Ματίνα Ράπτη -Μιληλή

Χιονίζει σε σας;

Χιονίζει.

Πολύ ;

Ε, πολύ, ξέρω γω; Πολύ. 

Δηλαδή πόσους πόντους έχετε;

Ε, δεν βγήκα και με τον χάρακα.

Α, εγώ βγήκα, 7,5 εκατοστά έχουμε εδώ. ΦΟΒΕΡΌ;!

Κάτσε μια στιγμή  να βγω και γω να μετρήσω  κι έρχομαι αμέσως. Μην κλείσεις.  Ελέεεεενη πού έχουμε έναν χάρακα;

Τι; Δεν ακούω, έχω τον απορροφητήρα τέρμα. Φακές σας φτιάχνω. Για το κρύο ό,τι πρέπει. Μην μου αρχίσετε τις γκρίνιες, πάλι φακές και τέτοια γιατί θα σας αφήσω νηστικούς. Είπες κάτι;

Τον χάρακα λέω, πού τον έχουμε.

  Πού τον  θυμήθηκες τον χάρακα   χριστιανέ μου; Ο Γιαννάκης τελείωσε το σχολείο το 2011. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου έναν χρωματιστό αλλά τρέχα γύρευε. Και σεις δεν βάζετε ένα πράμα στην θέση του κι ο Γιαννάκης ίδιος εσύ. Αλλού ο παπάς κι αλλού τα γένια του. Πού να θυμάμαι τώρα πού είδα τελευταία φορά τον χάρακα του Γιαννάκη.

Καλά, ξέχνα τον χάρακα,  τι άλλο  έχουμε; Μεζούρα, μέτρο, κάτι τέλος πάντων.

Μεζούρα ή μέτρο;

Ο,τι να΄ναι, πού έχουμε;

  Τι τα θες; Μεζούρα έχω στα ραφτικά. Ή δεν έχω; Μου κόπηκε, αν θυμάμαι καλά. Και πήρα άλλη. Ή δεν πήρα; Α, τώρα θυμήθηκα, μου πήρε η μάνα μου και δεν μου την έχει δώσει ακόμα. Να θυμηθώ να την πάρω τηλέφωνο.  Κάτσε να την πάρω τώρα……ΔΕΝ ΤΟ ΣΗΚΏΝΕΙ…πού είναι πάλι, αφού της είπα να μην βγει μ΄αυτό το χιόνι, θα πέσει να σπαστεί και θα τρέχουμ…. Α,  Έλα μαμά, τι κάνεις;  Να σε ρωτήσω κάτι, μια μεζούρα που σου είχα πει να μου πάρεις μου την πήρες; Όχι, γιατί βρε μαμά; Όλο ξεχνάς τελευταία, να το κοιτάξεις αυτό. Τέλος πάντων, σε κλείνω τώρα και κοίτα μην βγείς έξω μ΄αυτόν τον καιρό και φας καμιά γλίστρα σαν την άλλη φορά που στραμπούληξες τον καρπό σου. Ναι μαγείρεψα. Ναι  φακές. Τι  πα΄να  πει «πάλι φακές»;  Κλείσε θα σε ξαναπάρω αργότερα. Πω πω, η μάνα μου δεν είναι καλά τελευταία, όλο ξεχνάει. Καήκαμε αμά αρχίσαμε  τέτοια από τώρα…  Λοιπόν ούτε μεζούρα έχουμε. Θες μέτρο;

Θέλω. Πού το έχουμε;

Εσύ το έχεις στα εργαλεία σου.

Δεν θυμάμαι .

Πού να θυμάσαι! Ποτέ  δεν ξέρεις πού είναι τα πράγματά σου.  Πες μας κάτι καινούργιο.

Α, θυμήθηκα.Το είχα στα εργαλεία μου και μου το ζήτησες να μετρήσεις  το παράθυρο της κουζίνας για μια κουρτίνα και δεν μου το επέστρεψες ποτέ.

Εγώ;

Ναι εσύ.

Αχ, ναι εγώ.

Ωραία, που το έχεις βάλει;

Το πήρα μαζί στο υφασματάδικο. Θα είναι στην τσάντα μου. Μισό να κοιτάξω.

………5 λεπτά αργότερα………

Δεν είναι σε καμιά τσάντα μου.

Και τώρα;

Τι τώρα; Θα το άφησα στο υφασματάδικο. Πώς κάνεις έτσι για ένα μέτρο; Θα σου πάρω άλλο…  Μα τι τα θέλεις επιτέλους τα μέτρα και τις μεζούρες πρωί πρωί ;

Τίποτα μωρέ , μιλάω με τον κουμπάρο επαγγελματικά και κάτι μετράμε.

Α, στείλε χαιρετίσματα στην Κατερίνα, α, και να του πεις να της πει να με πάρει. Ή μάλλον, πες του να της πει πως θα την πάρω εγώ. Αλλά άσε καλύτερα, εσύ θα το ξεχάσεις. Στείλε μόνο χαιρετίσματα. Αλλά πάλι  γιατί να την πάρω  εγώ; Ας με πάρει εκείνη. Μωρέ, την μισή μεζούρα την παλιά την είχα κρατήσει…

Α, ωραία.  Πού την έχουμε θα μου πεις ή θα με τρελάνεις με την κουμπάρα;

Την μεζούρα;

Ναι την μεζούρα.

Την παλιά;

Ναι, την παλιά, πού την έχουμε;

Ναι μωρέ πού την έχουμε; Πού την έχουμε να δεις…Μα σου κάνει και μισή μεζούρα;

Ναι λέμε. Βρες τη μου.

  Κάτσε να ψάξω στο αποθηκάκι.

………3 λεπτά αργότερα…..

Δεν την βρίσκω αλλά έχω  έναν χάρακα.

Μα είπες πως δεν έχουμε χάρακα.

Λάθος έκανα, έχουμε. Τώρα τον είδα που έψαχνα για την χαλασμένη μεζούρα.

Και γιατί δεν τον έφερες;

Αφού έψαχνα για την μισή μεζούρα. Κάτσε να ξαναπάω αποθηκάκι.

………..5 λεπτά αργότερα……

Ουπς,  λάθος έκανα. Τελικά δεν ήταν χάρακας, μια σπασμένη κουτάλα ήταν. Τι έχω μαζέψει πια σ΄αυτό το αποθηκάκι… να θυμηθώ κάποια στιγμή να κάνω ένα ξεσκαρτάρισμα. Βρήκα και κείνο τον βραστήρα που μας είχε πάρει η θεία σου δώρο την πρωτοχρονιά του 2015 και την έψαχνα τόσο καιρό. Τζάμπα αγοράσαμε καινούργιο βραστήρα…   Να σου δώσω ένα παπούτσι του Γιαννάκη;

Τι να το κάνω βρε παιδί μου το παπούτσι του Γιαννάκη; Χάζεψες;

Πλάκα κάνεις; Ο γιος σου έχει μισό μέτρο πατούσα!

Πολύ αστείο, άσε , θα δώ τι θα κάνω. Και φακές δεν τρώω άμα δεν έχει φέτα.

Εχει φέτα.

Α, καλά, άμα έχει φέτα  θα φάω.

Κάτσε μια στιγμή να τσεκάρω (ήχος πόρτας   ψυγείου, ήχος ανακατωσούρας τάπερ)

………….2 λεπτά αργότερα…….

Τελικά δεν έχουμε φέτα. Πρέπει να την πλάκωσε ο Γιαννάκης το βράδυ και δεν τον πήρα είδηση. Αφησε άδειο το τάπερ στο ψυγείο…  Αυτό το παιδί θα φάει και μας καμιά μέρα.

Ναι, ο Γιαννάκης σου φταίει τώρα. Αν δεν πάρω εγώ φέτα εσύ δεν αγοράζεις. Επειδή δεν την τρως και καλά…

Κάνεις μεγάλο λάθος και θα τσακωθούμε στο τέλος…πότε σας άφησα εγώ χωρίς φέτα, πες πότε.  Πες καλύτερα πως άμα  δεν θέλετε να φάτε φακές  βρίσκετε ένα σωρό δικαιολογίες.

Είπα εγώ πως δεν μου αρέσουν οι φακές σου;

Δεν το είπες, αλλά….

Τι αλλά; Τι αλλά; Μην με νευριάζεις ….έλα κουμπάρε, μίλησες;

Ναι μωρέ Μιχάλη, να κλείσουμε καλύτερα… εδώ σταμάτησε να χιονίζει και αρχίζει να το λιώνει…είπαν στο ραδιόφωνο πως άνοιξε κι ο δρόμος… δώσε χαιρετίσματα στην Ελένη από την Κατερίνα.

Καλά ρε φίλε…όπως θές. Μιλάμε στο γραφείο αύριο. Γεια.

Ρε συ Ελένη, πολύ παράξενος αυτός το Μιχάλης ή ιδέα μου; Σχεδόν  μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα!!!