Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

Ανατριχιαστικό το ντοκιμαντέρ του κ. Παπαχελά για το Μάτι. Και εύκολο βέβαια. Αρκεί να έχεις μια κάμερα και οι πάντες είναι διατεθειμένοι να μιλήσουν για την φρίκη που έζησαν. Για τη φρίκη που ζουν. Θα αρκούσε ένας μαθητευόμενος δημοσιογράφος να μάς πει αυτά που ξέραμε ήδη από την δεύτερη μέρα. Δηλαδή για το θέατρο της κυβέρνησης, για την ξετσιπωσιά του πρωθυπουργού, για το ξεχαρβαλωμένο κράτος, για την ανυπαρξία συντονισμού και πολιτικής προστασίας.

Γιατί τα ξανακούσαμε αυτά , ειδικά τώρα, δύο εβδομάδες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές; Γιατί μετακινήθηκε το Survivor, η μεγάλη επιτυχία του ΣΚΑΪ, από το prime time;

Μα γιατί έχουμε μεθαύριο εκλογές και η εξαιρετική, πλην όχι επίκαιρη και ασφαλώς μονομερής αφού δεν ακούστηκε και η altera pars, αυτή έρευνα ήταν η ταφόπλακα της, άθλιας, Δούρου και βέβαια η μεγάλη αβάντα του Πατούλη του εκλεκτού της Ν.Δ. Εκλεκτού αυτονοήτως και των αφεντικών του κ. Παπαχελά. Είναι κακό αυτό; Όχι δεν είναι, δεν είναι όμως και ανεξάρτητη και αδέσμευτη δημοσιογραφία αλλά σαφώς μια επαγγελματικότατη εκτέλεση παραγγελίας. Απώτερος στόχος να φύγουν αυτοί, να έρθουν οι δικοί μας. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Όμως αν δημοσιογραφία είναι εκείνο το μάρκετινγκ που επιδιώκει να κατατροπωθεί ο ένας κομματικός στρατός για να πάρει την θέση του ένας άλλος, τότε η δημοσιογραφία πέθανε οριστικά. Και βέβαια επιβιώνουν μόνοι, και μάλιστα με παχυλούς μισθούς, οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Το ίδιο επικίνδυνοι σαν τους μεγαλοδικηγόρους ή τους μεγαλογιατρούς. Σταθερά υπόδικους σύμφωνα με το ρεπορτάζ των, ίδιων των, δημοσιογράφων! Ή σήμερα ή αύριο. Μικρή η διαφορά.

Ρωτήστε και τον κ. Νίκο Χατζηνικολάου, τον άψογο συνομιλητή της ελίτ του τόπου.
Επειδή ποτέ δεν ήταν το παιχνίδι πιο εμφανές, πιο ξεδιάντροπο. Με τους επώνυμους δημοσιογράφους να εκτελούν άψογα την διατεταγμένη χορογραφία τους φωτίζοντας συγχρόνως υπερκόσμια τη σκηνή του δράματος. Στο βάθος μόνο, σκιές ωχρές, οι τρέχοντες πολιτικοί. Ανησυχούν αποκλειστικά για την ασυλία τους και την αύξηση των αναδρομικών. Για την σύνταξη τους. Ως κομπάρσοι σ’ένα έργο που οι πρωταγωνιστές είναι άλλοι.

Αντίθετα, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοεφοπλιστές, οι κεφαλαιούχοι της χώρας είναι πλέον επιφορτισμένοι με τις τύχες της πατρίδας. Μπορεί να μην είναι εκλεγμένοι, μπορεί οι θεσμοί να προσβάλλονται να βάναυσα έτσι αλλά είναι οι πιο άξιοι, οι πιο έντιμοι, οι πιο δημοκράτες, οι πιο φιλάνθρωποι κλπ. Μάς διαβεβαιώνουν για αυτό οι επιτετραμμένοι τους δημοσιογράφοι. Το χαρέμι τους. Προχτές επρόκειτο για τον πρωθυπουργό της χώρας, χτες για το αφεντικό του Πειραιά. Δεν είναι τυχαίο ότι συζητητής και των δύο ήταν ο ευειδής, ο άψογος, ο σταρ της τηλεδημοκρατίας κ. Χατζηνικολάου. Ο σκηνοθέτης! Αυτός υπέβαλε τις ερωτήσεις που αποκάλυψαν την αλήθεια. Την αλήθεια; Εδώ ας έχουμε μερικές επιφυλάξεις. Είναι, βλέπετε, πολλά τα ποσά, χρηματικά και συμβολικά, που διακυβεύονται στις επικείμενες εκλογές. Τί έχει το πρόγραμμα;

Γιαλαντζί αστοί εναντίον ερζάτς προλετάριων, ντεμέκ καταστάσεις συμπλεγματικών νεόπτωχων εναντίον συμπλεγματικών νεόπλουτων. Ο εύκολος πλούτος συνώνυμος του άδολου κιτς. Ο κλαυσίγελως της Μεταπολίτευσης.

Συμπέρασμα : Μια δημοκρατία σε ελεύθερη πτώση, μια χώρα σε ολοσχερή διάλυση, με την ηγεσία της, πολιτική, πνευματική, οικονομική κλπ, δραματικά κατώτερη των περιστάσεων.

Στην φωτογραφία εκτός του ανεκδιήγητου και των προβλέψεων του, ο φίλος μου Άγγελος Παπαδημητρίου, ο μόνος πολιτικός που δεν πρόκειται να με απογοητεύσει ποτέ. Όχι επειδή με πείθει το πρόγραμμα του αλλά γιατί ξέρει να αυτοσαρκάζεται και να υποβιβάζει την πολιτική σ’ αυτό που πραγματικά κατάντησε: θέατρο και περφόρμανς. Ως δημοσιογράφος θα έσκιζε αλλά δεν το επιτρέπει η αισθητική του. Για τους ενδιαφερόμενους είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για την Αθήνα με τον Κώστα Μπακογιάννη.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr