Ο Πάνος Καπώνης* είναι Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, τ. Επ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Φαρμακευτική), ποιητής, συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας  Έχει συγγράψει οκτώ πανεπιστημιακά συγγράμματα φαρμακευτικού δικαίου.Λογοτεχνική ιστoσελίδα : http://logos.caponis.gr.

ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ [Π25]

Ζαν-Λουί Τρεντινιάν

[«Ναι, η ζωή είναι γεμάτη από πράγματα που μας διαφεύγουν, επομένως η συγχώρεση είναι απαραίτητη»]  
[Ζαν Λουί Τρεντινιάν].

       Ο τρυφερός του γαλλικού σινεμά. Ο ελεύθερος κινηματογράφος της δεκαετίας του ΄60 πριν την 21^η Απριλίου 1967. Η δεκαετία του 1960 για τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν ήταν όλη δική του : πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου με την ταινία «Ένας άνδρας, μια γυναίκα» του Κλοντ Λελούς (Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1966) και αργότερα, το 1969, κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο ίδιο φεστιβάλ στην ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά. Στη δύση της καριέρας του ήρθε άλλο ένα αποκορύφωμα, το βραβείο «Σεζάρ» για την ερμηνεία του στην «Αγάπη» του Μίχαελ Χάνεκε, το 2013.

      Εάν η ποίηση είναι λέξεις που καίνε, όπως είχε πει ο  Έντγκαρ Άλλαν Πόε, το σινεμά είναι εκείνο που είναι πιο καυτό, αφού οι εικόνες μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τολμηρό για την εποχή του φιλμ του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» (την είδα πρώτη φορά έφηβος κρυμμένος στον εξώστη του κινηματογράφου Παλλάς στο Αγρίνιο), που γύρισε το 1956, με συμπρωταγωνίστρια την ΓΥΝΑΙΚΑ Μπριζίτ Μπαρντώ, με την οποία είχε σχέση, αυτός ο σεμνός και γοητευτικός άντρας,  που συζητήθηκε πολύ. Σε εκείνον τον τρελό χορό της Μπαρντώ πάνω στο τραπέζι ο Τρεντινιάν να λέει «s’ arrête» προσπαθώντας να σταματήσει την φωτιά. Άλλα η «φωτιά» της Μπριζίτ δεν μπορούσε να κρυφτεί, αλλά ούτε και η δική του, που παίζοντας  διάφορους ρόλους που ήταν  στα αλήθεια πολιτικά φορτισμένοι αλλά και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί, όπως κάθε σπουδαίου ηθοποιού, ρόλοι που τον έκαναν διάσημο. 

      Είχε πρωταγωνιστήσει σε ταινίες σκηνοθετών όπως ο Κώστας Γαβράς, ο Κλωντ Λελούς, o Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, ο Μίχαελ Χάνεκε, ο Φρανσουά Τρυφώ και ο Κριστώφ Κισλόφσκι. Ποιος θα ξεχάσει αλήθεια το «Ενας άνδρας και μια γυναίκα» του Κλοντ Λελούς, με την Ανούκ Εμέ. Εκατόν εξήντα περίπου ρόλοι συνολικά τον ανέδειξαν σε θρύλο του σινεμά, έναν από τους τρεις κορυφαίους ηθοποιούς της Γαλλίας, μαζί με τον Αλέν Ντελόν και Ζαν Πωλ Μπελμοντώ. Ο Τρεντινιάν γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1930 στο Πιολάν, στη νότια Γαλλία και ήταν γιος βιομηχάνου. Από νέος ήταν ντροπαλός και έδινε την εντύπωση ότι «ήταν αλλού», με ένα ειρωνικό αλλά χαρούμενο χαμόγελο που σε σκλάβωνε.  Ο Τρεντινιάν έκανε τρεις γάμους και απέκτησε τρία παιδιά, όλα από τη δεύτερη σύζυγό του, τη σκηνοθέτη Ναντίν Μαρκάν.       

Brigitte Bardot, Anouk Aimée, Emmanuelle Riva… En soixante ans de carrière, Jean-Louis Trintignant a multiplié les histoires d’amour, enchaînant les rôles cultes. Μια φωνή αναγνωρίσιμη ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν ανάμεσα σε όλες τις άλλες, μια παρουσία μελαγχολική, που μαγνήτιζε τον θεατή, ο Γάλλος ηθοποιός έχτισε μια τεράστια καριέρα, σχεδόν επτά δεκαετιών, με ρόλους στο θέατρο και τον κινηματογράφο, στο πλευρό «ιερών τεράτων». Αυτός ο τελειομανής και συνεσταλμένος άνδρας ήταν επίσης ένα ανήσυχο πνεύμα που αποκάλυψε ότι κάποια στιγμή είχε αυτοκτονικές τάσεις: «Παραδέχομαι ότι ποτέ δεν ήμουν πολύ χαρούμενος», είχε δηλώσει ο ίδιος.

Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του γαλλικού κινηματογράφου και του θεάτρου, αυτός ο αγαπημένος ηθοποιός, άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Παρασκευής 17 Ιουνίου, από γηρατειά σε ηλικία 91 ετών.

ΠΑΝΟΣ ΚΑΠΩΝΗΣ