλάτι τρώει τα μάρμαρα, το ξέρετε αυτό, έτσι;). Να πέσεις να σπαστείς σε κανένα παγωμένο πεζοδρόμιο; Να σου τρέχουν τα πιτσιρίκια δώθε κείθε, συναχωμένα και με παγωμένες τις μύξες ; Να σου γλιστράει το αυτοκίνητο δέκα σβούρες και να μην μπορείς να πας  σουπερμάρκετ; (Γιατί δεν θα έχεις βάλει αλυσίδες. Πάλι η κυβέρνηση θα σου φταίει; )Να σου τελειώσει το εβαπορέ και τα χαρτιά υγείας, να φωνάζεις πού είναι το κράτος; Να σου γίνονται  τα χαλιά χάλια και μόλις πριν ένα μήνα τα έστρωσες, αχ, καημένη μου και συ… Και μετά, όταν όλο αυτό το υπερθέαμα θα γίνει  λάσπη από το πάτα πάτα, να γυρνάς  με τον κουβά και την σφουγγαρίστρα μουρμουρίζοντας σαν την Βλαχοπούλου, που κυνήγαγε τον Τσιβιλίκα με την κουδούνα και το σάλι;!

  Να μην σου πω για το ρεύμα.  Γιατί αν κοπεί το ρεύμα και δεν έχεις γεννήτρια, που πιθανότατα δεν θα έχεις, ξέχνα τα ζεστά ροφήματα και τα αχνισμένα τζάμια, και το netflix και τις ινσταγκραμικές φωτογραφίες σε χουχουλιάρικες πόζες μπροστά στο τζάκι. Μέσα στο τζάκι σε βλέπω και ντυμένη Εσκιμώα. .. Οπότε,  να λείπει το βύσσινο κουμπάρα…

Λίγο κανονικό χιονάκι θέλω. Από αυτό που σκοτώνει τα μικρόβια. Λίγο χιονάκι δεν κακό. Αυτό το ήρεμο, με τις χοντρές νιφάδες, που πέφτει ήσυχα ήσυχα μέσα στης νύχτας την σιγαλιά και είναι αφράτο και πεντακάθαρο. Που φτιάχνει βουναλάκια στις γωνίες της βεράντας και το σηκώνει και το παραμικρό αεράκι. Αυτό το καημένο δεν είναι καθόλου κακό, αλήθεια σας λέω. Αυτό το χιόνι αγαπώ. Κι αυτό στις φωτογραφίες τις παλιές, που φοράγαμε ό,τι πιό αταίριαστο σκουφογαντικό είχαμε και φτιάχναμε ερασιτεχνικούς χιονάνθρωπους σε κοντινά  άχτιστα οικόπεδα και καπό αυτοκινήτων,  με χιόνι δανεικό από το αυτοκίνητο του γείτονα.

Αρκεί βέβαια, σε κάθε περίπτωση, να είσαι, όπως διάβασα κάπου σήμερα, δεν θυμάμαι καν πού, « στην σωστή πλευρά του παραθύρου». Κι αυτό, είναι η πιό μεγάλη κουβέντα που άκουσα εδώ και καιρό. 

Φοράτε τα σκουφιά σας, τα κασκόλ σας  και τις φλις ζακετούλες σας, γιατί οι μανούλες σας θα  ανησυχούν πάντα, κάπου εκεί κοντά ή και λίγο πιο μακριά.  Και τις μάσκες σας, να μην ξεχνιόμαστε…

Αύριο ό,τι γυαλίζει θα είναι πάγος , να προσέχετε. 

*Έξω ακόμα χιονίζει γερά, βρε λες;!

DELIVERY  2241003600  8:00-16:00 & 19:00-22:00