Κωστής Α.Μακρής (συγγραφέας-γραφίστας)

Κωστής Μακρής

Πήγα σήμερα για ψώνια.

Ξέρω, θα μου πείτε ότι κυκλοφορούν πολλά ψώνια γύρω μας αλλά εγώ εννοώ για ψώνια στην αγορά, για “αγορές” αγαθών.

Σ’ ένα φιλικό κατάστημα με ρώτησαν οι δύο νέοι άνθρωποι που το δουλεύουν ―και με υποδέχονται τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα― αν είμαι καλά.

Απάντησα: «Καλά κι ακόμα καλύτερα».

Χαμογέλασαν. Κι εγώ σκέφτηκα: «Αντικειμενικός σκοπός επετεύχθη» ή “Mission accomplished”.

Ναι. Είναι καλός σκοπός να κάνεις τον άλλον να χαμογελάσει.

Και με το διπλό χαμόγελό τους, που είχε κι ένα ίχνος συγκατάβασης και φιλικότητας χωρίς ανάγκη ή απαίτηση για διευκρινήσεις, έδιωξα μακριά μου τον πειρασμό της πολυλογίας που χτυπούσε από μέσα το έρκος των οδόντων μου, θέλοντας να πει λόγια πολλά και να θυμίσει σε εμένα και στους δυο φιλικούς επαγγελματίες τις ευλογίες που έχω εγώ, που έχουν εκείνοι και έχουν όσοι (ισχύουν για όλα τα φύλα όσα λέω και γράφω) πηγαίνουν με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια να ψωνίσουν, όσοι έχουν σπίτι και μπορούν να κουβαλάνε τσάντες με ψώνια στο σπίτι τους, έχουν τρεχούμενο νερό, έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, έχουν ψυγείο, έχουν σύντροφο να τους καλοδέχεται, έχουν φίλους και φίλες με τους οποίους/οποίες συμφωνούν ή διαφωνούν και ακόμα κι αν κάτι πηγαίνει στραβά στην ζωή τους και στην ζωή μας, πάντα θα υπάρχει εκείνο το μικρό ζωντανό κεντρί τής ελπίδας που θα σε τσιμπάει στον πισινό ―όχι πολύ οδυνηρά― και θα σε κάνει να προχωράς με χαμόγελο ―όσο μπορούμε― αποφεύγοντας την ατελεύτητη γκρίνια κι εκείνο το καπιτονέ υφάκι του μονίμως ανικανοποίητου, λες κι όποιος σε συναντάει είναι έτοιμος να σου ζητήσει δανεικά. Αυτή η μεγαλουσιάνικη ολόσωμη ξινίλα που λέει στον ταπεινά χαμογελαστό πλησίον σου ότι εσύ, με το τιτάνιο πληγωμένο Εγώ Σου, έχεις την αφ’ υψηλού πολυτέλεια να γκρινιάζεις για κάτι που εκείνος με την ηλιθιότητά του δεν μπορεί να κατανοήσει πόσο σημαντικά φριχτό είναι και πόσο βλάκας είναι να χαμογελάει όταν όλα γύρω μας πάνε τόσο χάλια.
Μήπως όμως αυτή η ξινίλα είναι κι ένα προνόμιο; 
Μήπως το γεγονός ότι σου επιτρέπεται να εκφράζεις την άποψή σου, την γνώμη σου, την αντίθεσή σου, την ξινίλα σου και την αρνητική κριτική σου για όλα, χωρίς να κινδυνεύεις να σε μπαγλαρώσουν, είναι μέγα προνόμιο;

Και πού εδράζεται αυτό το προνόμιο;

Μα ακριβώς στο γεγονός ότι έχεις την δυνατότητα διαλόγου, αντιλόγου, κριτικής και έκφρασης γνώμης, πίστης, άποψης, διαφωνίας, ακόμα και υβριστικών χαρακτηρισμών. Και το πιο σημαντικό, χωρίς να νιώθεις ότι κινδυνεύεις· που από μόνο του είναι σπάνιο προνόμιο σ’ έναν πλανήτη που πάσχει, στην συντριπτική του πλειονότητα, από έλλειψη Δημοκρατίας, Ελευθερίας Λόγου και Σκέψης και κυριαρχείται από Αυταρχισμό, Μισαλλοδοξία, Αδικία, Κακότητα, Φανατισμό, Ρατσισμό και Στέρηση των Θεμελιωδών Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.

Και μέσα σε όλα αυτά, ιδού εγώ που έχω την ελευθερία, την δυνατότητα, την επάρκεια και την ικανότητα να τριγυρνώ σχεδόν σιωπηλός και χαμογελαστός στην αγορά. Προνομιούχος, ευγνώμων και ευτυχής, σαν φώκια στο Θαλάσσιο Πάρκο της Αλοννήσου, πολύ μακριά από δίχτυα και περιηγητές, να ψάχνω για ψώνια, να συναντώ πολλά ψώνια και να καταλήγω τελικά, αποφεύγοντας όσα δεν μου είναι άκρως απαραίτητα ή προσιτά στον προϋπολογισμό μου, σε χρήσιμες και συμφέρουσες αγορές. 

Κωστής Α. Μακρής

26 Μαΐου 2022