•Μα τι έπαθαν όλοι και λυσσάξαν. Ότι βεβηλώθηκε ο ιερός τόπος, ότι δεν μπορεί ο εφοπλιστής του instagram να αναδεύσει τη μνήμη, ότι η αριστερά προτιμά να λησμονήσει τα πέτρινα χρόνια αλλά και τις διαιρέσεις της, ότι ποιος είναι αυτός που επικαλείται τη μητρα και την ταυτοτικη υπόσταση. Ομολογω πως δεν κατάλαβα ακριβώς. Ας το λύσουν

•Ο εμφύλιος και οι σκοτεινές όψεις του μετεμφυλιακού κράτους είναι ένα ταμπού. Συνειδητά η ασυνειδητα δεν θελουμε να ξύνουμε εκεινες τις μεγάλες πληγές.Είδαμε και πάθαμε να τις υπερβούμε και ακόμα μένει δηλητήριο στις φλέβες μας. Ένας μαθητής που τελειώνει υο σχολείο αμφιβάλλω αν ξέρει ότι έγινε εμφύλιος.Θα έρθει η ωρα να κριθουν όλα μέ τη νηφαλιότητα του πανδαμάτορα χρόνου.

Κυρίως το σμπαραλιασμα της συνείδησης με τις δηλώσεις μετανοίας. Αλλά όχι μόνο αυτό. Τα πάντα. Τις ενθεν και ενθεν εξαρτήσεις, τα μίση, τις εκτελεσεις των απλών αγωνιστών τις φυλακίσεις αλλά και τις πάμπολλες « προοδευτικές» δολοφονίες της ΟΠΛΑ στα χωριά και τις γειτονιές οπως αυτή του Κιτσου Μαλτέζου για την οποία ένα βράδυ άκουγα νε κατάνυξη και προσοχή στο σπίτι μου να μου διηγείται την ιστορία ο ΓΑ Μαγκακης. Αλλά και η φρίκη της Ελένης Παπαδακη. Δυο συναρπαστικες προσωπικότητες. Αυτό που δεν μπορεί να γραφτεί γι αυτη τη γενιά το συμπυκνωνει ο Σαββόπουλος με ένα στίχο. «εφιάλτης ηταν το είδωλο αλήθεια ήταν το παθος». άτυχη γενιά, πολύπαθη, παγιδευμενη, ονειροπόλος.

Μας μπόλιασε με τη λάμψη της αλλα και με τη σκοτεινιά της.

•Με ένα σκαφάκι με καπετάνιο τον αείμνηστο Δημήτρη Γεροντακη και τον Δημητρη Παπαμιχαήλ πλευσαμε από την Άνδρο στη Γυαρο. Μέγας θυμος. Τα κτιρια των φυλακών που είχαν χτίσει εξόριστοι, τόπος ιστορικός, μέγα ονειδος για τους εμπνευστές, ηταν γεμάτα καβαλινα από τα αγριοκάτσικα που είχαν βρει στέγη. Καναμε ένα περίπατο μνήμης χωρίς παθος αλλά με μεγάλο σεβασμό. Ο τόπος εξέπεμπε ανοίκεια περιφρόνηση προς την ιστορία.

•Εκεί είδαμε και το αποτρόπαιο θέαμα της αυτοκτονίας των λαγων. Δεκάδες λαγοι μπροστά στα απορούντα μάτια μας επεφταν από ένα βράχο στη θάλασσα και πνίγονταν. Αυτοκτονούσαν. Ο Γιωργος ο γιος του Δ.Παπαμιχαήλ , βιολόγος με ειδικότητα στα μικρά θηλαστικά , μας το εξήγησε .Όταν υπάρχει σπάνις τροφής τα δυνατα θηλαστικα του είδους κυνηγούν να σκοτώσουν τα αδύνατα για να κυριαρχήσουν στα πεδία τροφής. Ισχύει και στον ανθρωπο του είπα. Δεν ειναι μόνο οι λαγοί.

•Από το ρυπαρό δάπεδο της φυλακής μάζεψα ένα μικρό πεταμένο κομμάτι σκουριασμένο συρματόπλεγμα. Το έχω περίοπτο στο σπίτι μου στην Ανδρο. Τι είναι αυτό με ρωτούν. “Πού να σας εξηγώ τώρα, απαντώ, είναι μια μπερδεμένη ιστορία”.