Ο Γιάννης Πανούσης είναι Ομότιμος Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών.

Διαβάστε όλα τα άρθρα του Γιάννη Πανούση ΕΔΩ

Και ο άνθρωπος που χαλνάει τις λέξεις

κι αντίς για το ‘δίκιο’ λέει μονάχα

‘το δικό μου, το δικό μου, το δικό μου’

είναι άρπαγας, απατεώνας και αντίθεος

Θωμάς Ψύρρας, Άρτιο κατά παρέκκλιση

Έχω την αίσθηση ότι πολλοί απ’όσους φεύγουν από το ΣΥΡΙΖΑ [αλλά κι από τα άλλα κόμματα] δεν είναι κάποιου είδους ριψάσπιδες. Απλώς αποχωρούν από την ιστορική πολιτική σκηνή , είτε γιατί τους ξεπέρασε η Ιστορία, είτε γιατί δεν τους ‘΄πήγε’’ [΄όπως σχεδίαζαν] η Πολιτική

Είμαι εναντίον της ψυχολογικοποίησης της πολιτικής και των πολιτικών αποφάσεων , νομίζω όμως ότι η συγκυρία διακρίνεται για πολλά φροϋδικά στοιχεία

Σε κάθε περίπτωση ‘οι φεύγοντες’ οφείλουν, πέραν των διακηρύξεων για το μέλλον, να μας λύσουν [μαζί με τους ‘μένοντες’] κι ορισμένες απορίες του παρελθόντος

-γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντοτε ένα κόμμα χωρίς κοινωνία;

-γιατί η κυβερνώσα Αριστερά έμεινε μέχρι τέλος ερασιτέχνης της διακυβέρνησης;

-γιατί θεωρήσανε μερικοί ότι υπάρχει ηθικό πλεονέκτημα χωρίς σεβασμό στα όρια της πολιτικής ηθικής;

-γιατί η Αριστερά της ευθύνης δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αποδεχτεί τα λάθη της δημοσίως και με ειλικρίνεια;

-γιατί η σύγχρονη Αριστερά πολιτεύεται ακόμα με παλιομοδίτικο τρόπο;

-γιατί η ριζοσπαστική Αριστερά ‘ξέπλυνε’ τους σπαστικούς των ΑΝΕΛ κι όχι μόνο;

-γιατί οι περισσότεροι εμμένουν σε ιδεολογικές μεγαλοστομίες και τσιτάτα άνευ περιεχομένου κι απτού αποτελέσματος;

-γιατί επικαλούνται την ενότητα του χώρου ενώ αλληλοσφάζονται;

-γιατί συνεχίζουν να λειτουργούν ‘κλειστο-φοβικά’ ως προς το άνοιγμα στους όμορους πολιτικούς σχηματισμούς;

-γιατί προτιμούν να ζουν στην αυταπάτη και στην ψευδαίσθηση και να [νομίζουν ότι έτσι]‘καπελώνουν’ την αλήθεια των γεγονότων;

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ 1 ή ο ΣΥΡΙΖΑ 2 δεν απαντήσουν σε αυτά τα απλά ερωτήματα [κι εξακολουθούν να συμ-περι-φέρονται ‘κατά παρέκκλιση ‘ της πραγματικότητας] δεν πρόκειται να τους εμπιστευθεί και πάλι η ελληνική κοινωνία και –το χειρότερο-θα τραυματίσουν ξανά τα αισθήματα και τις προσδοκίες των αριστερών πολιτών