Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Συγνώμη, συγνώμη μαντάμ, ε, συγνώμη λέμε, σας παρακαλώ, κάνετε λίγο το χέρι σας άκρη να μπορέσω να περάσω και γω; Μα γιατί φωνάζετε μέσα στ΄αυτί μου κυρία μου;  Δεν σας είπα και τίποτα, πώς κάνετε έτσι πια; Και μεις για το παιδί μας είμαστε εδώ. Μάλιστα, σε λίγο θα περάσει το σχολείο της. Μα γιατί να σας πω ψέματα; Βγήκα σημαιοστολισμένη με την κάμερα για να σας κοροιδέψω και να σας πάρω την σειρά; Ήμαρτον Κύριε!  Σε λίγο περνάει. Ε,  το μεθεπόμενο πρέπει να είναι. Δεν ξέρω και ακριβώς. Μάλιστα, για λίγο και μετά θα φύγουμε. Τί θα πεί «ήρθατε πρώτοι». Καλά κάνατε και πολύ χαίρομαι που το δικό σας το παιδί  είναι σημαιοφόρος αλλά απ΄ό,τι κατάλαβα πέρασε ήδη…Το ξέρω μαντάμ, το ξέρω γιατί σας άκουσα να του φωνάζετε…όλοι σας ακούσαμε δηλαδή.
«Γιαννάααακη, με χαμόγελο, μπράβο παληκάρι μου, κοίτα λίγο την μανούλα, είναι κι ο παππούς με την γιαγιά σου πιό κάτω -19,9  έβγαλε πέρσι το καμάρι μου, γιατρό θα τονε βγάλουμε- Μπράβο λεβέντη μου, απ΄εδώ κοίτα λίγο την μανούλα… Κοίτα παιδί μου να σε βγάλω μιά καλή φωτογραφία… Θανάση τράβα και συ το παιδί…θα μας φύγει…Τώρα Τώρα…Αμάν ρε Θανάση, κοιμάσαι; »

Έφαγα μιά περιποιημένη αγκωνιά από τον Θανάση σας μαντάμ, και θα θυμάμαι την βαθμολογία του Γιαννάκη σας μέχρι τα Χριστούγεννα, αλλά επειδή περιμένουμε και μεις να καμαρώσουμε την κόρη μας μήπως να περάσετε λίγο πιό πίσω να μπορέσουμε και μεις να την φωτογραφίσουμε; Όχι, δεν κρατάει την σημαία, ούτε δίπλα από την σημαία είναι…Καλή μαθήτρια είναι αλλά δεν είναι κοντά στην σημαία! Βρε μπελάς! Τί θέλετε τώρα,  να σας δείξω την καρτέλα με τις βαθμολογίες της για να κάνετε λίγο άκρη; Δηλαδή αν δεν έχει πάρει έπαινο εγώ να μην φωτογραφίσω το παιδί μου;  Τί να ηρεμήσω ρε Γιώργο με την κάθε τρελή …Όλες πάνω μου πέφτουνε την τύχη μου μέσα…Κυρία μου σας παρακαλώ να περάσω για ένα λεπτό μόνο θέλω. Τί θα πει όχι! Εσείς κι ο Μεταξάς!  Μα και σεις μπροστά από έναν άλλον κύριο βγήκατε για να φωτογραφίσετε τον Γιαννάκη…Σας είδα. Τώρα τί θέλετε, να πιαστούμε μαλλί με μαλλί και στο τέλος να μην δω το παιδί μου; Άντε γιατί με το ζόρι κρατιέμαι. Τί να ηρεμήσω ρε Γιώργο , δεν βλέπεις;!

(Η περήφανη μητέρα του αριστούχου έκανε επιτέλους λίγο άκρη να πάρω και γω θέση, με βαριά καρδιά και μιά μούρη τέρμα ξινισμένη λες και της κλείσαμε το πάρκινγκ του σπιτιού της! Μμμμμ ξίδι…)

Άντε, επιτέλους! Να πω κι ευχαριστώ γιατί είμαι ευγενικός άνθρωπος, αλλά εγώ τόση ώρα της μιλάω στον πληθυντικό κι αυτή με τάραξε στο «Τί θες;» και «Τί θες;». Άκου εκεί «τί θες»; Να σε πατήσω στο κότσι που σε πεθαίνει θέλω, αλλά έχω καλή ανατροφή και κρατιέμαι.

Ουφ…΄Ελα Γιώργο, στο τσακ προλάβαμε, περνάει το παιδί! Τράβα και συ με το κινητό.  Αχου, φτου σου κουκλίτσα μου!! Ωραία, την προλάβαμε!! Ευτυχώς!  Ωραία! Αυτό ήτανε! ‘Αντε πάμε τώρα  γιατί θα περάσουν ένα ποτάμι πρόσκοποι και πρέπει να συναντηθούμε με τους κουμπάρους. Πάμε, πάμε. Ορίστε, περάστε ξανά πρώτο τραπέζι πίστα! Ξίδι…Καλέ κοίτα ύφος…Αυτή τώρα θα με βρίζει. Να πάρω την μάνα μου να με ξεματιάσει… Απαπα…κοίτα την , ακόμα με κοιτάζει. Στα όρη στ΄άγρια βουνά…φτού φτου, στα καταβάθια της θάλασσας εκεί που δεν λαλούνε πετεινοί, απ΄την συκιά να πέσεις…

Με σύγχισε η ψωνάρα με τον αριστούχο! Άντε , πάμε να πάρουμε το παιδί και να συναντηθούμε με τους άλλους. Να πάμε πρώτα σε κείνη την καφετέρια στην πλατεία, έτσι; Φύγαμε σαν τους τρελούς από το σπίτι και ούτε καφέ δεν ήπιαμε! Να πάμε σε κείνη που έχει τα ωραία καναπεδάκια. Μακάρι να βρούμε να καθήσουμε…Της τρελής θα γίνεται εκεί.  Έξω θα κάτσουμε, τί; Μέσα με τέτοιον ήλιο; Απαπα.  Ελλάδα αγάπη μου! Ελλαδίτσα ηλιόλουστη. Κλιματική αλλαγή ξεκλιμματική αλλαγή εμείς έξω θα τον πίνουμε τον καφέ μέχρι να σβήσει ο ήλιος…που λέει ο λόγος.

Νά’το το παιδί… Αγγελικούλααα Εδώ, εδώ. Βρε Γιώργο, τον μικρό τον κρατάς από το χέρι; Κράτα τον σου λέω, αυτός μπορεί να χαθεί μέχρι να πεις κύμινο. Αλέξανδρε, πήγαινε στην αδερφή σου να την φιλήσεις. Δώσ’της και τα λουλουδάκια που της πήραμε. Τί; Κατουριέσαι; Μα δεν είπαμε να πας τουαλέτα πριν φύγουμε; Τώρα πού θα βρούμε; Γιώργο, πήγαινέ τον εσύ εκεί απέναντι στο ψιλικατζίδικο και παρακάλεσε…Ε, όχι βρε παιδί μου έξω…Πού έξω τέτοια μέρα; Στην κολόνα της ΔΕΗ ; Τί είναι το παιδί, σκύλος; Αγγελικούλα μου, καμάρι μου!! Η καλύτερη ήσουν! Μπράβο κοριτσάκι μου! Πού θα πάμε τώρα;, Μα δεν είπαμε πως θα συναντηθούμε με τους νονούς σου για να πάμε  για καφέ και μετά θα έρθουν και οι παππούδες να πάμε όλοι μαζί  για φαγητό; Τί θα πεί ¨θες να πας με τα παιδιά¨. Τα παιδιά γονείς δεν έχουν; Άντε τέτοια μέρα μην με συγχίζεις και συ… Είπαμε σήμερα θα φάμε οικογενειακώς, τελεία και παύλα. Κάτσε τώρα να σε βγάλω και μια φωτογραφία. Κάτσε είπα. Όχι έτσι σαν να σε πάμε στα κάτεργα παιδί μου, γέλα λίγο. Να ήρθε κι ο μπαμπάς με τον μικρό. Πάμε, πααάμε…θα μας περιμένουν οι άνθρωποι. Όχι, κάτσε λίγο. Γιώργο βγάλε μας μιά με το παιδί. Και τώρα εσύ με το παιδί. Και με τον μικρό. Κράτα τα λουλούδια Αγγελικούλα μου. Πιό κάτω μην κρύβεις το προσωπάκι σου… Καθήστε λίγο γιατί περνάει κόσμος. Τώρα, τώρα. Ωραία. Να δώσω και το κινητό στον κύριο εδώ να μας βγάλει και μιά όλους μαζί. Κύριε, κύριε, θα μπορούσατε λίγο; Να εδώ πατάτε. Ευχαριστούμε. Για να χαμογελάσουμε όλοι. Ωραία…Βγάλτε μας άλλη μία, αν μπορείτε εμένα κόψτε με λίγο στο πλάι γιατί έχω πάρει τελευταίως και καταλαβαίνετε… Ε, τί θα πει τί του λέω του ανθρώπου… Αχ, Σας ευχαριστούμε και χρόνια πολλά… Για να δω τί τράβηξε…Απαπα…Κουλαμάρα…Χάλια μας έβγαλε… τέλος πάντων. Άντε πάμε κι αργήσαμε. Έλα Αγγελικούλα παιδί μου, μην γκρινιάζεις. Σου έχω μιά αλλαξιά ρούχα στο αυτοκίνητο. Ναι, και τα αθλητικά σου. Μα να μην μπορεί να ντυθεί μιά μέρα σαν άνθρωπος αυτό το παιδί! Τί να πω!

Μα που το πάρκαρες πια και συ βρε Γιώργο;! Με τα πόδια πιό γρήγορα θα πηγαίναμε.  Άντε, επιτέλους!  Μπείτε να φύγουμε. Κοίτα που το κόλλησε ο βλάκας. Μα τί άνθρωποι υπάρχουν!  Ζώνες. Ζώνες είπα.

Αχ!Εμείς όταν κάναμε παρέλαση όλη μέρα με τις πλισέ φουστίτσες ήμασταν, με το μαλλί μαζεμένο αλογοουρά ή με κορδέλα λευκή ή μπλε και τα μαύρα τα σκαρπινάκια μας, με το λευκό σοσονάκι! Και σεμνά, όχι σαν τώρα που μου παρελαύνουν λες και έχουν έρθει από τα μπουζούκια. Φουλ μακιγιάζ, με το μίνι και την τακούνα και το μαλλί βαμμένο ροζ! Και να τους ρωτήσεις τί γιορτάζουμε τα μισά θα σου πούνε άλλα αντ΄ άλλων! Πού εμείς, που γράφαμε και έκθεση για το ΟΧΙ ! Εγώ δε, έγραφα καταπληκτικά! Θυμάμαι μιά φορά η δασκάλα με σήκωσε στην έδρα και διάβασα την έκθεσή μου μπροστά σε όλη την τάξη! Μόνο την δικιά μου!  Ωραία χρόνια και τα δικά μας! Εμένα βέβαια δεν μου άρεσε και πολύ η παρέλαση αυτή καθ’ εαυτή  γιατί ήμουν κοντή και ήμουν όλο προτελευταία…Και μερικές φορές τελευταία γιατί οι δύο της τελευταίας σειράς δεν εμφανίζονταν ποτέ! Ένα τραύμα το έχω, τί,  ψέματα να πω;  Μιά φορά που ήμουν δίπλα από τη σημαία, είχα το απουσιολόγιο, αμέ,  κανείς δεν με έβγαλε μιά φωτογραφία να με θυμάμαι και να καμαρώνω κι εγώ! Τότε δεν μας βγάζανε πολλές φωτογραφίες οι μανάδες μας…Δηλαδή η δικιά μου σχεδόν καμία! Γι΄αυτό και γω τώρα βγάζω το άχτι μου! Ευτυχώς εσύ Αγγελικούλα μου μας βγήκες ψηλή! Λαμπάδα το κορίτσι μας!  Το καλό πάντως είναι πως σήμερα θα φάμε έξω και δεν θα χρειαστεί να μαγειρέψω. Το κακό είναι πως με χτυπάνε οι άτιμες οι γόβες…

Μα τί ωραία που περνάμε στις εθνικές μας επετείους! Ωραία δεν είναι παιδιά; Πείτε καλέ, μην μουγκρίζετε. Κοίτα που τους πάμε βόλτα και είναι μες την γκρίνια. Καλέ θα είναι και τα παιδιά του κουμπάρου να κάνετε παρέα.  Άντε και την 25^η Μαρτίου θα πάρουμε απαλλακτικό από την παρέλαση για την Αγγελικούλα και θα πάμε στις Μηλιές Πηλίου που το λέμε από πέρσι! Με τους κουμπάρους… εννοείται. Μακάρι να βολεύει η αργία…Κάτσε να το τσεκάρω στο κινητό. Α, κοίτα, η κουμπάρα ανέβασε στο facebook την ελληνική σημαία που έχουν απλώσει σε μιά παραλία και τριγύρω είναι όλοι με τα μαγιό! Και έχουν γράψει με βότσαλα «Ζήτω η Ελλάς»! Άντε μωρέ, συγκινήθηκα! Αλλά στην επόμενη παρέλαση, στο λέω από τώρα Γιώργο, θα πάμε στο Πήλιο!  Χαμογελάστε παιδιά να ανεβάσω μιά σέλφι όλοι μαζί «Συγκινημένη στο αυτοκίνητο για το καφέ της πλατείας, μετά την παρέλαση! Οικογενειακά! Ζήτω η Ελλάς!»

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr